Με δύο «καινοτομίες» επιχειρεί εφέτος το κράτος να αντιμετωπίσει τις πυρκαγιές. Σύμφωνα με όσα είπε την Τρίτη 17 Μαΐου ο υπουργός Πολιτικής Προστασίας, Χρήστος Στυλιανίδης, 250 πυροσβέστες από ευρωπαϊκές χώρες θα έρθουν από τις αρχές του επόμενου μήνα (Ιουνίου) στην Ελλάδα (από πού άραγε;) και θα εγκατασταθούν σε Αθήνα, Λάρισα και Τρίπολη. Έτσι, δεν θα χάνεται χρόνος, όπως συνέβαινε κάθε έτος που η χώρα μας ζητούσε βοήθεια από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό αφού οι διαδικασίες ήταν χρονοβόρες.
Η δεύτερη «καινοτομία» είναι ότι εφέτος θα περιπολούν έμφορτα με νερό περισσότερα εναέρια μέσα, ώστε να είναι άμεση η επέμβαση από αέρος κατά την εμφάνιση πυρκαγιάς που σημαίνει επίσης ότι δεν θα χάνεται πολύτιμος χρόνος. Άλλωστε, επιχειρησιακά, είχαν κριθεί απόλυτα επιτυχημένα τα αεροσκάφη Air Tractor που πέρυσι, για πρώτη φορά, είχαν χρησιμοποιηθεί στην κατάσβεση των πυρκαγιών στη χώρα μας.
Από
τις δηλώσεις αυτές φαίνεται ξεκάθαρα η λογική του κράτους: επεμβάσεις
καταστολής και όχι πρόληψης!
Η λογική αυτή όμως, όπως έχει αποδείξει η ιστορία επί διαφόρων προβλημάτων,
μόνο αποτελεσματική δεν είναι. Μπορεί να συντηρεί το εκλογικό – πελατειακό
σύστημα μοιράζοντας δημόσιο χρήμα (είναι πολλά τα λεφτά και στην πυρκαγιά και
μετά από αυτήν!), ωστόσο είναι ανίκανη να περιορίσει το καταστροφικό
φαινόμενο των πυρκαγιών. Χρειάζονται και πάρα πολλά άλλα.
Καύσιμη
ύλη που προστατεύεται!
Μια από τις κυριότερες αιτίες των πυρκαγιών είναι η παρουσία άφθονης καύσιμης ύλης παντού στην Ελλάδα, γύρω και μέσα σε οικισμούς. Σε αυτό συντελούν δύο βασικοί παράγοντες:
1.
Οι άφρονες πολιτικές αστικοποίησης – εγκατάλειψης της παραγωγής
που επέφεραν την ερήμωση της υπαίθρου. Τα χωριά, κυρίως τα ημιορεινά - ορεινά, πεθαίνουν. Δεν υπάρχουν κάτοικοι να προστατέψουν το χωριό. Στο ξέσπασμα πυρκαγιάς οι ελάχιστοι που απέμειναν περιμένουν "το κράτος" για να σώσει τους ίδιους και τις περιουσίες τους. Πέραν αυτού, οι πολιτικές «καναπέ» και
επιδοματοποίησης, που αχρήστευσαν τους αστικοποιημένους νέους και τους μετέτρεψαν σε αδιάφορα
όντα για την «περιουσία στο χωριό» που δεν έχει οικοπεδική αξία.
2.
Η Δασική Πολιτική (τουλάχιστον από το 1979) που
απαγορεύει (!!!) την επέμβαση του ιδιοκτήτη στο χωράφι του όταν αυτό έχει
γεμίσει με άγρια βλάστηση – καύσιμη ύλη! Αυτή η πολιτική, σε συνδυασμό με όλες τις
άλλες, που ακολούθησαν απαρέγκλιτα όλες οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, δημιούργησε τη σημερινή εικόνα που είναι «η χαρά της πυρκαγιάς». Με την εφαρμογή των Δασικών Χαρτών δε η κατάσταση έχει γίνει ασυγκρίτως χειρότερη αφού: Πολλά χωράφια έχουν τεθεί και θα τεθούν υπό την εξουσία των Δασαρχείων, τα οποία, για πάρα πολλούς λόγους, αδυνατούν
να «καθαρίσουν» την ύπαιθρο από καύσιμη ύλη την οποία πολιτικοί και ανώτατοι
δικαστές (ΣτΕ) βλέπουν ως το «ιερό δισκοπότηρο» του περιβάλλοντος. Ωστόσο, επιτρέπουν (δια νόμου παρακαλώ), όποτε βολεύει «επενδυτές» και λοιπούς «έχοντες», να αποψιλωθεί για να εγκατασταθούν φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες ακόμη και
ξενοδοχεία. Απαγορεύεται όμως στον αγρότη να φτιάξει στάβλο!
Επίσης, μέσω των Δασικών χαρτών και των αντιρρήσεων (όπου
τις επέτρεψαν οι πολιτικές σκοπιμότητες), τίθενται σε καθεστώς αναμονής
χιλιάδες στρεμμάτων μέχρι να αποφασίσουν οι ΕΠΕΑ ποιον ακριβώς χαρακτήρα έχουν
αυτά. Στο διάστημα αυτό ουδείς μπορεί να τα αγγίξει πέραν της πυρκαγιάς!
Είναι χαρακτηριστικό ότι στη χώρα μας ο κάθε δασάρχης, με πολύ μικρότερο διοικητικό μηχανισμό, εξουσιάζει πολύ μεγαλύτερη έκταση απ' όση ένας δήμαρχος!
Δυστυχώς, σε μια χώρα που οδύρεται κάθε καλοκαίρι από τις πληγές, τις καταστροφές και την οικονομική αιμορραγία που της προκαλούν οι πυρκαγιές, εξακολουθούν να υφίστανται συνθήκες που επιτρέπουν να επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο τα ίδια περιστατικά. Είναι γνωστό ότι μόνο ένας ανόητος εξακολουθεί να επιμένει σε πράγματα που έχουν αποδειχθεί καταστροφικά. Εξαιρουμένων των πονηρών που έχουν άλλα στο μυαλό τους. Διαλέγετε και παίρνετε…
Χρίστος
Κοτσωνής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου