Το «καθηγητικό κατεστημένο» πληγή για τα Πανεπιστήμια.
Διαβάστε πως καθηγητές και κόμματα κρατούν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε εκπαιδευτικό μεσαίωνα...
Οι αποκαλύψεις μας για την κατάσταση στο χώρο της Παιδείας δεν έχουν τελειωμό και μετά τις ευθύνες που διαχρονικά έχει η Πολιτεία και σας παρουσιάσαμε προχθές έφτασε η ώρα να ανοίξουμε το κεφάλαιο "καθηγητές".
Ο ρόλος του διδακτικού προσωπικού στα ελληνικά Πανεπιστήμια ήταν πάντοτε υπό αμφισβήτηση καθώς ελάχιστοι μπορούσαν να εξηγήσουν πως γίνεται να υπάρχουν εξαίρετοι Έλληνες επιστήμονες στο εξωτερικό ενώ ολόκληρα Ιδρύματα και Τμήματα να διοικούνται από Καθηγητές με ελάχιστες δημοσιεύσεις και μηδενική διεθνή αναγνώριση.
Το καθηγητικό κατεστημένο λοιπόν, κατάφερε να έχει μέσα στα Πανεπιστήμια άρρηκτες σχέσεις με τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα της Μεταπολίτευσης ανεβάζοντας και κατεβάζοντας διοικήσεις και προωθώντας τα «δικά του παιδιά» ανάλογα το ίδρυμα και την εποχή.
Έχοντας όμως σχέσεις με το πολιτικό σύστημα, οι «κομματικοί» καθηγητές εξασφάλιζαν και ένα μεγάλο προνόμιο. Να δεσμεύουν με άνωθεν εντολές τη στάση των φοιτητικών παρατάξεων απέναντι σε ζητήματα που τους αφορούσαν. Μάλιστα, για το σκοπό αυτό δε δίσταζαν να χρησιμοποιήσουν ακόμα και την «εξουσία» που τους έδινε η βαθμολόγηση γραπτών καθώς δεν είναι λίγοι οι συνδικαλιστές – φοιτητές που έκαναν χρόνια να πάρουν τα πτυχία τους εξ’ αιτίας εκδικητικών κοψιμάτων από καθηγητές που είχαν βρεθεί απέναντι τους σε κάποιο όργανο. Είναι χαρακτηριστικό, όπως μας ομολόγησε άνθρωπος που ξέρει πράγματα γύρω από το χώρο της Παιδείας, πως σε εποχή που σε όλη τη χώρα γίνονταν καταλήψεις, ένα Τμήμα πανεπιστημίου «άνοιξε» με τη συνδρομή φοιτητικής παράταξης, ώστε να μπορέσει να εκλεγεί σε ανώτατη βαθμίδα πασίγνωστος Καθηγητής με έντονη πολιτική δράση τελευταία.
Τέλος, σ’αυτή τη σχέση αλληλεξάρτησης έβαλε η Μαριέττα Γιαννάκου το 2007, όπου με το νόμο της για τα Πανεπιστήμια παρέκαμψε τις παρατάξεις αφήνοντας τους λόγο μόνο στα ζητήματα σπουδών που τους αφορούσαν.
Σήμερα, με τις φοιτητικές παρατάξεις εκτός διοίκησης των Πανεπιστημίων και των Τμημάτων, καλούνται τα ιδρύματα αλλά και το Υπουργείο Παιδείας να αποδείξουν πως κάτι έχει αλλάξει. Ο νέος Υπουργός Κ. Αρβανιτόπουλος οφείλει να αποδείξει με τη διοίκηση που γίνεται επί των ημερών του, πως για όλα τα δεινά τόσων χρόνων έφταιγαν όντως οι φοιτητές. Διαφορετικά, θα επιβεβαιωθούν εκείνοι που έλεγαν πως οι φοιτητικές παρατάξεις απλά χρησιμοποιούνταν και εν τέλει στοχοποιήθηκαν από το καθηγητικό κατεστημένο προκειμένου συγκεκριμένα συμφέροντα διδασκόντων να συντηρούν τη δύναμη τους μέσα στα ιδρύματα επί δεκαετίες.
Πηγή: logioshermes
Διαβάστε πως καθηγητές και κόμματα κρατούν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε εκπαιδευτικό μεσαίωνα...
Οι αποκαλύψεις μας για την κατάσταση στο χώρο της Παιδείας δεν έχουν τελειωμό και μετά τις ευθύνες που διαχρονικά έχει η Πολιτεία και σας παρουσιάσαμε προχθές έφτασε η ώρα να ανοίξουμε το κεφάλαιο "καθηγητές".
Ο ρόλος του διδακτικού προσωπικού στα ελληνικά Πανεπιστήμια ήταν πάντοτε υπό αμφισβήτηση καθώς ελάχιστοι μπορούσαν να εξηγήσουν πως γίνεται να υπάρχουν εξαίρετοι Έλληνες επιστήμονες στο εξωτερικό ενώ ολόκληρα Ιδρύματα και Τμήματα να διοικούνται από Καθηγητές με ελάχιστες δημοσιεύσεις και μηδενική διεθνή αναγνώριση.
Το καθηγητικό κατεστημένο λοιπόν, κατάφερε να έχει μέσα στα Πανεπιστήμια άρρηκτες σχέσεις με τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα της Μεταπολίτευσης ανεβάζοντας και κατεβάζοντας διοικήσεις και προωθώντας τα «δικά του παιδιά» ανάλογα το ίδρυμα και την εποχή.
Έχοντας όμως σχέσεις με το πολιτικό σύστημα, οι «κομματικοί» καθηγητές εξασφάλιζαν και ένα μεγάλο προνόμιο. Να δεσμεύουν με άνωθεν εντολές τη στάση των φοιτητικών παρατάξεων απέναντι σε ζητήματα που τους αφορούσαν. Μάλιστα, για το σκοπό αυτό δε δίσταζαν να χρησιμοποιήσουν ακόμα και την «εξουσία» που τους έδινε η βαθμολόγηση γραπτών καθώς δεν είναι λίγοι οι συνδικαλιστές – φοιτητές που έκαναν χρόνια να πάρουν τα πτυχία τους εξ’ αιτίας εκδικητικών κοψιμάτων από καθηγητές που είχαν βρεθεί απέναντι τους σε κάποιο όργανο. Είναι χαρακτηριστικό, όπως μας ομολόγησε άνθρωπος που ξέρει πράγματα γύρω από το χώρο της Παιδείας, πως σε εποχή που σε όλη τη χώρα γίνονταν καταλήψεις, ένα Τμήμα πανεπιστημίου «άνοιξε» με τη συνδρομή φοιτητικής παράταξης, ώστε να μπορέσει να εκλεγεί σε ανώτατη βαθμίδα πασίγνωστος Καθηγητής με έντονη πολιτική δράση τελευταία.
Τέλος, σ’αυτή τη σχέση αλληλεξάρτησης έβαλε η Μαριέττα Γιαννάκου το 2007, όπου με το νόμο της για τα Πανεπιστήμια παρέκαμψε τις παρατάξεις αφήνοντας τους λόγο μόνο στα ζητήματα σπουδών που τους αφορούσαν.
Σήμερα, με τις φοιτητικές παρατάξεις εκτός διοίκησης των Πανεπιστημίων και των Τμημάτων, καλούνται τα ιδρύματα αλλά και το Υπουργείο Παιδείας να αποδείξουν πως κάτι έχει αλλάξει. Ο νέος Υπουργός Κ. Αρβανιτόπουλος οφείλει να αποδείξει με τη διοίκηση που γίνεται επί των ημερών του, πως για όλα τα δεινά τόσων χρόνων έφταιγαν όντως οι φοιτητές. Διαφορετικά, θα επιβεβαιωθούν εκείνοι που έλεγαν πως οι φοιτητικές παρατάξεις απλά χρησιμοποιούνταν και εν τέλει στοχοποιήθηκαν από το καθηγητικό κατεστημένο προκειμένου συγκεκριμένα συμφέροντα διδασκόντων να συντηρούν τη δύναμη τους μέσα στα ιδρύματα επί δεκαετίες.
Πηγή: logioshermes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου