Αιχμάλωτοι σε ευρωπαϊκό στρατόπεδο

Του Πάρη Πέτρα
Όποιος άνθρωπος είναι ρεαλιστής και δεν είναι βολεμένος στον κρατικό κορβανά δεν μπορεί παρά να διαφωνεί σε πολλά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος απέκτησε την μεγάλη εκλογική του δύναμη από τους πρώην ψηφοφόρους του φθίνοντος ΠαΣοΚ όταν αυτοί
έχασαν την ελπίδα κάθε λογής βόλεψης και ταΐστρας. Όπως πιστεύουμε ότι διαφωνεί και με το πολιτικό κατεστημένο για την πολιτική που εφάρμοσε επί δεκαετίες στη χώρα μας και είναι η βασική αιτία που μας έφερε μέχρι εδώ. Με αυτό το πολιτικό σύστημα που τώρα, στην κατατροφή, νίπτει τας χείρας του εμφανιζόμενο ως παρθένα σε οίκο ανοχής αλλά εξακολουθεί να κρατά την ίδια με το παρελθόν στάση!
Διαφωνία διατρυπώνει ο νοήμων άνθρωπος και με το το συγκεκριμένο σύστημα διακυβέρνησης που ονομάζουν "δημοκρατία" και επί της ουσίας είναι "άλλο πράγμα". Κάλλιστα θα μπορούσε να ονομάζεται κλεπτοκρατία, παρεοκρατία, κομματοκρατία κ.λπ. Που δεν τιμωρεί κανέναν κυβερνητικό παράγοντα, από εκείνους αυτούς που λαμβάνουν ως λάφυρο το κράτος όποτε το κόμμα τους κερδίζει τις εκλογές.
Συχνά πυκνά κόπτονται διάφοροι πολιτικάντηδες φωνάζοντας πως "στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα" και άλλα τέτοια πομπώδη.
Κι όμως εσχάτως, ξαφνικά και αναπάντεχα, όλοι αυτοί οι υπέρμαχοι της... δημοκρατίας, βρίσκουν αδιέξοδο με μια κορυφαία δημοκρατική κίνηση (με τα δικά τους δεδομένα) που είναι ένα δημοψήφισμα.
Και θεωρούν ότι το ίδιο το δημοψήφισμα, όπως και ένα συγκεκριμένο, ενδεχόμενο αποτέλεσμά του θα είναι καταστροφικό για την δημοκρατική χώρα μας (κυρίως) διότι (ισχυρίζονται) θα βγει εκτός του... δημοκρατικού νομίσματος της, επίσης, δημοκρατικής Ευρώπης.
Και έχουν αποδοθεί σε έναν τεράστιο αγώνα δρόμου επηρεασμού της κοινής γνώμης προκειμένου για να μην επικρατήσει το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, δηλαδή το "όχι".
Πρώτα και κύρια αμφισβητούν την νομιμότητά του. Μα αν δεν είναι νόμιμο γιατί συμμετέχουν και δεν καλούν τους πιστούς τους σε αποχή; Ήδη έχουν εξασφαλίσει και τη σύμπλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Δεύτερον: αμφισβητούν το ερώτημα που τίθεται σχετικά με το πρόγραμμα που προτείνουν "οι θεσμοί", υπογραμμίζοντας ότι αυτό έχει αποσυρθεί, δεν ισχύει πλέον και άρα επί ποιου προγράμματος θα κληθεί ο λαός να ψηφίσει; Εδώ άνετα η απάντηση είναι ότι αφορά στο πνεύμα των προτεινομένων προγραμμάτων σκληρής λιτότητας όπου κυριαρχεί το ξεζούμισμα των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων του ελληνικού λαού, όπως άλλωστε συμβαίνει εδώ και πέντε χρόνια, την εγκατάσταση της ύφεσης και της εξαθλίωσης. Και όλα αυτά χωρίς ελπίδα για καλύτερο αύριο.
