Βίοι παράλληλοι σε διαφορετικές εποχές ή απλώς σύμπτωση;
Δύο πολιτικοί των οποίων η δραστηριότητα απέχει μισόν αιώνα και σε πολύ διαφορετικές συνθήκες, πόσες ομοιότητες μπορούν να έχουν; Ας διαβάσουμε τους βίους τους και ίσως γίνουμε πιο σοφοί...
Ο Ηλίας Τσιριμώκος γεννήθηκε το 1907 και πέθανε τον Ιούλιο του 1968.
Δικηγόρος στο επάγγελμα από νεαρή ηλικία αναμίχθηκε με την πολιτική. Εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Φθιώτιδας (1936), με το κόμμα των Φιλελευθέρων, ενώ ορίστηκε και εισηγητής διατάξεων περί ατομικών ελευθεριών στην επιτροπή αναθεώρησης του Συντάγματος. Αντιτάχθηκε στο καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά, ενώ κατά την περίοδο της Κατοχής έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ιδρύοντας μαζί με τον Αλέξανδρο Σβώλο την «Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας» όπου μαζί με το ΚΚΕ, το ΣΚΕ και το ΑΚΕ, το 1941, δημιούργησαν το ΕΑΜ μέλος της κεντρικής επιτροπής του οποίου, όπως και της ΠΕΕΑ υπήρξε μέλος.Το 1943 εκπροσωπώντας το ΕΑΜ έλαβε μέρος στις διαπραγματεύσεις με την εξόριστη κυβέρνηση Τσουδερού στο Κάιρο.
Το 1944 ανέλαβε υπουργός εθνικής οκονομίας στη κυβέρνηση Εθνικής Ένωσης και Απελευέρωσης του Γεωργίου Παπανδρέου (τις περιόδους 2.9. -18.10 και 23.10 - 2.12.1944). Με το ξέσπασμα των Δεκεμβριανών εγκατέλειψε το ΕΑΜ και τον επόμενο χρόνο μαζί με τον Σβώλο ίδρυσαν νέο κόμμα το Σοσιαλιστικό Κόμμα - ΕΛΔ (ΣΚ-ΕΛΔ) στο οποίο κατα την περίοδο 1945-1953 διετέλεσε γενικός γραμματέας και εξελέγει βουλευτής Αθηνών στις εκλογές του 1950.
Αργότερα συνέπραξε ως βουλευτής με την ΕΔΑ (1958) αλλά τότε ίδρυσε τη "Δημοκρατική Ένωση" και ως πρόεδρος αυτής συμμετείχε στην ίδρυση της Ένωσης Κέντρου το 1961. Με αυτήν εκλέχθηκε βουλευτής το 1961, το 1963 και το 1964). Διετέλεσε επίσης πρόεδρος της Βουλής, από τον Δεκέμβριο του 1963 μέχρι τον Ιανουάριο του 1965 που ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Μετά την παραίτηση του Γ. Παπανδρέου (15 Ιουλίου 1965 - "Ιουλιανά") και ενώ αρχικά είχε ταχθεί στο πλευρό του αρνούμενος ακόμη και ψήφο εμπιστοσύνης στη κυβέρνηση του Γ. Αθανασιάδη-Νόβα (Αύγουστος 1965), όλως αιφνιδίως, λίγες μέρες μετά, αποχώρησε από την Ε.Κ. και με πρόταση του παραιτηθέντος Γ. Αθανασιάδη-Νόβα, στην διερευνητική εντολή του βασιλιά Κωνσταντίνου, προσήλθε στα ανάκτορα και αποδέχθηκε εντολή σχηματισμού νέας κυβέρνησης, (στις 19 Αυγούστου 1965) αλλά δεν έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης με συνέπεια να παραιτηθεί.
Ακολούθησε η κυβέρνηση Στεφανόπουλου (Σεπτέμβριος 1965), στην οποία συμμετείχε αναλαμβάνοντας Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών.
Ο Φώτης - Φανούρης Κουβέλης γεννήθηκε το 1948 στον Βόλο. Δικηγόρος στο επάγγελμα, δραστηριοποιήθηκε στην πολιτική πριν από τη Δικτατορία το '67 ως μέλος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη και στη συνέχεια οργανώθηκε στον Ρήγα Φεραίο. Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του ΚΚΕ Εσωτερικού του οποίου διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Στη συνέχεια συμμετείχε στην ίδρυση της ΕΑΡ, στην οποία εξελέγη μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου και της Κεντρικής Επιτροπής. Το 1989 εξελέγη γραμματέας της ΕΑΡ και επί θητείας του αποφασίστηκε η ένταξή της στον Συνασπισμό, στον οποίο έγινε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής και της Πολιτικής Επιτροπής. Διετέλεσε υπουργός Δικαιοσύνης στην Κυβέρνηση Τζαννετάκη (2 Ιουλίου έως 12 Οκτωβρίου 1989).
Στις εκλογές του Νοεμβρίου 1989 εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Β΄ Αθήνας με την υποστήριξη του Συνασπισμού και επανεξελέγη στις εκλογές του 1990. Στις 30 Ιουνίου 1991 στην Α΄ Πανελλαδική Συνέλευση του Συνασπισμού εξελέγη μέλος της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής και της Πολιτικής Γραμματείας, ενώ τρεις μέρες αργότερα ορίστηκε γραμματέας του κόμματος.
Στις βουλευτικές εκλογές του 1993 απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής καθώς ο Συνασπισμός δεν συγκέντρωσε τα απαραίτητα ποσοστά για να εισέλθει στην Βουλή. Επανεξελέγη βουλευτής με τον Συνασπισμό στις βουλευτικές εκλογές του 1996, του 2000, του 2004, του 2007 και του 2009. Μετά τις εκλογές του 2009 ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.
Το 2002 έθεσε υποψηφιότητα για τον Δήμο Αθηναίων με την υποστήριξη του Συνασπισμού συγκεντρώνοντας ποσοστό 5,91% και μία έδρα. Το 2008 ήταν υποψήφιος για την προεδρία του Συνασπισμού αλλά στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 10 Φεβρουαρίου του 2008 απέτυχε να εκλεγεί λαμβάνοντας 28,67% έναντι 70,41% του Αλέξη Τσίπρα.
Στις 5 Ιουνίου 2010 σε ομιλία του στο Συνέδριο του Συνασπισμού ανακοίνωσε, ως επικεφαλής της Ανανεωτικής Πτέρυγας, την αποχώρηση αυτού και των μελών της από το κόμμα. Πέντε μέρες αργότερα ανεξαρτητοποιήθηκε μαζί με τους Θανάση Λεβέντη, Γρηγόρη Ψαριανό και Νίκο Τσούκαλη. Στις 18 Ιουνίου ορίστηκε εκπρόσωπος στη Διάσκεψη των Προέδρων της πολυκομματικής ομάδας των ανεξάρτητων βουλευτών. Λίγες μέρες αργότερα ανακοίνωσε την ίδρυση νέου κόμματος με την ονομασία Δημοκρατική Αριστερά. Στις 10 Ιουλίου 2010εξελέγη αρχηγός (χωρίς αντίπαλο) της Δημοκρατικής Αριστεράς από το πρώτο συνέδριο του κόμματος.
Τώρα προορίζεται για πρωθυπουργός "Οικουμενικής Κυβέρνησης" η οποία, υπό αριστερό μανδύα, προορίζεται να λάβει τα πιο σκληρά μέτρα που προβλέπονται από το Μνημόνιο. Ουσιαστικά, πολλά από αυτά τα μέτρα είναι αυτονόητα ότι έπρεπε να ληφθούν από το πολιτικό σύστημα που κυβέρνησε τη χώρα. Ωστόσο επειδή θίγονται ζωτικά συμφέροντα του "Συστήματος Κλεπτοκρατίας" (φυλάκιση όλων όσοι έκλεψαν - επιστροφή των κλεμμένων, κατάργηση της κομματοκρατίας κ.λπ.) τα χρήματα που ζητούν οι δανειστές μετακυλίονται στις πλάτες του Ελληνικού Λαού. Όσοι έχουν σχεδιάσει την επιλογή Κουβέλη φυσικά δεν το πράττουν για να σωθεί η Ελλάδα αλλά το ξενόδουλο πολιτικό σύστημα και η οικονομική -κατά βάση κρατικοδίαιτη- ολιγαρχία επιχειρηματιών και ιδιοκτητών μέσων ενημέρωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου