Μαθήματα βολεμένων

Του Διογένους του Κυνικού

Ο/η Φι (μπορεί να είναι και ο/η Χι, ο/η Ψι και Ωμέγα αλλά ας το πάρουμε ως «ο Φι»),   είναι φοιτητής κάπου στο Ηνωμένο Βασίλειο, τέως αυτοκρατορία της Μ. Βρετανίας.

Τελείωσε ιδιωτικό γυμνάσιο – λύκειο στην Ελλάδα, παρά το γεγονός ότι οι γονείς του είναι αριστερών αντιλήψεων και υπέρ της «δημόσιας – δωρεάν παιδείας» και κατά «της παραπαιδείας», δηλαδή των φροντιστηρίων.  Αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να δαπανήσουν ένα αρκετά ευκαταφρόνητο ποσόν για να στέλνουν επί εξαετία και πλέον (από το δημοτικό ακόμα) τον κανακάρη τους σε φροντιστήρια για να είναι στην κορυφή της βαθμολογίας και να περάσει άνετα σε ΑΕΙ της Ελλάδας που ονειρεύονταν για να συνεχίσει τον ιατρικό κλάδο του μπαμπά.

Και η μαμά είναι σχετική με το θέμα αφού ανήκει στην ευγενή και έντιμη ομάδα των φαρμακοποιών*.

Τα έσοδα είναι επαρκή. Φυσικά και δεν μιλάμε γι’ αυτά που μπορούν να κρυφτούν από τα μάτια της εφορίας, ιδιαίτερα κατά την περίοδο των παχιών αγελάδων. Η διασύνδεση του μπαμπά με «το καπιταλιστικό κράτος» που «πρέπει να κατεδαφίσουμε μέσω επαναστατικών διαδικασιών» περιορίζεται μόνον στον ιδιωτικό αλλά κρατικοδίαιτο (κυρίως) τομέα, δηλαδή στις συμβάσεις με τα ταμεία. Συμβάσεις που ίσχυαν και στις «χρυσές εποχές» γεγονός που επέτρεψε στο ζευγάρι – βλέπετε και τα ασφαλιστικά βιβλιάρια «συγχρονισμένα με συστήματα» απέφεραν πολλά- να διαθέτουν κατοικία «με πισίνα», εξοχικό, σκάφος, δύο αυτοκίνητα, να κάνουν άνετες διακοπές και συχνά ταξίδια στο εξωτερικό. Δεν είναι και λίγα για δύο πτυχία ΑΕΙ θα πει κάποιος. Άλλος πάλι θα ισχυριστεί ότι «είναι πολλά» αφού και άλλοι πολλοί συμπολίτες διαθέτουν ανάλογα πτυχία και ίσως κατέβαλαν περισσότερο κόπο για να τα αποκτήσουν αλλά δεν έχουν την ίδια άνεση… Τύχη ή τέχνη πλουτισμού; Πάντως είναι κι αυτό μια… ιδεολογία που επιτρέπει στους γόνους να επιλέγουν δρόμους επανάστασης με τις πλάτες καλυμμένες πανταχόθεν…

Πάντως το ζευγάρι μας είναι πιστό στην αριστερή του ιδεολογία την οποία εκφράζει με πολλές ενέργειες «επιπέδου», που δείχνει ανθρώπους «διαβασμένους» στις συναθροίσεις ομοίων: γιατρών, μηχανικών, μεσαίων και ανώτερων υπαλλήλων του κράτους, επιχειρηματιών πολιτικών και λοιπών «άνετων» της μεσαίας τους πόλης.

Αλλά και στον τομέα του πολιτισμού δίνουν το παρόν. Και σχεδόν πάντοτε επισύρουν τον θαυμασμό πολλών συνανθρώπων που τους συναντούν σε κάθε πρεμιέρα θεατρικής παράστασης, στα εγκαίνια εκθέσεων ζωγραφικής ή γλυπτικής, σε χορευτικές παραστάσεις, σε πρεμιέρες ταινιών. Στις ομιλίες πάντα κάθονται στις πίσω θέσεις και δεν διατυπώνουν άποψη παρά μόνον κατ’ ιδίαν με τον ομιλητή, μερικούς εξ αυτών μάλιστα τους καλούν σε δείπνο μακριά από αδιάκριτα μάτια.       

Την ίδια σχεδόν συμπεριφορά επιδεικνύουν και στις διαδηλώσεις ή πικετοφορίες που γίνονται τα βράδια, διότι την ημέρα εργάζονται…

Σπουδές στο εξωτερικό

Παρά τις δαπάνες για τον βλαστό, αυτός θέλεις από τύχη, θέλεις από προκοπή ή μυαλό, δεν κατάφερε να εισέλθει στην ιατρική ελληνικού πανεπιστημίου. Η οικογένεια όμως είχε λάβει τα μέτρα της. Είχε ερευνήσει όλα τα χρόνια του λυκείου για την περίπτωση αποτυχίας στις πανελλήνιες. Και δεν είχε εξετάσει ούτε στιγμή την περίπτωση της Ρουμανίας όπου είχε τελειώσει ο μπαμπάς και μάλιστα στην εποχή του Τσαουσέσκου.

Έτσι η επιλογή ήλθε και την δέχθηκε ο γιος αφού τα επιχειρήματα ήταν άκρως ρεαλιστικά: «ένα πτυχίο από την Αγγλία μετράει πολύ, ενώ από τα Βαλκάνια…».

Μπορεί η οικογένεια να επέλεξε πανεπιστήμιο στην Γηραιά Αλβιόνα ωστόσο μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι, ο φέρελπις γόνος ήταν παιδιόθεν αριστερών και όσο μεγάλωνε όλο και πιο αριστερών αντιλήψεων από τους γονείς του. Έφθανε στα όρια του αναρχισμού. Αρκετές φορές συμμετείχε σε ομάδες που έγραφαν συνθήματα με μαύρη μπογιά στους τοίχους, ενώ είχε συμμετάσχει και σε μερικά επαρχιώτικα νεανικά «νταβαντούργια με τους μπάτσους». Ψωμοτύρι το ’χε το επιχείρημα «έλα ρε, αφού είναι αυτό το κωλοσύστημα που φταίει». Γενικώς!

Το σύστημα που φύλαγε τις καταθέσεις του μπαμπά και της μαμάς δεν του έφερε αντιρρήσεις στις σπουδές που επέλεξε στο εξωτερικό. Έφυγε και μετά από ένα μήνα προσαρμόστηκε πλήρως στις απαιτήσεις του εκεί άκαμπτου συστήματος και στις αυξημένες του πανεπιστημίου του.

Κατά τον ίδιο χρόνο, στα ελληνικά πανεπιστήμια γινόταν καταλήψεις για ψύλλου πήδημα, για «συμπαράσταση" στον τάδε φυλακισμένο και «για το άσυλο».   

Οι περισσότεροι των συμμαθητών του Φι πέρασαν σε ΑΕΙ και ΤΕΙ της Ελλάδας και τράβηξαν για τις πόλεις όπου λειτουργούσαν αυτά. Αρκετοί γονείς, ιδιαίτερα μετά την κρίση, έκαναν «το σκατό τους παξιμάδι» για να μπορούν να ικανοποιούν τις υποχρεώσεις των παιδιών που σπούδαζαν.  Λίγοι πια είχαν την άνεση του Φι και των γονέων του.

Η ψηφιακή επικοινωνία μεταξύ των πρώην συμμαθητών ήταν συχνή και τους επέτρεπε να τα λένε με ήχο και εικόνα. Οι ανταλλαγές απόψεων επάνω σε διάφορα ζητήματα, μουσικά, εκπαιδευτικά, κοινωνικά, πολιτικά κ.λπ. τους κρατούσε σε επαφή ενώ οι διακοπές προσέφεραν την ευκαιρία να τα πουν και δια ζώσης, να διασκεδάσουν, να συζητήσουν…     

Στην εποχή του Ρωμανού

Η πρόσφατη απεργία πείνας του, κατά δήλωσή του, αναρχικού Ρωμανού με αίτημα την άδεια σπουδών στο ΤΕΙ και στη σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων έφερε πολλούς ανθρώπους να συζητούν δημοσίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όλοι έλεγαν την άποψή τους, υπέρ, κατά, ουδέτερη. Άλλοι έβριζαν, άλλοι αναθεμάτιζαν, άλλοι διατύπωναν φιλοσοφημένες και πολύ σοβαρές απόψεις. Άλλοι πάλι καταλάβαιναν, άλλοι δεν καταλάβαιναν τι διάβαζαν άλλοι… Όπως και να ’χει για μια ακόμη φορά η Ελλάδα χωρίστηκε στα δύο. Τους λογικούς και μετριοπαθείς οι ακραίοι «επαναστάτες» τους καταχώρισαν στους δεξιούς έως φασίστες, και οι απέναντι στους αριστεροφρονούντες. Και όλοι τους έβριζαν! Σαν μικρός εμφύλιος και τούτη η ιστορία που δείχνει πόσο ανώριμη και απαίδευτη είναι η κοινωνία μας.

Σε μια ανάρτησή της κάποια συμμαθήτρια του Φι έγραψε αρνητικό σχόλιο για την στάση και την μέθοδο που ακολούθησε ο Ρωμανός. Το γεγονός προφανώς και εξόργισε τον φοιτητή της Αγγλίας που άρχισε να γράφει για «τα δικαιώματα στην εκπαίδευση» και άλλα τέτοια ενώ τόνιζε:      

«Ένα παιδί απ’ την Εκάλη έχει τ’ αρχίδια να κάνει αυτό που δεν τολμούν οι μικροαστοί με το διαμέρισμα στα δυτικά προάστια. Γιατί όποια κι αν είναι η ερώτηση η απάντηση είναι ο άνθρωπος''. Τα υπόλοιπα περί καταλήψεων σχολών και στέρησης των δικών σας δικαιωμάτων στην εκπαίδευση είναι απλώς ηλίθια, γιατί αύριο που θα ιδιωτικοποιήσουν την παιδεία θα το νοιώσεις στο πετσί σου».

Το κορίτσι στο οποίο έγραφε ήταν το παράδειγμα του κόπου και της προσπάθειας. Δεν του ήλθε τίποτα στρωμένο. Αντίθετα, είχε πονέσει από πολύ μικρό και είχε κοπιάσει πολύ. Και τα είχε καταφέρει θαυμάσια, ιδιαίτερα με την επιστήμη που επέλεξε αφού έλαβε και υποτροφία.

Ίσως επειδή ο κόπος ήταν το μέσον για να φτάσει ψηλά στον πανεπιστημιακό τομέα αλλά και στη ζωή του γενικότερα, το έκαναν να βλέπει με πολύ περίσκεψη την «επανάσταση των βολεμένων» που, τελικά δεν οδηγεί παρά μόνο στην καταστροφή τους (πολλούς) νέους ανθρώπους και στο πολιτικό βόλεμα τους λίγους. Την δε χώρα στο χώρας στο παζάρι της ανυποληψίας και της τείνουσας χείρας. 

Ο βολεμένος φοιτητής της Αγγλίας, ως μικρός αγκιτάτορας (και οι όμοιοί του) δίνει εύκολα και ανέξοδα συμβουλές επανάστασης στους «μέσα» του καθημερινού αγώνα επιβίωσης. Ξέχασε μόνο να πει το ένα και σημαντικότερο όλων: ότι θα δοκιμάσει και ο ίδιος (και οι ομοϊδεάτες του) να κάνουν κατάληψη και στη δική τους σχολή. Εκεί στην Αγγλία, στις ΗΠΑ, στην Γερμανία, ακόμη και στην Ρουμανία…   

«Ένα παιδί απ’ την Ελλάδα έχει τ’ αρχίδια να κάνει αυτό που δεν τολμούν οι φοβισμένοι φοιτητές των δυτικών πανεπιστημίων. Γιατί όποια κι αν είναι η ερώτηση η απάντηση είναι ο άνθρωπος», θα μπορούσε να γράψει εξηγώντας στο εξωτερικό την στάση και την ιδεολογία του. Δεν το κάνει όμως γιατί έχει την εμπειρία των γονιών του: ιδεολόγος, επαναστάτης, προοδευτικός αλλά πάντα εκ του ασφαλούς και «άσε τους άλλους να πηγαίνουν μπροστά»!

*Χωρίς ίχνος ειρωνείας για τους φαρμακοποιούς και ιατρούς της πατρίδας μας.