ΟΙ ROTARY ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΜΕΝΑ ΥΛΙΚΑ
Στις εκείνες τις ελληνικές γενιές που βρίσκονται σήμερα εντός ή στα πρόθυρα της σύνταξης, έχει μείνει η ανάμνηση της ρήσης "από την Ούντρα το πήρες;", θέλοντας έτσι να χλευάσουν τα υλικά που έστελνε στους εξαθλιωμένους Έλληνες μέσω του "Σχεδίου Μάρσαλ" η Αμερική. Επρόκειτο για την ∆ιασυµµαχική Οργάνωση Αρωγής και Αποκαταστάσεως (UNRRA), που έστελνε μεταξύ άλλων κάτι παντελόνια και κάτι παπούτσια να φορέσουν οι βγαλμένοι από καταστροφικό πόλεμο και ανόητο και στημένο σε έξωθεν κέντρα βάρβαρο εμφύλιο Έλληνες...
Φαίνεται ότι η ίδια νοοτροπία "στείλτα στους τριτοκοσμικούς" εξακολουθεί να επικρατεί στις δύο πλούσιες χώρες της Βορείου Αμερικής.
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με ρεπορτάζ (Γιάννης Σινάπης) της εφημερίδας "Ελευθερία" της Μεσσηνίας, οι Ρόταρυ του Καναδά αποφάσισαν να βοηθήσουν τους δοκιμαζόμενους από το Μνημόνιο Έλληνες. Γράφει λοιπόν η εφημερίδα: "Τζίφος αποδείχθηκε η βοήθεια από τους Ρόταρυ του Καναδά προς το Νοσοκομείο Καλαμάτας. Τα υλικά που εστάλησαν με κοντέινερ ως βοήθεια, ήταν κατώτερα των προσδοκιών, των αναμενόμενων, υποβαθμισμένης ποιότητας, που πολύ δύσκολα καλύπτουν τις ανάγκες του ιδρύματος.
Θυμάμαι κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1900 ένα πλοίο στο λιμάνι της Καλαμάτας... Rastoration το όνομά του, δηλαδή "Ανασυγκρότηση" και με επίσημο χαρακτηρισμό "πλωτό νοσοκομείο". Χωρίς κανένα γιατρό μεταξύ του πληρώματος! Μήνες το πλοίο παρέμενε μία "στη ράδα", μία έμπαινε και έδενε στο λιμάνι της Καλαμάτας. Τότε, τις νύχτες το επισκέπτονταν διάφορα αυτοκίνητα με ξένους επιβάτες... Οι αρχές ασφαλείας είχαν γνώση και το παρακολουθούσαν αλλά "οι άνωθεν εντολές" επέτρεπαν μέχρι παρακολούθηση. Στο ίδιο πλοίο, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 είχαν βρεθεί πολεμικά όπλα, εύχρηστα και έτοιμα για δράση. Στη δίκη που έγινε ο καπετάνιος "έφαγε" μερικά χρόνια φυλακή αλλά το Εφετείο Ναυπλίου στην έφεση που εκδικάστηκε μετά από χρόνια είχε διαφορετική άποψη και αθωώθηκαν άπαντες...
Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ...
Το πιο ενδιαφέρον ήταν τα δρομολόγια που έκανε το εν λόγω πλοίο που ανήκε σε μια "εκκλησία" της Σουηδίας που εξέδιδε μάλιστα και περιοδικό στο οποίο δημοσίευσε χάρτη όπου σημειωνόταν οι πόλεις των Βαλκανίων που προσπαθούσε η εν λόγω "ανθρωπιστική οργάνωση - εκκλησία" να δημιουργήσει βάσεις με πιο μεγάλη (την σημείωναν με μεγαλύτερο εξάκτινο αστέρι) αυτήν της Θεσσαλονίκης... Τα δρομολόγια λοιπόν ήταν (κυρίως) στο τρίγωνο λιμανιών Τουρκίας - Ελλάδας - Ισραήλ (με της σειρά να αλλάζει).
Την εποχή που ασχοληθήκαμε μαζί του (δημοσιεύθηκαν αρκετά στον Τύπο) είχαν καταρρεύσει οι "πυραμίδες" στην Αλβανία και η ανθρωπιστική κρίση ήταν μεγάλη στη γειτονική χώρα. Το πλοίο όμως παρέμεινε δεμένο στην Καλαμάτα...
Την "εργολαβία" δημιουργίας θυλάκων στην Αλβανία την εποχή εκείνη ανέλαβε άλλη "ανθρωπιστική" οργάνωση, πιο μυστική. Στην επιχείρηση εκείνη έγιναν πολλά ελληνικά ευτράπελα αφού μερικά μέρη της έφαγαν ένα κάρο λεφτά που στέλνονταν από τη "μητρική" που έχει έδρα τις ΗΠΑ. Πλαστά τιμολόγια, εκβιασμοί και άλλα ωραία συνέβησαν τότε μα τίποτα δεν βγήκε στη δημοσιότητα.
Αυτά τα... ωραία "ανθρωπιστικά", μπορεί να συμβαίνουν δίπλα σας και να μην γίνονται αντιληπτά.
Οφείλουμε να διευκρινίσουμε πως είναι ανώτερη πράξη να βοηθάμε τους συνανθρώπους, όπου και όποτε μπορούμε και χωρίς να το διαλαλούμε. Για να φτάνει όμως η βοήθειά μας στους ανθρώπους που την έχουν ανάγκη, θα πρέπει να σκεφτόμαστε πολύ καλά σε ποιόν ενδιάμεσο την δίνουμε. Αν μπορούμε να τον αποφύγουμε και το φροντίσουμε προσωπικά είναι το καλύτερο. Αν δεν μπορούμε όμως οφείλουμε να "ακτινογραφήσουμε" κατά τον "ανθρωπιστικό εργολάβο".
Ανθρωπισμός, οργανώσεις και παιχνίδια...
Φαίνεται ότι η ίδια νοοτροπία "στείλτα στους τριτοκοσμικούς" εξακολουθεί να επικρατεί στις δύο πλούσιες χώρες της Βορείου Αμερικής.
Έτσι λοιπόν, σύμφωνα με ρεπορτάζ (Γιάννης Σινάπης) της εφημερίδας "Ελευθερία" της Μεσσηνίας, οι Ρόταρυ του Καναδά αποφάσισαν να βοηθήσουν τους δοκιμαζόμενους από το Μνημόνιο Έλληνες. Γράφει λοιπόν η εφημερίδα: "Τζίφος αποδείχθηκε η βοήθεια από τους Ρόταρυ του Καναδά προς το Νοσοκομείο Καλαμάτας. Τα υλικά που εστάλησαν με κοντέινερ ως βοήθεια, ήταν κατώτερα των προσδοκιών, των αναμενόμενων, υποβαθμισμένης ποιότητας, που πολύ δύσκολα καλύπτουν τις ανάγκες του ιδρύματος.
Οι υπεύθυνοι του Νοσοκομείου "έκπληκτοι" διαπίστωσαν ότι αρκετά απ’ αυτά τα υλικά ήταν μεταχειρισμένα και χρησιμοποιημένα, με φθορές, όπως στρώματα, καρέκλες, πυτζάμες και μπουρνούζια. Τα κρεβάτια ήταν χαμηλής ποιότητας, χειρότερης απ’ αυτά που χρησιμοποιούνται στα ελληνικά νοσοκομεία, όπως ακόμα ο ηλεκτρονικός υπολογιστής - μηχάνημα εξέτασης ή ο διάδρομος για το τεστ κοπώσεως. Τα σαπούνια ήταν χύμα μέσα σε κουβά, τα χαρτιά υγείας ήταν ανοιγμένα και μισά, ενώ και οι σύρριγγες δεν είχαν ημερομηνία λήξης".
"Ανθρωπιστικές οργανώσεις" και... φερετζές
Όπου υπάρχει ανθρωπιστική κρίση σπεύδουν διάφορες "ανθρωπιστικές οργανώσεις", πολλές από τις οποίες φέρουν "φερετζέ" δεδομένου ότι έχουν άλλους σκοπούς που κρατούν μυστικούς και από τα μέλη εκείνα που βρίσκονται στις μεσαίες και κάτω τάξεις. Διότι, υπάρχουν διαβαθμίσεις σε πολλές οργανώσεις. Τα μέλη των ανώτερων βαθμίδων είναι το "ιερατείο" που χαράσσεις πολιτική και στόχους, συνδέεται με άλλους χώρους που δεν είναι ανάγκη να ξέρουν οι "από κάτω"!Θυμάμαι κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1900 ένα πλοίο στο λιμάνι της Καλαμάτας... Rastoration το όνομά του, δηλαδή "Ανασυγκρότηση" και με επίσημο χαρακτηρισμό "πλωτό νοσοκομείο". Χωρίς κανένα γιατρό μεταξύ του πληρώματος! Μήνες το πλοίο παρέμενε μία "στη ράδα", μία έμπαινε και έδενε στο λιμάνι της Καλαμάτας. Τότε, τις νύχτες το επισκέπτονταν διάφορα αυτοκίνητα με ξένους επιβάτες... Οι αρχές ασφαλείας είχαν γνώση και το παρακολουθούσαν αλλά "οι άνωθεν εντολές" επέτρεπαν μέχρι παρακολούθηση. Στο ίδιο πλοίο, στα τέλη της δεκαετίας του 1970 είχαν βρεθεί πολεμικά όπλα, εύχρηστα και έτοιμα για δράση. Στη δίκη που έγινε ο καπετάνιος "έφαγε" μερικά χρόνια φυλακή αλλά το Εφετείο Ναυπλίου στην έφεση που εκδικάστηκε μετά από χρόνια είχε διαφορετική άποψη και αθωώθηκαν άπαντες...
Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ...
Το πιο ενδιαφέρον ήταν τα δρομολόγια που έκανε το εν λόγω πλοίο που ανήκε σε μια "εκκλησία" της Σουηδίας που εξέδιδε μάλιστα και περιοδικό στο οποίο δημοσίευσε χάρτη όπου σημειωνόταν οι πόλεις των Βαλκανίων που προσπαθούσε η εν λόγω "ανθρωπιστική οργάνωση - εκκλησία" να δημιουργήσει βάσεις με πιο μεγάλη (την σημείωναν με μεγαλύτερο εξάκτινο αστέρι) αυτήν της Θεσσαλονίκης... Τα δρομολόγια λοιπόν ήταν (κυρίως) στο τρίγωνο λιμανιών Τουρκίας - Ελλάδας - Ισραήλ (με της σειρά να αλλάζει).
Την εποχή που ασχοληθήκαμε μαζί του (δημοσιεύθηκαν αρκετά στον Τύπο) είχαν καταρρεύσει οι "πυραμίδες" στην Αλβανία και η ανθρωπιστική κρίση ήταν μεγάλη στη γειτονική χώρα. Το πλοίο όμως παρέμεινε δεμένο στην Καλαμάτα...
Την "εργολαβία" δημιουργίας θυλάκων στην Αλβανία την εποχή εκείνη ανέλαβε άλλη "ανθρωπιστική" οργάνωση, πιο μυστική. Στην επιχείρηση εκείνη έγιναν πολλά ελληνικά ευτράπελα αφού μερικά μέρη της έφαγαν ένα κάρο λεφτά που στέλνονταν από τη "μητρική" που έχει έδρα τις ΗΠΑ. Πλαστά τιμολόγια, εκβιασμοί και άλλα ωραία συνέβησαν τότε μα τίποτα δεν βγήκε στη δημοσιότητα.
Αυτά τα... ωραία "ανθρωπιστικά", μπορεί να συμβαίνουν δίπλα σας και να μην γίνονται αντιληπτά.
Οφείλουμε να διευκρινίσουμε πως είναι ανώτερη πράξη να βοηθάμε τους συνανθρώπους, όπου και όποτε μπορούμε και χωρίς να το διαλαλούμε. Για να φτάνει όμως η βοήθειά μας στους ανθρώπους που την έχουν ανάγκη, θα πρέπει να σκεφτόμαστε πολύ καλά σε ποιόν ενδιάμεσο την δίνουμε. Αν μπορούμε να τον αποφύγουμε και το φροντίσουμε προσωπικά είναι το καλύτερο. Αν δεν μπορούμε όμως οφείλουμε να "ακτινογραφήσουμε" κατά τον "ανθρωπιστικό εργολάβο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου