"Οι πολίτες υπό διωγμόν"

Εκτός πολιτικού προσκηνίου πλέον ο Βύρων Πολύδωρας, δεν κρύβει τις σκέψεις του αλλά ούτε και τα λόγια του. Με την ευκαιρία της έκδοσης του τελευταίου του βιβλίου με τίτλο «Και τώρα τι κάνουμε», μία παράφραση στον τίτλο του γνωστού πονήματος «Τι να κάνουμε» του Λένιν, όπως λέει ο ίδιος ο Έλληνας πολιτικός, επιχειρεί μία κατά μέτωπο επίθεση κατά του πυρήνα των Μνημονίων. 

Στόχος του η τρόϊκα, οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και το ΔΝΤ αλλά και οι ιθαγενείς υποτακτικοί. Απελευθερωμένος λόγω απουσίας από την πολιτική σκηνή, ο κ. Πολύδωρας καταγγέλλει τους… φοροεισπράκτορες, την παραβίαση κάθε έννοιας νομιμότητας από την επιδρομή κατά της ιδιοκτησίας των πολιτών, το έλλειμμα θεσμικής νομιμότητας. «Δεν ψάχνω ενόχους και δεν κραυγάζω αλλά προτείνω λύσεις. Γιατί το 1953 κατά την διάσκεψη του Λονδίνου η τότε διεθνής κοινότητα αποφάσισε να δώσει το δικαίωμα στην μεταπολεμική Γερμανία να επιβιώσει με την φόρμουλα αποπληρωμής των γερμανικών χρεών μόνον από την στιγμή που ο δείκτης ετήσιας ανάπτυξης της χώρας θα ξεπερνούσε το 5%;» διερωτάται ο κ. Πολύδωρας. Γιατί αυτή η φόρμουλα να μην ισχύσει για καμία άλλη χώρα;». Πρόκειται για αμείλικτο ερώτημα στο οποίο ποτέ δεν έχει δοθεί μία αξιόπιστη απάντηση.

Ο Βύρων Πολύδωρας μίλησε στην Τηλεόραση της Ζούγκλας και στην εκπομπή «Άγνωστος Μ» του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου. Πρόκειται για μία εφ’ όλης της ύλης τοποθέτηση και μάλιστα εκ βαθέων σε ρυθμό καταιγιστικό και σε μορφή χειμάρρου. Κανείς δεν γλυτώνει από τα βέλη του, ούτε καν οι μέχρι πρόσφατα συνεργάτες και πολιτικοί φίλοι του. Αστός και ελληνοκεντρικός, με την κλασσική παιδεία ως καύσιμο και την ιστορική συνέχεια ως όχημα, ο Βύρων Πολύδωρας είναι τόσο αμείλικτος με τους άλλους όσο είναι και με τον εαυτό του. «Εγώ ψήφισα τα μέτρα του Μνημονίου και εκείνα που επέβαλε η τρόϊκα», ακούγεται να ομολογεί σε κάποια αποστροφή του λόγου του.

Ακολουθεί ο διάλογος μεταξύ του Βύρωνα Πολύδωρα και του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου όπως αυτός εξελίχθηκε στην εκπομπή της Τηλεόρασης της Ζούγκλας. Σε ορισμένα σημεία του είναι απολαυστικός μόνον και μόνον από την χρήση της ελληνικής γλώσσας και την ανάδειξη του πλούτου της.

«Δεν είδα μία, έστω μία από τις προτάσεις του βιβλίου συνταγών της Τρόϊκα η οποία να πέτυχε ή έστω να έχει προοπτικές επιτυχίας» υποστηρίζει ο κ. Πολύδωρας αναφερόμενος στις μεταρρυθμίσεις. Αναφέρεται συγκεκριμένα στο άνοιγμα του επαγγέλματος των δικηγόρων ή των φαρμακοποιών, των ταξί, ή των ιδιοκτητών φορτηγών.

Επιτίθεται και κατά του σχεδίου «Αθηνά» για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Τελικά κανείς δεν γλυτώνει από τα βέλη του και η φαρέτρα του είναι πλήρης.

Ακολουθεί εδάφιο του βιβλίου του πρώην προέδρου της Βουλής με τίτλο "Και τώρα τι κάνουμε;": 

Η μεσαία τάξη στο απόσπασμα Αυτό το ποιοτικό και ποικίλο σύνολο ευδοκιμεί στη μεσαία τάξη. Όχι στην τάξη του πενομένου ή δικτατορεύοντος προλεταριάτου ή των δυστυχών συσσιτιοβίωτων. Ούτε στην τάξη των αφεντάδων και βαρόνων. Αυτά τα σχήματα είναι η εικαστική μορφή του τέλους!

Αγωνίστηκα σε όλη μου τη ζωή για αυτή τη μεσαία τάξη. Είναι έγκλημα η εξόντωση της μεσαίας τάξης. Έγκλημα κατά του Έθνους. Όταν η μεσαία τάξη καταστραφεί, τότε η δημοκρατία θα έχει νομοτελειακά υπονομευθεί από τα άκρα και η χώρα θα έχει οδηγηθεί στην απόλυτη ένδεια και εξαθλίωση. 

Η κοινωνία θα έχει λατινοαμερικανοποιηθεί, βυθισμένη στην ανισότητα και στην ανομία. Επαίτες, κλέφτες και άρπαγες σε συμμορίες, είτε αυθόρμητες και αυτοσχέδιες είτε μισθωμένες «μπραβικά» από τους βασιλιάδες της κόκας και τους «Δον» των χασιέντας, θα κυκλοφορούν και θα κυριαρχούν σε πόλεις και στην ύπαιθρο. Και στο σαν επιστέγασμα υποκριτικό, έρχεται και η διεθνής οικονομική τάξη και αναγορεύει τις εν λόγω χώρες ως αναδυόμενες οικονομίες. Έλεος! Δεν ζήλεψα ποτέ την ασφάλεια «διαβίωσης» των ισοπεδωμένων «σοβιετικών προλεταρίων» που πειθαρχημένοι και εκπαιδευμένοι εστέκοντο στις ουρές διανομής και συσσιτίων με δελτίο. Όχι, δεν θα φθάσουμε σ’ αυτό το σημείο κοινωνικής παρακμής μέσω του καπιταλισμού και των κανόνων φιλανθρωπίας, όσο και αν σέβομαι την προσφορά της Εκκλησίας και των άλλων οργανισμών και κέντρων κοινωνικής αλληλεγγύης. 

Δεν είναι λύση αυτά. Είναι απλά η δραματοποιημένη εικόνα του προβλήματος. Απαιτείται συνειδητοποίηση άμεση και δράση τώρα. Δεν είναι συνθήκες κράτους και κοινωνικής ευρυθμίας αυτές. Δεν είναι καν συνθήκες φαύλου και πελατειακού κράτους. Καθώς αυτές οι συνθήκες είναι εισαγόμενες και επιβαλλόμενες, είναι δυστυχώς συνθήκες νεωτερικού φεουδαλισμού. Επιστροφή στον Μεσαίωνα! Και ακόμη πιο βαθειά, στον πρωτογονισμό! Οι κοινωνικοί ανθρωπολόγοι συμφωνούν στην παραδοχή ότι «όταν ο πρώτος άνθρωπος αντί για μια πέτρα ή μια ροπαλιά, έριξε μια γλυκιά ματιά ή άπλωσε το χέρι στον συνάνθρωπό του για να τον σώσει απ’ τον γκρεμό, έγινε ηθελημένα ή ακούσια ο πρώτος θεμελιωτής του πολιτισμού».

Διαβάστε επίσης:
«Και τώρα τι κάνουμε;» το νέο βιβλίο του Βύρωνα Πολύδωρα, Δευτέρα, 18 Φεβρουαρίου 2013