Ο μεγάλος οθωμανός αυτοκράτορας που έγινε τηλεοπτικός εθισμός, είχε πολλά περισσότερα εκλεκτικά πάθη από αυτά που μια οικογενειακή σαπουνόπερα μπορεί να σηκώσει και "ερωτικούς" δεσμούς με την Ελλάδα.
Για τους πιο παρατηρητικούς, αυτούς που κοιτάζουν πίσω από την σεμνοτυφία της επιφάνειας, στον αγεωγράφητο χώρο που μόνο τα βλέμματα και οι ανεπαίσθητες χειρονομίες προσδιορίζουν και ταυτόχρονα προστατεύουν από τα αδιάκριτα μάτια, οι υποψίες είναι φανερές ακόμα και μέσα από το σίριαλ που σκίζει τόσο στην Ελλάδα όσο και στην γείτονα χώρα.
Ναι, σαφέστατα η Χιουρέμ Σουλτάν είναι το μεγάλο φανερό πάθος του Σουλεϊμάν, η γυναίκα που κατάφερε τα ακατόρθωτα και έγινε από σκλάβα του χαρεμιού βασιλομήτωρ και πρώτη γυναίκα της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας της εποχής της. Όμως ο βασικός της αντίζηλος, δεν ήταν ποτέ στην ουσία η Μαχιντεβράν η οποία από νωρίς, όπως είναι φανερό και στη σειρά, είχε χάσει τη μάχη.
Ο βασικός της αντίζηλος, στην καρδιά αλλά και στο πληθωρικό κρεββάτι του σουλτάνου Σουλεϊμάν, ήταν ένας Έλληνας. Που έγινε βεζίρης. Ο Πάργαλης Ιμπραήμ. Ο χριστιανός ορθόδοξος γιος ενός Έλληνα ψαρά πατέρα από την Πάργα της Ηπείρου που πουλήθηκε σαν σκλάβος από πειρατές στην αυτοκρατορική αυλή, και από την παιδική του ηλικία, έγινε έμπιστος φίλος, του νεαρού τότε Σουλτάνου, γερακάρης του, Βεζίρης του οθωμανικού κράτους, γαμπρός του μετά το γάμο του με την αδελφή του Σουλεϊμάν, Χατιτζέ και εραστής του ίδιου. Για να καταλήξει δολοφονημένος από το χέρι του.
Όχι τυχαία ο μεγαλύτερος εχθρός της Χιουρέμ στην οποία έβλεπε έναν ισχυρό αντίπαλο στην καρδιά του Σουλείμάν, ο Ιμπραήμ όπως γράφει και ο Anthony A. Goodman στο βιβλίο του "Shadow of a war" ήταν αχώριστος με τον Σουλτάνο από τα χρόνια της μοναχικής εφηβείας και των δύο τους. Τα δύο αγόρια λάτρευαν την ανάγνωση και περνούσαν πολλές ώρες μαζί μελετώντας ιστορία, έχοντας ίνδαλμα τον Μέγα Αλέξανδρο και διαβάζοντας φωναχτά ο ένας στον άλλο. Ο Ιμπραήμ ψυχαγωγούσε τον Σουλεϊμάν τραγουδώντας του και παίζοντας του βιολί. Ψάρευαν, κυνηγούσαν, κολυμπούσαν, έτρωγαν μαζί και πολλές φορές μοιραζόντουσαν το ίδιο κρεββάτι εξερευνώντας τη σεξουαλικότητά τους μέχρι τη στιγμή που το ενδιαφέρον του Σουλτάνου στράφηκε στο χαρέμι του με σκοπό την απόκτηση διαδόχων. Αλλά ακόμα και τότε περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος της μέρας και της νύχτας μαζί.
"Ο Σουλεϊμάν εξαρτιόταν από την πίστη του μακρόχρονου φίλου του...Ο Ιμπραήμ, ασχέτως από τους τίτλους που τον συνόδευαν, συνέχισε να είναι ο πιο πιστός του φίλος, σύμβουλος, αδελφός του και συχνά εραστής του. Τα ήθη της Οθωμανικής Τουρκίας δεν ήταν διαφορετικά από αυτά της αρχαίας Σπάρτης όπου στις συνθήκες μάχης ήταν πολύ πιο πιθανό ένας πολεμιστής να κάνει ότι μπορεί προκειμένου να μην ντροπιάσει τον εαυτό του, παρουσία του εραστή του" γράφει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας.
Για την πτώση και την εκτέλεση του Ιμπραήμ λόγω υποψιών προδοσίας, πολλοί υποδεικνύουν ως υπεύθυνη την Χιουρέμ και την επιρροή της στον Σουλεϊμάν. Κάποιοι άλλοι, αναφέρουν ότι αυτό συνέβη όταν ο Σουλτάνος ανακάλυψε την ερωτική σχέση του Ιμπραήμ με τον Βενετό έμπορο, πρεσβευτή και έμπιστο του οθωμανικού παλατιού και πολιτικού συνδέσμου του με πολλές ευρωπαϊκές αυλές, Λουδοβίκο Γκρίτι.
Μετά την εκτέλεση του, Ο Σουλεϊμάν, μετανιωμένος, εξέφρασε τον πόνο του σε πολλά από τα ποιήματά του, τα οποία υπέγραφε με το ψευδώνυμο Mουχιμπί, το οποίο μεταφράζεται περίπου ως "εραστής" ή "αγαπημένος". Το ίδιο ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε στα ερωτικά του ποιήματα απέναντι στη Χιουρέμ. Αλλά αυτή είναι μια ιστορία, που δεν 'χωράει' σε όσους βλέπουν τον έρωτα και την ιστορία σαν σαπουνόπερα. Πιθανότατα γιατί, τους τρομάζει το πάθος.
Πηγή:iefimerida.gr
Παρατήρηση Όριον: Τα όσα ισχυρίζεται ο Anthony A. Goodman στο βιβλίο του για ομοιότητες ηθών των οθωμανών με τους αρχαίους Σπαρτιάτες (Λακεδαιμονίους είναι το σωστό!) είναι οι γνωστές αγγλικές φαντασιώσεις περί ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Σπάρτη. Δεν μπορεί, ένας άγγλος συγγραφέας να φανταστεί και να αναλύσει ότι το ρήμα έραμαι - β΄ενικός έρασαι δεν είναι μονοσήμαντο ρήμα. Μπορεί να σημαίνει ότι αγαπώ υπερμέτρως κάτι ή κάποιον/α ("ός πολέμου έραται επιδημίου", Ιλιάδα Ι.64) ή και ότι είμαι ερωτευμένος με απώτερο στόχο την σεξουαλική συνεύρεση. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως σε μια κοινωνία με δρακόντειους νόμους, όπως αυτή του Κοινού των Λακεδαιμονίων, οι άνδρες στρατιώτες ηράζοντο μεταξύ τους με την μορφή των σημερινών ομοφυλόφιλων. Η σχέση ήταν πνευματική, όπως πολλές φορές συμβαίνει σήμερα άνδρες να θέλουν διακαώς την παρέα κάποιου άλλου χωρίς ωστόσο να έχει περάσει από το μυαλό τους σεξουαλική σχέση μαζί του. Στην κοινωνία εκείνη το ρήμα έραμαι είχε σχέση με την πνευματική συμπόρευση των ανδρών διότι χωρίς αυτήν, δηλαδή χωρίς ομοψυχία το στράτευμα ήταν καταδικασμένο...
Εξ άλλου, είναι πολύ δύσκολο να υπάρχει σωματική επαφή μεταξύ ανδρών/ στρατιωτών και πράξεις ανδρείας...
Όσο για τον Σουλεϊμάν, ας μην ξεχνούμε πως ήταν ένας από τους μέγιστους σφαγείς της ιστορίας (φυσικά καμία σχέση με τον Μ. Αλέξανδρο). Το δε όπλο της εξάπλωσης του κράτους ήταν η βαρβαρότητα και τίποτε άλλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου