Προς ποινικοποίηση της έκφρασης...

Του Πάρη Πέτρα
Άκουσα έκπληκτος σήμερα το πρωί στην Δημόσια Τηλεόραση (ΝΕΤ) τον υφυπουργό Παιδείας κ. Παπαθεοδώρου να ζητά την "ποινικοποίηση του ρατσιστικού λόγου, της ρατσιστικής ρητορείας...". Οι απόψεις του κ. Παπαθεοδώρου, ο οποίος διευκρίνισε πως το υπουργείο του δεν μπορεί να ψηφίσει σχετικούς νόμους ωστόσο, εμμέσως πλην σαφώς, κάλεσε τους αρμόδιους υπουργούς να πράξουν τα δέοντα, δείχνουν το μέλλον. 
Και είναι κρίμα ένας πανεπιστημιακός, να έχει απόψεις περί γύψου στην ελεύθερη έκφραση. Βεβαίως ο κ. Παπαθεοδώρου αναλαμβάνοντας θώκο υφυπουργού αυτόματα απεμπόλησε (ουσιαστικά και όχι τυπικά) την κατάκτηση του πανεπιστημιακού δασκάλου ο οποίος ως αποστολή έχει την διαρκή επιστημονική διερεύνηση αμφισβητώντας τις παλαιές "κρατούσες απόψεις". 
Έτσι θεωρούμε ότι μίλησε ως πολιτικός.

Ως τέτοιος λοιπόν προδιαγράφει το μέλλον και ομολογεί τους σχεδιασμούς της κρατούσας πολιτικής. Αποδεικνύεται ξεκάθαρα ποιο σύστημα και για ποιους λόγους ευνόησε την άνοδο της Χρυσής Αυγής ώστε να έχει άλλοθι για τα επόμενα μέτρα που θα στοχεύουν στην ελευθερία της έκφρασης. 

Ο υφυπουργός Παιδείας κ. Παπαθεοδώρου

"Δεν είναι δυνατόν να αρνείται κάποιος το Ολοκαύτωμα, να λέει πως δεν υπήρχαν φούρνοι...", είπε εμφαντικά ο κ. Παπαθεοδώρου, προφανώς για να ακουστεί καλά "από εκείνους που πρέπει". Σαφώς και δεν μπορεί ν' αρνηθεί κάποιος πως υπήρχαν φούρνοι από την χιτλερική Γερμανία (αυτή είναι η σωστή έκφραση και όχι "από τους Ναζί", όπως συνηθίζεται προκειμένου να μην ακούγεται η Γερμανία). Όμως μπορεί να αρνηθεί τον ορισμό "Ολοκαύτωμα" και αυτό διότι η ελληνική γλώσσα είναι και πλούσια και ακριβής (αν θέλουμε): 
τα ουσιαστικά ολοκαύτωμα - ολοκαύτωσις παράγονται από το ρήμα ολοκαέω = ολοκαυτέω - προσφέρω έμπυρον θυσίαν εξ ολομελών θυμάτων (Ξενοφώντος Ανάβασις 7.8,4), λεξικό Liddell & Skott. Αλλά και οτ νεώτερο λεξικό "Τεγόπουλου - Φυτράκη" μας δίνει την ίδια εξήγηση: ολοκαύτωμα (το) ουσ. [<μτγν ολοκαύτωμα <ολοκαυτώ <ολόκαυτος < όλος + καίω] καθετί που καταστρέφεται ολοκληρωτικά από τη φωτιά // (μεταφορικά) ολοκληρωτική θυσία, ιδιαίτερα για κάποιο ιδανικό.

Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο λοιπόν ο Χίτλερ, κατά το ήμισυ Εβραίος, κυνήγησε τους (κατά το ήμισυ) ομόφυλούς του, εφαρμόζοντας και την φρικαλέα και απολύτως καταδικαστέα "βιομηχανοποίηση" θανάτων μέσω των φούρνων και των αερίων που παρήγαγαν πολύ γνωστές και διάσημες σήμερα βιομηχανίες (αλήθεια, τις μετοχές τους τότε ποιοι τις κατείχαν;). Όμως δεν ήταν μόνο αυτοί. Ήταν και άλλοι πολλοί άνθρωποι διαφορετικών εθνοτήτων και άλλοι, όπως οι Τσιγγάνοι που παρέμειναν στ' αζήτητα διότι δεν είχαν κάποια κρατική υπόσταση για να υποστηρίξει την μεταπολεμική προπαγάνδα τους.         

Όντως οι Εβραίοι κυνηγήθηκαν και υπέστησαν πολλά. Όχι όμως όλοι. Ούτε βεβαίως εξοντώθηκαν όλοι για να δικαιολογείται ο ορισμός "ολοκαύτωμα". Θα έπρεπε λοιπόν να χρησιμοποιείται άλλη λέξη και όχι η ελληνική που είναι ακριβέστατη. Ας το πούμε "μαζικές δολοφονίες Εβραίων", "φρικαλεότητες εις βάρος του εβραϊκού στοιχείου" κ.λπ. αλλά σε καμμια περίπτωση "ολοκαύτωμα".
αφού το λεξικό "Τ - Φ" το λέει ξεκάθαρα: "ολοκληρωτική θυσία για κάποιο ιδανικό". Αλήθεια ποιο ήταν το ιδανικό της θυσίας στην προκειμένη περίπτωση; Δεν θα επεκταθούμε περαιτέρω και δεν θα μιλήσουμε για αμφισβητούμενο αριθμό θυμάτων κ.λπ. Αυτά είναι δουλειά των ιστορικών του μέλλοντος διότι οι του παρόντος δεν έχουν καμία τύχη να ερευνήσουν την αληθινή ιστορία και υπάρχουν πολλά παραδείγματα γι' αυτό.

Ο στόχος όμως είναι εμφανής της Παγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων:  ο έλεγχος της πληροφορίας, της ελυθεροτυπίας και, τελικά, της ελεύθερης έκφρασης των ανθρώπων. απαγορεύεται να εξετάζονται ζητήματα που δομήθηκαν με πολύ χρήμα (π.χ. προπαγάνδας μέσω ταινιών του Χόλυγουντ, βιβλιογραφία, συνέδρια κ.λπ). Δεν μπορεί ο καθένας να αποδομεί έτσι εύκολα μια επένδυση. Διότι, όπως και στην δική μας περίπτωση του Πολυτεχνείου όπου τα κόμματα και πολιτικοί και τελικά αυτό που σήμερα ονομάζουμε "πολιτικό σύστημα" επένδυσαν σε ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός προσδίδοντάς του μυθικές διαστάσεις, έτσι έγινε και με την περίπτωση του "ολοκαυτώματος". 

Όταν όμως ο δρόμος της φίμωσης των ανθρώπων περνά από τον λόγο ενός πανεπιστημιακού, τότε πραγματικά πρέπει να ανησυχούμε. Διότι αν γίνουν νομοθετήματα αυτά που λέει τότε αύριο θα μπορεί ο καθένας να κατηγορήσει τον οιονδήποτε για "ρατσιστική ρητορεία" και να τον οδηγεί στα δικαστήρια. Και αυτό θα είναι ένα ακόμη όπλο της νέας τάξης πραγμάτων στην Ελλάδα, της Μνημονιακής, εις βάρος των ήδη δοκιμαζομένων υπηκόων (ο όρος "πολίτης" βρίσκεται σε... ανεργία) της χώρας. Ίσως αυτός να είναι και ο στόχος.   

Οι Έλληνες δεν υπήρξαμε ποτέ ρατσιστές με την έννοια του όρου που έχει επικρατήσει στις δυτικές κοινωνίες. Ανέκαθεν είμαστε ανεκτικοί στη διαφορετικότητα και αυτό το δείχνει ο πολιτισμός και οι παραδόσεις μας. Ο όρος, όπως και η συμπεριφορά μικρής μερίδας συμπατριωτών μας, είναι εισαγωγής από την Δύση. Εκεί γεννήθηκε και εκεί θα πεθάνει ο ρατσισμός. Στην Ελλάδα δεν μπορεί να ριζώσει γιατί οι Έλληνες ανέκαθεν είχαμε ελεύθερο και αμφισβήτησης πνεύμα που δεν μπορεί να τοποθετηθεί σε κουτάκια ξενόφερτων όρων, έστω κι αν έχουν δανειστεί ελληνικές λέξεις. Ποτέ δεν κάναμε δουλεμπόριο, ποτέ δεν χαράζαμε σημάδια σε σπίτια (δεν είδαμε να αντιδρά η διεθνής κοινότητα για το πογκρόμ κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης που με τα δυτικά δεδομένα συνιστά ολοκαύτωμα έστω και χωρίς φούρνους!), δεν είχαμε στρατόπεδα - κολαστήρια αλλοεθνών. 
Ό,τι έγινε σε αυτόν τον τόπο, ήταν δημιούργημα ξένων με στόχο την διάσπασή μας προς όφελος των ξένων συμφερόντων. Πάντοτε κάποιοι βρίσκονταν να συνεργαστούν (όπως και στην περίπτωση των Εβραίων πχ. της Θεσσαλονίκης όπου ο ραβίνος παρέδωσε τη λίστα στους Γερμανούς) με τους ξένους. 
Αλήθεια, τι σύμπτωση... Πώς η ιστορία κάνει κύκλους...