παραμένει στη ζωή 15 λεπτά χωρίς να αναπνέει.
Με τη φυσιολογική διαδικασία, η εισαγωγή του οξυγόνου στο αίμα γίνεται με την αναπνοή και αποκλειστική χρήση των πνευμόνων, ενώ η μεταφορά του στους ιστούς και τα όργανα του σώματος γίνεται από την αιμοσφαιρίνη, βασικό συστατικό του αίματος.
Ο καθηγητής Τζον Κέιρ από το πανεπιστήμιο Παίδων της Βοστώνης εμπνεύστηκε την ιδέα για τη νέα μέθοδο μετά τον τραγικό θάνατο ενός μικρού κοριτσιού. Το κορίτσι έπασχε από πνευμονία και στη διάρκεια επέμβασης οι γιατροί δεν είχαν τον χρόνο να τη συνδέσουν στην τεχνητή αναπνοή με αποτέλεσμα να μειωθεί σημαντικά το οξυγόνο στον οργανισμό της και να υποστεί θανάσιμη εγκεφαλική βλάβη.
Η μέθοδος μπορεί να αποδειχτεί σωτήρια σε περιπτώσεις ασθενών που δεν μπορούν να αναπνεύσουν και ο εγκέφαλος, η καρδιά τους ή άλλο ζωτικό όργανο κινδυνεύει άμεσα από απώλεια οξυγόνου. Τέτοια περιστατικά είναι και οι πνιγμοί, που ενώ δουλεύει η καρδιά ο εγκέφαλος σταματά αν παραμείνει για αρκετή ώρα χωρίς αναπνοή.
Εδώ και περίπου 100 χρόνια οι ειδικοί είχαν προσπαθήσει με αρκετές διαφορετικές μεθόδους να εισαγάγουν απευθείας μικρές ποσότητες ελεύθερου οξυγόνου στην κυκλοφορία του αίματος. Υπήρχε όμως ένα μεγάλο μειονέκτημα: επειδή το ελεύθερο οξυγόνο μπορεί να δημιουργήσει μεγάλες φυσαλλίδες, ίσως έσπρωχνε κάποιο θρόμβο και προκαλούσε πνευμονική εμβολή.
Ετσι, οι ειδικοί από τη Βοστώνη δημιούργησαν μικροκάψουλες από βιολογικά μόρια (λιπίδια), μέσα στις οποίες έβαλαν και δέσμευσαν μία φυσαλλίδα οξυγόνου σε αέρια μορφή. Επειδή το οξυγόνο δεν μπορεί να βγει από την κάψουλα, δεν υπάρχει περίπτωση να κάνει και μεγαλύτερες φυσαλλίδες ώστε να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του ασθενούς. Οι κάψουλες εισάγονται απευθείας στο αίμα όπου αναμειγνύονται αμέσως με τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα το οξυγόνο απελευθερώνεται από το περίβλημά του και διαχέεται στα κύτταρα καταλήγοντας έτσι στους πνεύμονες.
Οι ειδικοί εκτιμούν πως μπορούν να βελτιώσουν τη νέα μέθοδο ώστε ο ασθενής να παραμένει ζωντανός και χωρίς επιπλοκές σε άλλα όργανα, ακόμη και εάν παραμείνει 30 λεπτά χωρίς εισπνοή οξυγόνου. Ομως πέρα από αυτό το χρονικό όριο, θεωρούν πολύ δύσκολο να παραταθεί η επιβίωση μόνο με το οξυγόνο από τις μικροκάψουλες.
Όπως εξήγησαν, «η μέθοδός δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσει πλήρως τους πνεύμονες, όμως μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική λύση για έναν περιορισμένο χρόνο σε πολλές περιπτώσεις, όπως είναι η λοίμωξη πνευμόνων από μικρόβια και ιούς, η κρίση άσθματος, η αποφρακτική πνευμονοπάθεια κ.λπ.»
Οι δοκιμές έγιναν σε ποντίκια και ήδη σχεδιάζονται νέες σε μεγαλύτερα θηλαστικά, πριν ξεκινήσουν να γίνουν σε ανθρώπους. Οι λεπτομέρειες από το επιστημονικό επίτευγμα δημοσιεύονται στην επιστημονική επιθεώρηση «Science Translational Medicine».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου