Κ Α Τ Α Ρ Γ Η Σ Ι Σ

Ένα επίκαιρο ποίημα από τον Γεώργιο Σουρή (1853-1919) Κ Α Τ Α Ρ Γ Η Σ Ι Σ Επειδή καιρούς το Έθνος δυστυχίας διατρέχει, επειδή ελπίς καμία δεν υπάρχει κατ' αυτάς, επειδή και το Ταμείον εις δαπάνας δεν αντέχει καταργούμεν τας πρεσβείας και αυτούς τους πρεσβευτάς. Διατάσσομεν αμέσως εις Αθήνας να' λθουν όλοι, και αφήνομεν μονάχα τον εν Κωνσταντινοπόλει. Επειδή ο κόσμος όλος από φόρους εφορτώθη, επειδή δεν τους σηκώνει και η ράχη των Ελλήνων, επειδή και ο Τρικούπης κι η πατρίς εχαντακώθη με τους φόρους των ελαίων, των τσιγάρων και των οίνων, κι επειδή εφυγαδεύθη εκ της τσέπης μας το χρήμα, καταργούμεν τους εμμέσους και αμέσους παραχρήμα. Επειδή στας θέσεις όλας απαιτούνται και προσόντα, καταργούμεν και τας θέσεις τας μικράς και ανωτέρας, και προστάζομεν καθέναν βουλευτήν αποτυχόντα, να εργάζεται δι' όλης της νυκτός και της ημέρας, δίχως καν λεπτό να παίρνει .... καταργούμε δε προσέτι και το δίκαιον ακόμη και το .... άδικον ρουσφέτι. Καταργούμεν Εφορίας, καταργούμεν Τελωνεία καταργούμεν και Νομάρχας, καταργούμεν κι αστυνόμους, καταργούμεν προς τοις άλλοις κάθε μια συγκοινωνία, καταργούμεν τους στενούς μας και πλατείς σιδηροδρόμους, καταργούμεν βουλεβάρτα, καταργούμεν και πλατείας καταργούμεν και τας τόσας περιττάς δενδροφυτείας. Καταργούμεν και τους Δήμους, καταργούμεν κι Επαρχεία, καταργούμεν τα μεγάλα και μικρά ουροδοχεία, και δημόσια προς τούτοις καταστήματα του Κράτους, καταργούμεν και καμπόσους, δημοσίους αποπάτους. Καταργούμεν τους συμβούλους, καταργούμεν τους Πρυτάνεις, καταργούμεν κάθε είδος και διάταγμα δαπάνης. Καταργούμεν τας μεγάλας και μικράς διοργανώσεις, καταργούμεν τους στρατούς μας, καταργούμεν και τους στόλους, καταργούμεν τας εκτάκτους των παρασκευών πιστώσεις, και τους Γάλλους τους στρατάρχας και τους ιδικούς μας όλους. Καταργούμεν ατμοβάρεις, καταργούμεν ναυαρχίδας, καταργούμεν τας Παράλους και τας ατμοτελωνίδας. Καταργούμεν τας δυνάμεις της ξηράς και της θαλάσσης, καταργούμεν τας εντόκους και ατόκους πληρωμάς, καταργούμεν τα ταμεία της Ελλάδος μας συμπάσης, καταργούμεν δε και όλας τας εδώ οικοδομάς, κι επιτρέπομεν μονάχα εις το Κράτος ένα σπίτι, το λαμπρόν φρενοκομείον του Ζωρζή Δρομοκαΐτη.