Χρόνια πολλά Μητέρα!

Σε όλες τις Μητέρες του Κόσμου, τις πραγματικές Μητέρες, που ασκούν το σοβαρότερο λειτούργημα, Χρόνια Πολλά και ένα ταπεινό Ευχαριστώ!

Το ποίημα που ακολουθεί είναι γραμμένο από φίλο κι αδελφό, με μελάνι από την ψυχή του και χαρτί από την καρδιά του.    

 Μανούλα

Μανούλα μου, μανούλα μου γλυκιά

ελπίδα  και στοργή μου, ακούραστη ματιά

μανούλα μου της σκέψης ανάλαφρο φτερό

μέσα στην αγκαλιά σου γνώρισα το Θεό.

Το χέρι μου κρατούσες στα πρώτα βήματά μου

και το σωστό μου δίδασκες στο στραβοπάτημά μου

ποτέ σου δεν με μάλωνες αν λάθος περπατούσα,

έπεφτα, σηκωνόμουνα, έκλαιγα και γελούσα.

Mονάχα όταν δίπλα μου ένοιωθα τη θωριά σου

τον ήλιο, το χαμόγελο μέσα από τη ματιά σου,

πάντα στεκόσουν άγγελος χαρά για να μου δώσεις

ποτέ δεν είχες πρόθεση εσύ να με μαλώσεις.

Το χέρι μου τρεμάμενο σαν έγραφα το ρό

το μάθαινα ταυτόχρονα πίνοντας και νερό,

με κοίταζες λίγο λοξά να μην καταλαβαίνω

στον ουρανό ανέβαινα με ζωγραφιά το τραίνο.

Πώς ήξερε το χέρι σου να μου κρατά το χέρι

μολύβι, φως και δύναμη κρατούσα σαν αστέρι,

εκείνο που μου χάρισε τη δύναμη, τις γνώσεις,

«το χρειάζεσαι», μου έλεγες, «όταν θα μεγαλώσεις».

Να γίνεις άντρας δυνατός, έξυπνος και Μανιάτης

ποτέ σου ψέματα μην πεις, η ρίζα σου Σπαρτιάτης

ποτέ μην κάνεις το κακό, αν πρώτα δεν σου κάνουν

και στης πατρίδας την φωνή τα βήματά σου φθάνουν.

Και στην ανάγκη της ζωής το αίμα σου να δίνεις

Φιλία,  Μάνα και Τιμή, ποτέ σου μην προδίνεις,

το γάλα που σε βύζαξα πάντα να το θυμάσαι

ελπίδα και  βοήθεια στον άλλον μη λυπάσαι.

Ποτέ σε ξένο δεν θα πεις «δεν έχουμε νερό»,

πρόσεξε σαν του δίνεις να είναι δροσερό,

μέσα απ την καρδιά σου θα κάνεις το καλό

κι ύστερα σαν τελειώνεις θα κάνεις και σταυρό.

Θα σκέπτεσαι στο κόσμο, υπάρχουν και φτωχοί

στην πόρτα σου θα έλθουν αμέτρητοι Θεοί,

να δοκιμάσουν για να δουν καρδιά και καλοσύνη

πρόσεξε μην προδώσεις Μάνη και ντομπροσύνη.

Και στην φιλοξενία σου να είσαι ευπρεπής

ποτέ δεν τσιγκουνεύεσαι ποτέ να μην ντραπείς

ο ξένος είναι ιερός στο σπίτι σου σαν είναι

από τις σκέψεις τις κακές μακριά τους πάντα μείνε.

Τον φίλο σου τον αγαπάς όπως τον εαυτό σου

είναι δικιά σου επιλογή, φιλότιμο δικό σου,

κανένας δεν σου ζήτησε φιλία να δωρίσεις

όμως σε όλες τις  στιγμές πρέπει να την τιμήσεις.

Τα γράμματα θα μάθεις άνθρωπος για να γίνεις

οι άνθρωποι μιλάνε την γλώσσα της ευθύνης

διαφέρουν απ’ τα ζώα στον ήχο στη μιλιά

στη δύναμη της σκέψης και στην περπατησιά.

Κι όταν θα μεγαλώσεις και μπείς στο περιβόλι

θυμήσου πως πατρίδα είν η Ελλάδα όλη

το χώμα της το σέβεσαι ποτέ δεν το λερώνεις

τα χέρια σου σαν πλένεις την βρώμα ξενερώνεις.

Αυτή που ήλθ΄απρόσκλητη και κάθισε επάνω

το ίδιο λάθος στη ζωή δύο φορές δεν κάνω

θυμάμαι πάντα το καλό ξέρω να το διακρίνω

για την τιμή το αίμα μου και την ζωή μου δίνω.

Αυτά γλυκιά Μανούλα μου, μου έμαθες μικρός

και τώρα που μεγάλωσα τα νοιώθω ζωντανός

έτοιμος πάντα είμαι θυμάμαι τις επάλξεις

τη δύναμη που έχεις τον κόσμο να αλλάξεις.

Κανένας δεν σου μοιάζει, μάνα μοναδική

εσύ μ’ έκανες άντρα από μικρό παιδί

μου μαθες να διαβάζω και πως να ξεχωρίζω

αγάπη και φιλία στους άλλους να δωρίζω.

Μάνα σου λέω  ευχαριστώ για  όσα μέχεις μάθει

ήταν κανόνες της ζωής, μια άσκηση για μάχη

ήταν τα φώτα της στιγμής που χρειάζεσαι το φώς

αν θέλεις για να μείνεις άνθρωπος διαρκώς.                

15/4/2007 Το Μανιατοπαίδι