Περί debate ο λόγος

από:  Spin

To διεξαγόμενο debate για το εάν θα γίνει ή όχι debate των αρχηγών και μεποιους όρους, θυμίζει την παροιμία που αιτιολογεί το διαρκές «κοσκίνισμα», ως τακτική αποφυγής του «ζυμώματος». Οι αιτιάσεις μάλιστα πως πρέπει να βρεθεί ο τρόπος ώστε να κερδίσει το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική.

Το ενδιαφέρον είναι δεδομένο, η πειθώ στον πολιτικό λόγο λείπει. Αυτό δενείναι ζήτημα λεκτικού πληθωρισμού αλλά έλλειμμα στρατηγικής σκέψης και συνακόλουθα στρατηγικής πειθούς. Αποδείχθηκε άλλωστε σε αυτή τη χώρα, με τον πιο οδυνηρό τρόπο, πως τα πολλά λόγια φέρνουν φτώχεια. Άρα, το ζητούμενο δεν είναι να μας πουν πολλά. Ένα και μοναδικό debate φτάνει. Στην ουσία, αυτή τη στιγμή, για τη μεγάλη πλειοψηφία του εκλογικού σώματος υπάρχουν δυο απλά ερωτήματα:

Η Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος αποκαλύπτει ότι η μείωση των μισθών στην Ελλάδα στο διάστημα 2010 – 2013 θα υπερβεί το 25%, με το 19% αυτής της μείωσης να αφορά μόνο στη διετία 2012-2013. Λέει την αλήθεια η Τράπεζα της Ελλάδας; Τι θα κάνει για αυτό κάθε αρχηγός εφόσον στις 7 Μαΐου είναι πρωθυπουργός;

Ένα debate απαντήσεων αυτών των δυο ερωτημάτων, απ’ όλους τους αρχηγούς, θα ήταν υπεραρκετό για να βγουν ασφαλή συμπεράσματα για όλους. Οι αρχηγοί θα έπρεπε να απαντήσουν με ένα «Ναι» ή ένα «Όχι» στην πρώτη ερώτηση και θα είχαν χρόνο 3 λεπτών απάντησης στη δεύτερη. Η παραβίασή του θα σήμαινε αυτομάτως το κλείσιμο του ήχου. Η ερώτηση θα μπορούσε να μην γίνεται καν από δημοσιογράφο (για να διαφωνούν στην επιλογή του) αλλά να βγαίνει μια κάρτα κοινή για όλους. Δεν χρειάζεται να ερωτηθούν για τίποτε άλλο.

Σε μισή ώρα και κάτι ψιλά, θα είμασταν όλοι αληθινά σοφότεροι ενόψει της άσκησης του εκλογικού δικαιώματος καθότι «σοφόν το σαφές». Ποιος διαφωνεί με την ανάγκη σαφήνειας στον πολιτικό λόγο και ποιος φοβάται ένα σοφότερο εκλογικό σώμα;

Σε κάθε περίπτωση ας έχουν οι πάντες υπόψη ένα βασικό επικοινωνιακό αξίωμα: Στη διάρκεια μιας κρίσης, η σιωπή ΔΕΝ είναι χρυσός.