Πόλεμος στη Μεσόγειο για την δυτική ανάκαμψη;

Η Συρία κατηγορεί την Τουρκία για επίθεση και μετακινεί δυνάμεις στα σύνορα

Η ευρωπαϊκή και η αμερικανική οικονομική κρίση που έχουν βαπτιστεί "παγκόσμια" αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση, ψάχνουν να βρουν διέξοδο ανάπτυξης μέσω πολέμου στη νοτιοαντολική Μεσόγειο; Αυτό το ερώτημα απασχολεί πολιτικούς αναλυτές που βλέπουν εδώ και μήνες να κλιμακώνεται η ένταση στην περιοχή. Είναι σαφές ότι η λεγόμενη "Αραβική Άνοιξη" δεν ήταν άλλο παρά εξαγωγή "δημοκρατίας" δυτικού τύπου και απόλυτα ελεγχόμενης από τον δυτικό κόσμο. Στόχος βέβαια είναι οι ενεργειακές πηγές των κρατών της βορείου Αφρικής (πετρέλαια και ήλιος) καθώς και η διώρυγα του Σουέζ στην Αίγυπτο. Ακολούθησε η Συρία για να ολοκληρωθεί το τόξο της πλήρους κυριαρχίας της Δύσης στα κράτη της Μεσογείου. 
Είναι και ένα ακόμη στοιχείο: η μελλοντική επίθεση στο Ιράν (τοποθετείται γύρω στον Οκτώβριο - Νοέμβριο) θα πρέπει να έχει εξασφαλισμένα τα νώτα, κυρίως του Ισραήλ. Ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να υπάρχει φίλη για τον Ιράν χώρα. Η μόνη που απέμενε,
παρά τις όποιες διαφορές, ήταν η Συρία. Ήλθε λοιπόν η σειρά της. Το πρακτοριλίκι εκεί δίνει και παίρνει με χώρα - πρωταγωνιστή την Τουρκία, η οποία πήγε να κάνει παιχνίδι μόνη της για να δείξει στην Δύση ότι μπορεί να επιτύχει πολλά περισσότερα απ' ότι αυτή την υπολογίζει. Αλλά όταν οι Σύροι της κατέρριψαν το πολεμικό αεροσκάφος, πέραν από κάποιες δηλώσεις δυτικών κυβερνήσεων, ουδέν άλλο επράχθη. Έκτοτε σιωπή για το περιστατικό. 
Η, όμορη με την Συρία, Τουρκία, είναι ο βασικός δίαυλος εισόδου πολεμικού υλικού, πρακτόρων και μισθοφόρων που δρουν κατά του καθεστώτος Άσαντ. Ενός καθεστώτος που σαφώς είναι πιο... δημοκρατικό από άλλα της Μέσης Ανατολής. Εδώ θα πρέπει να κάνουμε μια διευκρίνιση: οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι η δημοκρατία και οι δημοκρατικοί θεσμοί, έτσι όπως τους γνωρίζουμε και τους εννοούμε στην Δύση, δεν μπορούν να λειτουργήσουν σε μια ισλαμική κοινωνία. Κι αυτό διότι σε αυτές τις κοινωνίες υπάρχουν άλλες παραδόσεις, άλλα έθιμα, οι νόμοι είναι προσδεδεμένοι πολύ σφικτά με την θρησκεία, οι περισσότεροι εξ αυτών πηγάζουν από αυτήν κι έτσι οι  σχέσεις υπηκόων - κράτους διέπονται από εντελώς διαφορετική λογική. Σημειώνουμε ακόμη ότι από τα πιο σκληρά ισλαμικά καθεστώτα που απέχουν παρασάγγας από οποιαδήποτε δημοκρατική λογική είναι αυτό της Σαουδικής Αραβίας. Ωστόσο μένει στο απυρόβλητο διότι είναι στενός σύμμαχος της Δύσης, οι καταθέσεις της βασιλικής οικογενείας Σαούντ που την κυβερνά είναι στην Δύση την οποία βοήθησε καθοριστικά στον πόλεμο κατά του Ιράκ. 
Εδώ και μερικούς μήνες λοιπόν ο "κακός" είναι η Συρία και το καθεστώς Άσαντ που η Δύση θέλει να αποκαθηλώσει για να επιβάλλει "δημοκρατία" ελεγχόμενη από αυτήν. Αυτό σημαίνει εμπόριο και δανεισμός, ανασυγκρότηση και αναπτυξιακός οργασμός προς μεγάλη χαρά των δυτικών αγορών... 
Όμως η υπόθεση της Συρίας δεν είναι απλή. Ο κυριότερος λόγος είναι ότι η Ρωσία που μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και τις γελοίες διακυβερνήσεις των Γιέλτσιν - Γκορμπατσώφ παρουσιάστηκε στην διεθνή σκηνή λεηλατημένη, ανοργάνωτης και αδύναμη σε όλα τα επίπεδα, κατάφερε με την σκληρή διακυβέρνηση του Βλαντιμίρι Πούτιν όχι μόνο να ξαναδυναμώσει μα να αποτελέσει και τον πιο σοβαρό πόλο που μπορεί να αντιδράσει στους δυτικούς σχεδιασμούς. Η Ρωσία, από την εποχή της ΕΣΣΔ,  διαθέτει μία και μόνη ναυτική βάση στην Μεσόγειο και αυτή βρίσκεται στην Συρία. Είναι λογικό λοιπόν να μην θέλει να την χάση. Διότι αν έλθει άλλο καθεστώς "δημοκρατίας" που θα ελέγχεται από την Δύση, είναι λογικό να είναι επισφαλής η παραμονή της βάσης στην Συρία. Εξ άλλου από την παλιά εποχή η Ρωσία διατηρεί στενές σχέσεις με την Συρία.
Με αυτά τα δεδομένα και άλλα που ίσως δεν γνωρίζουμε, κατεβαίνουν οι ρώσικες και οι δυτικές αρμάδες στην ΝΑ Μεσόγειο με στόχο τη Συρία. Τι θα συμβεί δύσκολα κανείς να υπολογίσει. Όμως, όλα δείχνουν πως το παιχνίδι έχει χοντρύνει. Άλλοι υποστηρίζουν πως αν ανάψει το φυτίλι στην περιοχή δύσκολα θα γλυτώσουμε κι εμείς τη μη εμπλοκή μας. Με ποιούς όμως θα εμπλακούμε; Οι πιο πιθανοί είναι οι Τούρκοι που παίζουν διαρκώς με τη φωτιά, νομίζοντας πως επειδή έχουν επιτύχει οικονομική ανάπτυξη είναι και ισχυροί. Ιδιαίτερα μετά την ανάπτυξη του "δόγματος Ναβούντογλου" στο εσωτερικό της Τουρκίας επικρατεί σε υψηλό ποσοστό ιδέα πως μπορεί να... ανασυσταθεί η Οθωμανική Αυτοκρατορία, ξεχνώντας βέβαια πως διαθέτουν στο εσωτερικό ουκ ολίγες μειονότητες με πιο στιβαρή και διεκδικητική αυτή των Κούρδων!
Το παιχνίδι όμως απλώνεται και καταβάλλεται προσπάθεια να μπουν οι δύο κακοί (Συρία και Ιράκ) σε ένα πακέτο ώστε να τελειώνουν μια και έξω. Σε αυτή τη λογική εντάσσεται και το χτύπημα σε ισραηλινούς τουρίστες στη Βουλγαρία και στην επίθεση κατά κυβερνητικών στελεχών στη Δαμασκό. 

Δείχνουν ευθέως την Άγκυρα   

Τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες κατονόμασε η Συρία ως υπεύθυνες για την δολοφονική βομβιστική επίθεση χθες στην Δαμασκό που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του υπουργού Άμυνας της χώρας, του υφυπουργού και γαμπρού του Άσαντ, τον τραυματισμό του υπουργού Εσωτερικών και τον θάνατο διαφόρων άλλων αξιμωατούχων. 
Σύμφωνα με τον Σύρο υπουργό, η τουρκική υπηρεσία ΜΙΤ βρισκόταν πίσω από την επίθεση, την οποία οργάνωσε σε συνεργασία με τις υπηρεσίας του Κατάρ και της Σαουδικής Αραβίας και τυατοχρόνως προειδοποίησε ότι  "Η επίθεση δεν πρόκειται να μείνει ατιμώρητη αφού η Συρια στηρίζεται στη δύναμη των τεσσάρων εκατομμυρίων στρατιωτών της"(ανέφερε το συνολικο νούμερο παρατακτής δύναμης που μπορεί να συγκεντρώσει σε παναστρατιά). 
Την ίδια στγμή στοιχεία της 1ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, της 9ης Τεθωρακισμένη Μεραρχία, της 4η Μηχανοκίνητη Μεραρχία,  και ολόκληρη η 7η Μηχανοκίνητη Μεραρχία, μετακινήθηκαν από τα υψίπεδα του Γκολάν στα σύνορα με το Ισραήλ σε περιοχές γύρω από την Δαμασκό, η οποία αποδείχθηκε πλημμελώς προστατευμένη αφού μόνο η 4η Τεθωρακισμένη Μεραρχία και η Ρεπουμπλικανική Φρουρά είχαν απομείνει για να προστατεύσουν την πόλη. 
Η μετακίνηση έγινε εφικτή μετά την άτυπη συμφωνία με το Ισραήλ ότι δεν πρόκειται να εκμεταλλευθεί την μείωση των δυνάμεων στα υψίπεδα και να προσβάλει τις συριακές θέσεις. Το Ισραήλ κάνει "ότι μπορεί" για να μην δώσει χείρα βοηθείας στο καθεστώς με το οποίο μπορεί να είναι εχθροί, αλλά υπάρχει μία "τίμια ειρήνευση" από το 1973 και δεν έχει πέσει "ούτε σφαίρα" στα σύνορα.
Ταυτυχρόνως κηρύχθηκε μερική επιστράτευση μεταξύ των φυλών που υποστηρίζουν την κυβέρνηση, στις περιοχές που βρίσκονται αλεβίτικες πόλεις και χωριά που υποστηρίζουν το μπααθικό καθεστώς, ενώ από το πρωί μεταφέρονται άρματα μάχης και βαλλιστικά βλήματα SCUD-C σε δημόσια θέμα, προφανώς για ψυχολογικούς λόγους, στα σύνορα με την Τουρκία.
Είναι σαφές πως η Δαμασκός πρόκειται να σκληρύνει τη στάση απέναντι στην Τουρκία...