Χρόνια στην  πολιτική και χρηματιστηριακή πιάτσα "οι θεσμοί" (εξ άλλου οι περισσότεροι είναι απόγονοι αποικιοκρατών) έπιασαν κορόιδα τους ΣΥΡΙΖέους διαπραγματευτές. Τους έσυραν επί μήνες σε μια άκαρπη διαπραγμάτευση κερδίζοντας χρόνο υπέρ τους. Και τους έφτασαν μέχρι εδώ για να τους ζητούν τα πάντα. Τους είχαν ακτινογραφήσει καλά: γνώριζαν πως και τούτοι είναι κρατιστές, θέλουν να βολέψουν τα γραμμάτια που είχαν εκδώσει (καθαρίστριες, ΕΡΤ) και πως, ως υπέρμαχοι της εργασίας (εννοείται στον κρατικό τομέα γιατί με τον ιδιωτικό ελάχιστη σχέση έχει ο ΣΥΡΙΖΑ) θα προσπαθήσουν να βολέψουν όλο και περισσότερους για να αποκτήσουν πιο σταθερή εκλογική βάση (παλιά συνταγή ΠαΣοΚ και Ν.Δ.).

Δημοψήφισμα και δημοκρατία

Με την άποψη του "ναι" συντάσσονται όλες εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που αποτέλεσαν την αιτία χρεωκοπίας της χώρας και τώρα ζητούν και τα ρέστα.
Όχι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εμπράκτως αλλάζει ρότα πολιτικής. Αντίθετα, από την αυγή της διακυβέρνησής του δείχνει ότι συντάσσεται με τις ίδιες λογικές του κρατικοδίαιτου ψηφοφόρου και της οικονομικής διαχείρισης πλήρως εξαρτώμενης οικονομίας. Ούτε ένα διορθωτικό, της παλιάς νοοτροπίας εφαρμοζόμενης πολιτικής, νόμο δεν έχει περάσει από την Βουλή για να σπάσει πρακτικές και νοοτροπίες που έχουν καταρημάξει τη χώρα. Το θέμα "παραγωγή και αυτάρκεια" είναι εκτός λογικής της κυβέρνησης αφού παρουσιάζεται -ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ- να μην διαθέτει σχετικό πρόγραμμα αν και θα έπρεπε να το έχει καταρτίσει πριν αναλάβει την διακυβέρνηση. Ούτε βεβαίως υπάρχει στην κυβερνητική ατζέντα που έχει γνωστοποιήσει μέχρι σήμερα.
Η Γερμανία που ηγεμονεύει στην Ευρώπη με πολύ έξυπνη διαχείριση του ελληνικού δημοψηφίσματος και με την κατάλληλη βοήθεια των ευρωπαϊκών μίντια και του εγχώριου κατεστημένου (μίντια, παράγοντες, κόμματα κ.λπ.) κατάφερε να μετατοπίσει το βάρος και το νόημα του δημοψηφίσματος περνώντας την ευθύνη στην κυβέρνηση. Αντί να απαντήσει επί της ουσίας, δηλαδή για το είδος των προγραμμάτων που έχει εφαρμόσει μέχρι στιγμής στην Ελλάδα καθώς και επ΄αυτού που προτείνει, αυθαίρετα θέτει θέμα εξόδου από την ευρωζώνη. Χωρίς να το συζητά και να το ζητά η ελληνική κυβέρνηση! Η οποία σύρεται μέχρι την Κυριακή απολογούμενη επί ενός ουδέποτε τιθέντος θέματος!
Ουδείς νοήμων μπορεί να κατανοήσει γιατί η υπερψήφιση του "όχι" θα σημαίνει "έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ" όπως διατείνονται εγχώριοι και ξένοι κινδυνολόγοι και εκβιαστές. Εκτός κι αν αυτό θέλει η ηγεμονεύουσα Γερμανία και οι δορυφόροι της. Εξ άλλου το επαναλαμβάνουν όσοι προωθούν το "όχι", της κυβέρνησης συμπεριλαμβανομένης: μάταια τονίζουν πως το "όχι" αφορά στο προτεινόμενο σκληρό πρόγραμμα (πράξη συμπεριφοράς) και όχι έξοδο της χώρα από το ευρώ. Αυτό άλλωστε αναγράφεται και στο ψηφοδέλτιο που θα λάβουν οι ψηφοφόροι την Κυριακή.
Κάπως έτσι βρισκόμαστε μπροστά σ' έναν ωμό εκβιασμό και απειλή των Ελλήνων ψηφοφόρων. "Αν δεν ψηφίσετε "ναι" τότε σας βγάζουμε από το ευρώ". Εν τω μεταξύ έχει προηγηθεί η πολιτική (επί της ουσίας) παρέμβαση της ΕΚΤ (Ντράγκι) που έκλεισε τους κρουνούς ρευστότητας ώστε να οδηγηθεί η κυβέρνηση στο κλείσιμο των τραπεζών και να εισπράξει την δυσαρέσκεια. Οπότε τα περί δημοκρατίας πηγαίνουν για μιαν ακόμη φορά περίπατο.
Αναρωτιέται λοιπόν κάποιος: ποια συμφέροντα διακυβεύονται με ένα "όχι" των Ελλήνων και έχουν πέσει επάνω μας "μονοί και διπλοί";
Μήπως η Ευρώπη θέλει επιλεκτική δημοκρατικότητα που την χρησιμοποιούν ως επίφαση οι κύκλοι εκείνοι που πλουτίζουν με την "επιχείρηση πτώχευση χωρών"; Αυτή η επιχείρηση δεν ξεκίνησε τώρα ούτε πριν από πέντε χρόνια. Έχει καλοσχεδιαστεί και δεν αφορά μόνο σε οικονομικά ζητήματα. Στόχο έχει τον έλεγχο των ανθρώπων γιατί η Ευρώπη πρέπει να περάσει σε μια άλλη φάση.
Η οποία δεν θα είναι καλύτερη από αυτά που έχουμε ζήσει μέχρι τώρα.
Ο φόβος είναι το μέσον καθυπόταξης των λαών. Και ένα μέσον είναι η αμφιβολία για την καθημερινότητα: ο μισθός, η σύνταξη, οι μικροκαταθέσεις, το μέλλον των παιδιών, το αύριο. Αν όλα αυτά τα θέσεις εν αμφιβόλω επιτυγχάνεται η εγκατάσταση του φόβου στο μεγαλύτερο ποσοστό της μάζας. Αυτής που ψηφίζει και έχει η δημοκρατία νόμιμο αποτέλεσμα!
Στο δημοψήφισμα της Ελλάδας παίζονται πολλά. Κυρίως το μέλλον μας ως ελεύθερων ανθρώπων. Ο οικονομικά ελεγχόμενος, με τις δόσεις να παρατείνουν την ζωή του, δεν είναι ελεύθερος. Πέντε χρόνια οι Έλληνες (η μεγάλη πλειοψηφία που ολοένα και διευρύνεται) ζουν αιχμάλωτοι στο ευρωπαϊκό στρατόπεδο της λιτότητας, της φτώχειας, της καταστροφής και των αυτοκτονιών. Αν πέντε χρόνια τώρα είμαστε ευχαριστημένοι με την κατάσταση οφείλουμε να ψηφίσουμε  "ναι" και να ευχαριστήσουμε τα κόμματα που τα εφάρμοσαν.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα δύο κόμματα που συγκυβερνούν θα κάνουν τα πράγματα πολύ καλύτερα. Τουλάχιστον όμως, έστω και με βλακώδη τρόπο, με ένα κάρο λάθη και παραλείψεις, έκαναν ένα έρμο δημοψήφισμα. Όπως όφειλε να έχει κάνει η κυβέρνηση ΓΑΠ πριν μας βάλει στο ΔΝΤ και η κυβέρνηση Σαμαρά με το δεύτερο μνημόνιο!

ΥΓ. Είναι τόσο δημοκρατικοί οι "εταίροι" και "οι θεσμοί" που ακόμη κι αν το όχι ανέλθει στο 90% ήδη θέτουν θέμα αξιοπιστίας της ελληνικής κυβέρνησης που έχει όμως εκλέξει ο ελληνικός λαός! Και δεν θα καθίσουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης! Ακόμη και στην περίπτωση που προκριθεί το "ναι", θα διατηρήσουν την ίδια στάση. ΔΕΝ συζητούν!  Εντελώς δημοκρατικά. Κι αυτό ίσως είναι το μεγαλύτερο λάθος του Τσίπρα. Αποδεικνύεται αιθεροβάμων σε ένα μαντρί με λύκους! Δημοκρατικούς πάντα...
ΥΓ2. Ετοιμάζουν την φυγή του Τσίπρα και την κυβέρνηση συνεργασίας. Ο Σταύρος έχει ετοιμαστεί...