Μπορεί οι χαρακτηρισμοί «Φέτα Περσίας» ή «Φέτα Σαουδικής Αραβίας» να σας φαίνονται τόσο γελοίοι όσο θα σας φαινόταν και το «Τσιπούρες Παρνασσού», αποτελούν ωστόσο μια θλιβερή πραγματικότητα, τόσο για την οικονομία μας όσο και γι΄αυτό καθ’ αυτό το εθνικό μας προϊόν το οποίο δυσφημείται.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Καθημερινής, τα ψευδεπίγραφα αυτά παρασκευάσματα, «κατακλύζουν τα ράφια των σούπερ μάρκετ σε μεγάλες αγορές, όπως της Αυστραλίας και των ΗΠΑ, επιφέροντας ισχυρό πλήγμα στις ελληνικές εξαγωγές. Αν και δεν είναι εύκολο να υπολογισθούν τα διαφυγόντα κέρδη για τις ελληνικές επιχειρήσεις, ενδεικτικό του προβλήματος είναι ότι για παράδειγμα το 90% της κατανάλωσης τυριού τύπου «φέτας» στις ΗΠΑ καλύπτεται από παραγόμενα εκεί προϊόντα».
Και αν κάποιος αναρωτηθεί το γιατί ο χαρακτηρισμός ενός προϊόντος ως Π.Ο.Π .(Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης), δεν δείχνει αρκετός ώστε να προστατευτεί η χώρα μας από τις απομιμήσεις των από κάθε άποψη μοναδικών μας προϊόντων, πρέπει να γνωρίζει πως αυτή η προστασία φτάνει ακριβώς μέχρι τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έξω από αυτή, μπορεί οποιοσδήποτε να παρασκευάζει και να πουλάει από φέτα Νεβάδας και ρετσίνα Βενεζουέλας μέχρι και ούζο Ανταρκτικής.
Και βέβαια, η απομίμηση αυτών των προϊόντων σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να λειτουργήσει ανασχετικά στις πωλήσεις τους αφού, όσοι τα καταναλώνουν, απλά ...δεν γνωρίζουν πώς είναι η πραγματική φέτα ή η πραγματική ρετσίνα ή το πραγματικό ούζο.
Στο ίδιο ρεπορτάζ αναφέρεται πως «συνολικά οι εισαγωγές «φέτας» στις ΗΠΑ διαμορφώθηκαν σε 30 εκατ. δολάρια κατά το α΄ εξάμηνο του 2012 και σε ποσότητα στα 3,877 εκατ. κιλά. Από τα στοιχεία ωστόσο φαίνεται ότι η «φέτα» που κυρίως εισάγεται στις ΗΠΑ είναι από τη Βουλγαρία (1,168 εκατ. κιλά) και μετά ακολουθούν οι εισαγωγές φέτας από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία».
Η κατάσταση είναι εξαιρετικά ανησυχητική και μάλιστα δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας αφού εκτός Ε.Ε. είναι εξαιρετικά αρνητικοί στο να υιοθετήσουν μια πολιτική προστατευτισμού ενός προϊόντος με βάση την γεωγραφική περιοχή προέλευσής του.
Κι’ όσο αυτό δεν γίνεται, αφ' ενός μεν θα χάνονται δισεκατομμύρια ευρώ από την τραγική μείωση των εξαγωγών μας και αφ’ ετέρου, οι ανά τον κόσμο καταναλωτές θα νομίζουν ότι η φέτα είναι ένας κίτρινος αηδιαστικός πολτός που πουλιέται μέσα σε πλαστικό κουβά χρωματοπωλείου και τρώγεται με το κουτάλι. (η με το ρολό βαψίματος).
Και αν κάποιος αναρωτηθεί το γιατί ο χαρακτηρισμός ενός προϊόντος ως Π.Ο.Π .(Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης), δεν δείχνει αρκετός ώστε να προστατευτεί η χώρα μας από τις απομιμήσεις των από κάθε άποψη μοναδικών μας προϊόντων, πρέπει να γνωρίζει πως αυτή η προστασία φτάνει ακριβώς μέχρι τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έξω από αυτή, μπορεί οποιοσδήποτε να παρασκευάζει και να πουλάει από φέτα Νεβάδας και ρετσίνα Βενεζουέλας μέχρι και ούζο Ανταρκτικής.
Και βέβαια, η απομίμηση αυτών των προϊόντων σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να λειτουργήσει ανασχετικά στις πωλήσεις τους αφού, όσοι τα καταναλώνουν, απλά ...δεν γνωρίζουν πώς είναι η πραγματική φέτα ή η πραγματική ρετσίνα ή το πραγματικό ούζο.
Στο ίδιο ρεπορτάζ αναφέρεται πως «συνολικά οι εισαγωγές «φέτας» στις ΗΠΑ διαμορφώθηκαν σε 30 εκατ. δολάρια κατά το α΄ εξάμηνο του 2012 και σε ποσότητα στα 3,877 εκατ. κιλά. Από τα στοιχεία ωστόσο φαίνεται ότι η «φέτα» που κυρίως εισάγεται στις ΗΠΑ είναι από τη Βουλγαρία (1,168 εκατ. κιλά) και μετά ακολουθούν οι εισαγωγές φέτας από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία».
Η κατάσταση είναι εξαιρετικά ανησυχητική και μάλιστα δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας αφού εκτός Ε.Ε. είναι εξαιρετικά αρνητικοί στο να υιοθετήσουν μια πολιτική προστατευτισμού ενός προϊόντος με βάση την γεωγραφική περιοχή προέλευσής του.
Κι’ όσο αυτό δεν γίνεται, αφ' ενός μεν θα χάνονται δισεκατομμύρια ευρώ από την τραγική μείωση των εξαγωγών μας και αφ’ ετέρου, οι ανά τον κόσμο καταναλωτές θα νομίζουν ότι η φέτα είναι ένας κίτρινος αηδιαστικός πολτός που πουλιέται μέσα σε πλαστικό κουβά χρωματοπωλείου και τρώγεται με το κουτάλι. (η με το ρολό βαψίματος).
πηγή: zougla.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου