Η πανδημία και το ελληνικό Χάος

 

Ως  Έλληνες ανέκαθεν λειτουργούσαμε με μπούσουλα το Χάος.

Άλλωστε το χάος ήταν η κεντρική σύλληψη της αρχαίας ελληνικής σκέψης αν λάβουμε υπ’ όψη μας την Θεογονία του Ησιόδου (στιχ. 116) ότι, το σύνολο των όντων, ακόμη και οι θεοί, γεννιέται από το Χάος, δηλαδή από το τίποτα, το κενό, το μηδέν.

Βεβαίως το Χάος που παραλάβαμε, σαν έννοια στη σύγχρονη εποχή, είναι αρκετά διαφορετικό σημασιολογικά αφού σημαίνει γενικευμένη αταξία.

Παρά ταύτα όμως, βαθιά μέσα της, φαίνεται ότι η ελληνική κοινωνία πάντα λειτουργούσε με γνώμονα την αρχαία σημασία του Χάους, προσπαθώντας να οδηγήσει τα πάντα στο Τίποτα, στο Μηδέν!

Γι’ αυτό άλλωστε είμαστε μανούλες στον εξευτελισμό και στις κατεδαφίσεις ακόμη και των πιο θετικών πραγμάτων και καταστάσεων που τυχόν δημιουργούμε ή βρίσκουμε στο διάβα μας. Τα παραδείγματα πολλά…

Από την άλλη, για να καταπνίξουμε τις όποιες ενοχές καταστροφής, έχουμε φέρει στα μέτρα μας ακόμη και τον θεό τον οποίον λαδώνουμε, μέσω ταμάτων, κεριών και παγκαριών, για να εξοβελίσουμε τις ενοχές μας, να πορευτούμε άμωμοι στις επόμενες χαοτικές πράξεις ύβρεως. Από κοντά και το ιερατείο που φροντίζει μόνο να κρατά τα προσχήματα και τα μαγαζιά ανοιχτά…

Και τώρα, την εποχή της Πανδημίας η ελληνική κοινωνία βρίσκεται ξανά μπροστά στον καθρέπτη της για ν’ αντικρίσει το χάος!

Καμία τάξη και πουθενά. Όλοι δίκιο έχουμε!

Μέσα μεταφοράς, πανεπιστήμια, κέντρα διασκέδασης, πλατείες, συναθροίσεις, εκκλησίες, σούπερ μάρκετ, καφέ, πλατείες…, όλοι με όλους, εμβολιασμένοι και αρνητές ένα κουβάρι. 

Ανεμβολίαστοι αστυνομικοί προσπαθούν να ελέγξουν τον πληθυσμό εάν είναι εμβολιασμένος! Δεν γίνονται πουθενά όλα αυτά παρά μόνο στο Ελληνικό Χάος.

Μορφωμένοι με αμόρφωτους, επιστήμονες με εργάτες, άθεοι με θρησκόληπτους, αριστεροί με ακροδεξιούς, καλλιτέχνες με άτεχνους, όλοι έχουν ένα ιδεολογικό περιτύλιγμα, μια θεωρία για να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά τους.

Τα δε κόμματα εξακολουθούν να ισορροπούν μεταξύ το «ναι» και του «όχι» στο εμβόλιο προσπαθώντας να αλιεύσουν ψηφοφόρους, να μην χάσουν αυτούς που έχουν καβαντζάρει. Προτάσσουν το «ατομικό δικαίωμα», την «ελευθερία της επιλογής» και ότι ατομικισμό γουστάρει το κάθε στέλεχος. Αρκεί να είναι «απέναντι από την εξουσία» μέχρι να γίνουν οι ίδιοι εξουσία!  

Κι εσύ, σαν τον Πολίτη Σωκράτη, συμμορφώνεσαι με τους κανόνες της Πολιτείας: κάνεις τα εμβόλια διότι έχεις κατανοήσει ότι αυτό είναι το μόνο όπλο που διαθέτει η επιστήμη κατά του ιού. Φορά μάσκα, βάζεις αντισηπτικό, είσαι προσεκτικός…

Την ίδια στιγμή ο θρησκόληπτος, που έχει δει την Παναγιά να δακρύζει δέκα φορές, εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο ίδιος έχει την ευλογία και δεν θα κολλήσει το ιό και ότι ο Σωτήρας θα φέρει κάποιο μαγικό ραβδί για να εξαφανίσει την πανδημία. Πιο πέρα, ο άλλος, παρά την εκατόμβη νεκρών, ισχυρίζεται ότι «είναι μια γριπούλα» και ότι η πανδημία είναι «δήθεν» που την εφηύραν σκοτεινές δυνάμεις για να εφαρμόσουν μια παγκόσμια δικτατορία και να μας αλλάξουν το (παινεμένο) dna μας! Τελικά ο Αρτέμης Σώρρας βρίσκεται παντού και δικαιώνεται από το πλήθος που οδηγείται από το φαντασιακό του…

Από το σκηνικό δεν απουσιάζουν και μερικοί πονηροί που σπεύδουν να εξασφαλίσουν ("με τον παρά μου...") έναντι αμοιβής πλαστό πιστοποιητικό εμβολιασμού. Όπως συμβαίνει πάντα στην Ελλάδα, η  βιομηχανία απάτης άρπαξε την ευκαιρία της 'κονόμας και πλέον προσφέρει τις υπηρεσίες της σε κάθε πόλη και χωριό!

Όλοι αυτοί όμως, και πολλοί άλλοι που δεν ξέρεις από πού κρατά η σκούφια τους και τι κουβαλάνε στο κεφάλι τους, συνταξιδεύουν μαζί σου στο τρόλεϊ, το μετρό, το λεωφορείο, σε τρακάρουν στο σούπερ μάρκετ, στον δρόμο, στη πλατεία, στον φούρνο… Σε ακουμπάνε, μπορεί και να σου μιλήσουν με ή χωρίς μάσκα, προσπαθούν να σε πείσουν, να σε μεταπείσουν με βάση τη θεωρία τους και με επιχειρήματα αμφιβόλου εγκυρότητας που κατάφεραν να αρπάξουν από το διαδίκτυο. Αρκεί να το μεταδώσει ο ένας στο άλλον. Μετά τον δεύτερο και ανάλογα να «λαικ» αποκτά την πολυπόθητη αληθοφάνεια.

Με όλα τούτα, με τον κύριο ή την κυρία Τίποτα να δίνει παράσταση στην τηλεόραση ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και με απόψεις που δεν ενδιαφέρουν κανέναν, κοιτάς τον καθρέπτη της ελληνικής κοινωνίας και βλέπεις το ελληνικό Χάος. Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω... Γι’ αυτό άλλωστε έχεις τους πολιτικούς που σου αρμόζουν, τους διαμορφωτές «κοινής γνώμης» που σου ταιριάζουν, τα κρούσματα και τους θανάτους από covid που σου πρέπουν.

Γροθιά σ’ αυτόν τον καθρέπτη δεν βλέπω να ρίχνεις. Άλλωστε θα το είχες κάνει πριν από πολλά χρόνια όταν σε κορόιδευαν, όταν σε εξαπατούσαν, όταν σε λοιδορούσαν, όταν σε λήστευαν…     

Χρίστος Κ. Κοτσωνής