Του Πάρη Πέτρα
Στην πατρίδα μας, μετά την Μεταπολίτευση και με δεδομένο το κενό που είχαν δημιουργήσει οι μετεμφυλιοπολεμικές κυβερνήσεις και το οποίο εντάθηκε σε υπέρτατο βαθμό κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας, σταδιακά χάθηκε η αίσθηση του μέτρου από όλες τις απαιτήσεις των πολιτών - υπαλλήλων, εργατών, αγροτών, και λοιπών "δημοκρατικών δυνάμεων" -με αποτέλεσμα να εμφανίζονται διαρκώς στο προσκήνιο ζητήματα που είναι προ δεκαετιών διαζευγμένα με τη λογική.
Κάθε ομάδα, κάθε ιδιώτης που έχει ένα ή περισσότερα θέματα, επικαλείται απίθανους λόγους για τους οποίους πρέπει να δικαιωθεί. Εννοείται βεβαίως πως "δικαίωση" είναι μόνο "τα καλά και συμφέροντα". Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις κυριολεκτικά μπορεί να ισχυριστεί κάποιος πως οι επικλήσεις είναι του επιπέδου "ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή!".
Υπάρχουν όμως κάποια ζητήματα που αφορούν γενικότερα το κοινωνικό σύνολο και την ασφάλειά του αλλά η ικανοποίησή τους δεν μπορεί να γίνεται με την επίκληση "επιχειρημάτων" πεζοδρομίου που εύκολα μπορεί να ανακαλύψει και να επικαλεστεί οποιοσδήποτε. Όπως έγινε εσχάτως με αφορμή ένα περιστατικό του οποίου τις τραγικές συνέπειες ακόμη δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε.
Έκπληκτος άκουσα κάποιον δικηγόρο να αραδιάζει μια σειρά από παραβιάσεις που υποτίθεται πως έκανε η Πολιτεία και οι λειτουργοί της στην περίπτωση της -τουλάχιστον επικίνδυνα ανεύθυνης- Ρωσίδας πόρνης που εκδιδόταν σε παράνομο οίκο ανοχής του κέντρου της Αθήνας και ενώ γνώριζε πως είναι φορέας του AIDS εν τούτοις δεν λάμβανε μέτρα προφύλαξης σπέρνοντας έτσι την ασθένεια - φονιά σε πολλούς συνανθρώπους μας. Ο δικηγόρος λοιπόν βγήκε και υπερασπίστηκε το δικαίωμα της ανωνυμίας και το ιατρικό απόρρητο της γυναικός που, κατά τον ίδιο, έπρεπε να σεβαστεί και να τηρήσει η Πολιτεία!
Και δεν βρέθηκε ένας να του πει για τα δικαιώματα των ανθρώπων που τους κόλλησε την ασθένεια! Και ακόμη ότι, η Πολιτεία δεν είχε άλλον τρόπο να ειδοποιήσει τους ανθρώπους που ήλθαν σε σεξουαλική επαφή μαζί της!
Μια δήθεν ευαισθησία που όμως καλύπτει μόνο την μια πλευρά, όπως είναι στην προκειμένη περίπτωση αυτή η -κατά τα άλλα δύστυχη και άξια συμπόνιας για την κατάντια και την ασθένειά της- γυναίκα.
Την ίδια, δήθεν προοδευτική, συμπεριφορά έχουν διάφορα κόμματα και πολιτικά ιδεολογήματα, ιδιαίτερα για το θέμα των λαθρομεταναστών που τους ονόμαζαν "οικονομικούς μετανάστες" και θύματα "οικονομικής εκμετάλλευσης", προκειμένου να προκαλέσουν τον οίκτο των ακροατών έναντι αυτών των, πραγματικά δύστυχων ανθρώπων. Δεν θα σταθώ στους χαρακτηρισμούς αλλά στην αδιέξοδη (ανέξοδη αλλά επωφελή ψηφοθηρικά) στάση, η οποία όμως, μαθηματικά οδηγεί σε αδιέξοδο. Σε αυτό που βρισκόμαστε σήμερα!
Διότι δεν είναι μόνο οι χιλιάδες ανεξέλεγκτων, πεινασμένων ανθρώπων που έχουν συσσωρευθεί κυρίως στην Αθήνα και που για τους περισσότερους δεν γνωρίζει η Πολιτεία (και με ευθύνη της!) από που κρατά η σκούφια τους και τι ο καθένας πρεσβεύει. Είναι και τα προβλήματα, "τα παρεπόμενα", που δημιουργεί αυτή η συσσώρευση, τα οποία εντείνονται τώρα που μας έχει χτυπήσει η οικονομική κρίση. Και την ύστατη στιγμή που αναζητούμε λύση στο πρόβλημα, ολοκληρωμένη πρόταση δεν διατυπώνεται! Διότι απλούστατα δεν υπάρχει επειδή η λογική έχει εγκλωβιστεί σε θέσεις σαν και αυτή του δικηγόρου!
Η εμμονή πολιτικών οργανισμών, συλλόγων και προσώπων σε ξεπερασμένες από την πραγματικότητα λογικές, δήθεν δημοκρατικώς ευαίσθητες, μόνο μεγαλύτερα προβλήματα μπορούν να παράξουν. Διότι κατά την ταπεινή μου άποψη, δημοκρατική συμπεριφορά δεν είναι μόνο η ανοχή στην ασυδοσία που, κατά περίπτωση, βαφτίζεται "ανοχή" και "ανθρώπινα δικαιώματα" (χαράς ευαγγέλια για την αργυρώνητες ΜΚΟ). Είναι κυρίως υπεύθυνη στάση απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Αν ένα μέλος του σώματος της κοινωνίας αρχίσει να σήπτεται, εφ' όσον δεν αντιμετωπιστεί συντεταγμένα και με κανόνες που έχει θεσπίσει η Πολιτεία, πολύ σύντομα θα βρεθεί στην ίδια κατάσταση και το υπόλοιπο σώμα.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι οι κανόνες που έχει θεσπίσει η Βουλή, μας αρέσουν δεν μας αρέσουν, είναι κανόνες της Δημοκρατίας μας. Και πρέπει να τους εφαρμόζουμε είτε συμφωνούμε είτε όχι! Αν θέλουμε άλλους ιδού η Ρόδος των εκλογών και η μεγάλη ευκαιρία του λαού. Αυτοί που δεν καταφέρνουν να πείσουν το εκλογικό σώμα, σημαίνει ότι δεν διαθέτουν πειστικά επιχειρήματα ή ο λαός είναι διαβρωμένος, απαίδευτος κ.λπ., και δεν ακούει το σωστό. Όπως και να έχει όμως, η νομιμότητα προσδίδεται στην Βουλή από την ψήφο του λαού. Αυτό που παράγει η Βουλή θα πρέπει να το σεβόμαστε. Αν το αμφισβητούμε και θεωρούμε ότι η Βουλή εκτρέπεται, εκτός από τις εκλογές, ο μόνος τρόπος να το αμφισβητήσουμε είναι η επανάσταση. Εφ όσον αυτή δεν γίνεται, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούμε στους νόμους που ψηφίζονται από το εκλεγμένο Κοινοβούλιο. Μας αρέσει δεν μας αρέσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου