"Το σύστημα", ήτοι οι οικονομικοί εξουσιαστές, δηλαδή οι παγκόσμιοι τραπεζίτες, έχουν βρει τρόπους ώστε να νοιώθουμε άπαντες μέλη "του συστήματος" για να μοιραζόμαστε έτσι ευθύνες και ενοχές. Στην ουσία όμως είμαστε οι τελευταίοι τροχοί μιας άμαξας που ορίζουν δυνάμεις πολύ μακριά από τα δικά μας "θέλω". Απλώς εμείς επικυρώνουμε τις βουλήσεις τους νομίζοντας πως έχουμε... δημοκρατία. Ναι, στα μικρά τοπικά αποφασίζουμε εμείς γιατί αυτά μόνο μας
άφησαν. Κι αν ένα από αυτά τα μικρά τους αφορά είναι βέβαιο πως θα βρουν τον τρόπο να χειραγωγήσουν "την κοινή γνώμη", δηλαδή όλους εμάς. Κι αν κάποιος τους ξεφύγει εύκολα γίνεται "γραφικός" κινούμενος εκτός κοινής λογικής την οποία έντεχνα ταυτίζουν με το κοινό συμφέρον. Σε θέματα όπως οι έννοιες που θέσαμε στην αρχή οι κινούμενοι εκτός εύκολα λαμβάνουν την ταυτότητα του "εκτός εποχής", το "φασίστα" κ.λπ.
Αυτά τα γράφουμε με αφορμή την νέα προσπάθεια που έχουν ξεκινήσει κάποιοι ανιστόρητοι, κοντόφθαλμοι και ιδιαζόντως ιδιοτελείς "μανιάτες" προκειμένου να διαμελίσουν την ιστορική αυτή περιοχή που έχει προσφέρει πολλά στην πατρίδα.
Είπαμε, η Παγκοσμιοποίηση, δηλαδή ο έλεγχος των λαών από λίγα οικονομικά κέντρα (διεθνείς τραπεζίτες) και η μετατροπή των πολιτικών σε ατζέντηδες αυτών, δεν χωρά τις έννοιες που έχουν σχέση με πατρίδα. Η μετατροπή των εθνικών κρατών σε πολυεθνικές εταιρείες είναι προ των πυλών. Πρώτο μέλημα να ασχολούμαστε άπαντες με τα μικρά ή μεγάλα λογιστικά. Από το πρωί μέχρι το βράδυ άπαντες ασχολούμαστε εδώ και μερικά χρόνια με τα λογιστικά μας, δηλαδή "πώς θα τα βγάλουμε πέρα".
Όπως λέει ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής Νόαμ Τσόμσκι μια από τις δέκα τεχνικές ελέγχου της σκέψης για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης είναι και η δημιουργία προβλημάτων και στη συνέχεια η παροχή των λύσεων.
Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί. Για παράδειγμα, δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.
Αυτό (ένα από) εφαρμόζεται σήμερα στην ελληνική κοινωνία.
Και μέσα σε αυτό το κλίμα, ήλθε η συλλογή υπογραφών "κατοίκων της περιοχής Αβίας" που ζητούν την ένταξή τους στον Δήμο Καλαμάτας, δηλαδή τον νέο (μετά τον Μεταξά το 1939) διαμελισμό της Μάνης. Βεβαίως ουδείς λέει πως το 90% "των κατοίκων" που έχουν υπογράψει είναι ήδη δημότες Καλαμάτας. Αυτό δεν λέγεται διότι προέχει η δημιουργία εντυπώσεων αρχικώς και τετελεσμένων στην συνέχεια.
Είπαμε στις μέρες μας ουδείς επικυρίαρχος θέλει ενωμένες και υπερήφανες πατρίδες. Πολύ δε περισσότερο, πατρίδες που αντιστάθηκαν σθεναρά στις υπερδυνάμεις της εποχής τους. Η όποια εξουσία δεν το ξεχνά ποτέ αυτό. Όπως δεν το ξέχασε και το φασιστικό καθεστώς Μεταξά που φοβόταν ενωμένη την Μάνη.
Όλοι αυτοί που πρωτοστατούν σήμερα έχοντας ως μπούσουλα το κοντόφθαλμο συμφέρον τους και την πολιτικάντικη ματαιοδοξία τους, δεν καταλαβαίνουν πως διαμελίζοντας την Μάνη μόνο υπηρεσίες στην Ελλάδα δεν προσφέρουν.
Όμως, ευτυχώς υπάρχουν δυνάμεις που αντιστέκονται. Αντί να διαμελιστεί η Μάνη πρέπει να ενωθεί σε μια διοικητική οντότητα. Θα είναι καλό για την ίδια και την Ελλάδα. Αν δεν το καταλάβουν αυτό οι πολιτικοί που διοικούν την χώρα σήμερα θα έχουν προσφέρει μια κάκιστη υπηρεσία στην Ελλάδα.
Όσον αφορά στον Δήμο Καλαμάτας, το μόνο που μπορεί να πει κάποιος γνωρίζοντας Ιστορία είναι: ΚΡΙΜΑ!
Η προσφορά την Μάνης στην Καλαμάτα είναι ανεκτίμητη. Κι αυτή ξεπληρώνοντάς τη θέλει να την διαλύσει και μάλιστα έχοντας στο τιμόνι της δήμαρχο που έλκει την καταγωγή του από την Μάνη (Αβία, είναι τυχαίο;). Προφανώς ο δήμαρχος Παν. Νίκας (στηρίζεται από τη Ν.Δ.) νομίζει ότι ενσωματώνοντας την γενέτειρά του θα έχει μεγαλύτερη δεξαμενή ψήφων. Άλλωστε γι' αυτό έχει αναπτύξει σχέσεις με τον πολιτικό του αντίπαλο Παν. Μπασιάκο (ΠαΣοΚ) και τον πρώην πρόεδρο της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Μεσσηνίας που κατέπεσε Βασ. Κοζομπόλη (Ν.Δ.).
Χθες το βράδυ συζητήθηκε η ομόφωνη απόφαση (για ένταξη στον Δήμο Καλαμάτας) του Τοπικού Συμβουλίου Αβίας στο δημοτικό συμβούλιο Καλαμάτας. Το ερώτημα είναι: με ποιο δικαίωμα το Τ.Σ. Αβίας συζήτησε και έλαβε μια τόσο σημαντική απόφαση τη στιγμή που δεν είχε τεθεί υπ' όψιν των δημοτών κατά τις δημοτικές εκλογές ότι θα τεθεί τέτοιο ζήτημα; Πώς μια ομάδα ψηφοφόρων που ψήφισε στις εκλογές τους συγκεκριμένους συμβούλους εκπροσωπείται από αυτούς έχοντας την ακλόνητη θέση ότι τα χωριά τους πρέπει να παραμείνουν στο ιερό Σώμα της Μάνης; Δεν είναι εξαπάτηση και πολιτική αλητεία η πράξη αυτή;
Για την ιστορία: ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας και άνθρωπος που γνωρίζει καλά ιστορία, Θεόδωρος Μπρεδήμας (ΠαΣοΚ) παρά το γεγονός ότι δεν είναι Μανιάτης ήταν καταπέλτης και ψήφισε κατά. Επίσης ξεκάθαρα κατά ψήφισε και ο Σταμάτης Μπεχράκης (ΣΥΡΙΖΑ) τιμώντας την μανιάτικη καταγωγής.
Ο Ν. Διασάκος του ΚΚΕ ψήφισε... λευκό!
Υπέρ ψήφισε η πλειοψηφία και ο Νίκος Φωτέας (!) επίσης με μανιάτικη καταγωγή.
Να είναι σίγουροι όλοι πως η Μάνη θα θυμάται τη στάση του καθενός και θα τους το ανταποδώσει ανάλογα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου