Για τα κέντρα αφελληνισμού της Ιστορίας ρέει άφθονο το χρήμα

του Θανάση Κουκοβίστα

Μετά την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, το 1989, άνοιξε ο δρόμος για την μονοκρατική εξουσία του πλανήτη. Την παγκόσμια κυβέρνηση, μέχρι τότε, γνωρίζαμε μόνον από λογοτεχνήματα επιστημονικής και μη φαντασίας, τα οποία είχαν συμφιλιώσει τον κόσμο με την ιδέα μιας κεντρικής πλανητικής διοίκησης. Πέρα από τις πολιτικές δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος, οι ορεγόμενοι μια πλανητική εξουσία πρέπει να υπερβούν αρχέγονα πρότυπα, την σταδιακή εξέλιξη οικογένειας, φυλής, έθνους. Δηλαδή

ανθρώπινων ομάδων που στο πέρασμα των αιώνων σφυρηλάτησαν την κοινή κοινωνική συνείδηση, την οποία δημιουργεί και ενδυναμώνει η γνώση της Ιστορίας, γι’ αυτό άλλωστε και η μάθηση της Ιστορίας δέχεται πολύπλευρη επίθεση.  

Ευρωπαϊκή Ένωση και Ιστορία

Στην συνεδρίαση της επιτροπής αναπληρωτών υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης (οργάνου της ΕΕ), στις 31 Οκτωβρίου 2001, αποφασίστηκε να εκδοθεί η υπ’ αρ. 15 Σύσταση, «σχετικά με την διδασκαλία της ιστορίας στην Ευρώπη του εικοστού πρώτου αιώνα». Στην αρχή του σκεπτικού γίνεται επίκληση της υπογραφής της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τον Πολιτισμό, Παρίσι 19/12/1954, η οποία καλούσε τις χώρες που την υπέγραψαν: «… να υποστηρίξουν τη μελέτη της ιστορίας και του πολιτισμού των άλλων συμβαλλομένων μερών και να την προωθήσουν στα εδάφη των άλλων συμβαλλομένων μερών». Την Σύμβαση υπέγραψαν 14 χώρες, μεταξύ των οποίων και η δική μας, και, αν εξαιρέσουμε την Ισλανδία και την Τουρκία, οι υπόλοιπες είναι μέλη της ΕΕ. Είναι ένας ακόμη κρίκος μετά την ίδρυση του ΟΗΕ (σχετικά με τον ρόλο του ΟΗΕ, ΟΡΙΟΝ, τ. 27, σελ. 12, «Ο ΟΗΕ πίσω από την προθήκη των διακηρύξεων») στην πορεία προς την παγκοσμιοποίηση. Για να καταστήσουν το Συμβούλιο της Ευρώπης ικανό να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις του εικοστού πρώτου αιώνα, οι υφυπουργοί: «διατύπωσαν την ανάγκη για εδραίωση της αμοιβαίας κατανόησης και εμπιστοσύνης μεταξύ των λαών, ιδιαίτερα μέσω μιας διδακτέας ύλης για το μάθημα της ιστορίας που θα αποσκοπεί στην εξάλειψη της προκατάληψης και θα υπογραμμίζει τη θετική αλληλοεπίδραση μεταξύ των διαφορετικών θρησκειών, ιδεών και χωρών στην ιστορική εξέλιξη της Ευρώπης».

Στη συνέχεια, γίνεται επίκληση της Σύστασης 1111/1989, της Σύστασης 1283/1996, και των ψηφισμάτων των δύο Συνεδριάσεων της Μόνιμης Διάσκεψης των Ευρωπαίων Υπουργών Παιδείας, Κρίστιανσαντ της Νορβηγίας, το 1997, και Κρακοβία της Πολωνίας, το 2000, για το σχέδιο «Εκμάθηση και διδασκαλία της ιστορίας της Ευρώπης στον εικοστό αιώνα». Επικαλούνται επίσης διάφορες άλλες συνεδριάσεις οργάνων της ΕΕ αλλά και Συνόδους χωρών εκτός ΕΕ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει η διακήρυξη της Άτυπης Διάσκεψης των Υπουργών Παιδείας της Νοτιανατολικής Ευρώπης -Στρασβούργο, 1999- που συνιστά: «την ανάληψη πρακτικών δραστηριοτήτων στα θεματικά πεδία στα οποία το Συμβούλιο της Ευρώπης διαθέτει μακροχρόνια και αναγνωρισμένη εμπειρογνωμοσύνη, συμπεριλαμβανομένης της διδασκαλίας της ιστορίας». Απότοκο όλης αυτής της εργώδους και μακρόχρονης προσπάθειας ήταν η ίδρυση, τον Οκτώβριο του 1998, της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ) «Το Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη» (CDRSEE). Στην ιστοσελίδα της η οργάνωση γράφει: «Τα προγράμματα του Κέντρου περιλαμβάνουν τη διοργάνωση σεμιναρίων, συνεδρίων, ερευνητικών προγραμμάτων, δημοσκοπήσεων, εκδόσεων, καθώς και την δημιουργία επαφών και δικτύων».

Όλοι οι λύκοι στο χορό

Όπως γράφεται στην ιστοσελίδα του, το CDRSEE το ξεκίνησε μια ηγετική ομάδα νέων, με την ονομασία «Χτίζοντας ένα Μέλλον Μαζί». Θα πρέπει να σημειωθεί ότι έκτοτε η έκφραση «ένα μέλλον μαζί» έχει γίνει επαναλαμβανόμενο σύνθημα για ΜΚΟ, περιβαλλοντικές οργανώσεις, αλλά περιλαμβάνεται και σε προγράμματα υπουργείων. Επίσης έχει γίνει σύνθημα, κάτω από ποικίλες συνθέσεις, και η ονομασία της ΜΚΟ του Τζορτζ Σόρος «Ανοιχτή Κοινωνία». Απόσταγμα της διοργάνωσης σεμιναρίων, συνεδρίων κλπ. ήταν για το Κέντρο η έκδοση του τετράτομου έργου «Εναλλακτικό Εκπαιδευτικό Υλικό για την Διδασκαλία της Νεώτερης Ιστορίας της Νοτιανατολικής Ευρώπης». Την επιχείρηση συγγραφής του βιβλίου την ονόμασαν «Σχέδιο Κοινής Ιστορίας της Νοτιανατολικής Ευρώπης», κάτω από την κωδική ονομασία «Η Κλειώ (=η Μούσα της Ιστορίας) στην ΝΑ Ευρώπη». Σύμφωνα με την ηλεκτρονική έκδοση από το Κέντρο των τεσσάρων βιβλίων, την έκδοση χρηματοδότησαν: Υπουργείο Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, Οργανισμός των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID), Υπουργείο Εξωτερικών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Σύμφωνο Σταθερότητας για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

Η πρώτη συμφωνία για την συγγραφή των βιβλίων έγινε το 1999 μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας. Κατά σύμπτωση, στην συνάντηση που είχε τότε, στο τέλος του 1999, ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος και σημερινός πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου, με τον Τούρκο ομόλογό του, Ισμαήλ Τζεμ (μακαρίτη σήμερα), υπέγραψαν συμφωνία για την απάλειψη από την διδασκόμενη της Ιστορίας στα σχολεία των σημείων εκείνων που είναι δυνατόν να προκαλέσουν εθνικιστικές εντάσεις μεταξύ των λαών. Επειδή, μάλιστα, ήταν αμφίβολο το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του Απριλίου του 2000, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κύρωσε με νόμο την συμφωνία, λίγες ημέρες πριν κλείσει η Βουλή. Η έκδοση των βιβλίων του CDRSEE παρουσιάστηκε το 2002, με επιμέλεια της Χριστίνας Κουλούρη. Την επόμενη χρονιά η ομάδα της Μαρίας Ρεπούση κατέθεσε στο υπουργείο Παιδείας το βιβλίο της Ιστορίας για την ΣΤ΄ Δημοτικού, που τελικά εγκρίθηκε, αλλά την απόφαση διδασκαλίας του και διανομής στους μαθητές και τις μαθήτριες την έλαβε η υπουργός της ΝΔ Μαριέττα Γιαννάκου. Tην Μαριέττα Γιαννάκου διαδέχθηκε στο υπουργείο ο Ευριπίδης Στυλιανίδης. Πρόλαβε, όμως, σαν υφυπουργός Εξωτερικών να κάνει μια πολύ ενδιαφέρουσα συμφωνία. Όπως έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του: «Την Τετάρτη 11 Ιουλίου (του 2007) και ώρα 11:30, ο Υφυπουργός Εξωτερικών, κ. Ε. Στυλιανίδης, θα συναντηθεί στο Υπουργείο Εξωτερικών με τον Ειδικό Συντονιστή του Συμφώνου Σταθερότητας για τη Ν.Α. Ευρώπη κ.Busek. Η συνάντηση θα αφορά στην προετοιμασία για την παρουσίαση της ελληνικής πρότασης για την εγκαθίδρυση Περιφερειακού Κέντρου Ανάπτυξης (Regional Development Centre) στη Θεσσαλονίκη».

Η Μαριέττα Γιαννάκου είχε ορίσει εκπαιδευτικό σύμβουλο τον Θάνο Βερέμη, που διατήρησε την θέση και στην θητεία του Ευριπίδη Στυλιανίδη. Ο Θάνος Βερέμης είναι ο σύμβουλος της σειράς που προβάλλει ο δίαυλος «ΣΚΑΪ», αντιπρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), κι έχει μάλιστα διατελέσει πρόεδρός του για μεγάλο διάστημα, 1995-2000. Στην πορεία της λειτουργίας απέβαλε από τις έρευνές του την Άμυνα, αλλά διατήρησε το ΑΜ στον τίτλο του. Έτσι, μέχρι τώρα έχουμε βρει μπροστά μας μία οργάνωση (USAID), ένα κέντρο (CDRSEE) και ένα Ινστιτούτο (ΕΛΙΑΜΕΠ).

Η φωνή του κυρίου

Η USAID ιδρύθηκε το 1961 και αποτέλεσε την διάδοχη οργάνωση εξωτερικής βοηθείας του σχεδίου Μάρσαλ. Είναι καθαρά κρατική υπηρεσία των ΗΠΑ και κάθε χρόνο διαχειρίζεται δεκάδες δισ. δολάρια από τον κρατικό προϋπολογισμό. Οι δραστηριότητές της επεκτείνονται, εκτός από τις παραγωγικές και εμπορικές υποθέσεις, στους τομείς υγείας και πολιτισμού και στο πρόγραμμά της περιλαμβάνονται και χρηματοδοτήσεις ΜΚΟ, που προφανώς εξυπηρετούν τους σκοπούς της. Έχει ιδρύσει παραρτήματα σε πολλές χώρες του κόσμου και ιδιαίτερα σε περιοχές που υπάρχει ενδιαφέρον αμερικανικής διείσδυσης, όπως είναι η Αφρική, όπου έχει καταρτίσει προγράμματα καταπολέμησης της ασιτίας και του έιτζ. Για να έχουμε μία εικόνα των δυνατοτήτων που έχουν δοθεί από τις αμερικανικές κυβερνήσεις στην USAID, θα αναφέρουμε ότι της είχε παραχωρηθεί το δικαίωμα υπογραφής σε συμβόλαια πρόσληψης μισθοφόρων για την εισβολή και κατοχή του Ιράκ. Είναι ανόητο να πιστεύουμε ότι, από το 2003 και μετά, το Ιράκ είναι μία ανεξάρτητη χώρα που ορίζει τον εαυτό της.

Το αγαπημένο παιδί

Μία από τις ΜΚΟ που χρηματοδότησε, και χρηματοδοτεί, η USAID είναι η CDRSEE. Ιδρύθηκε το 1998 και έχει έδρα την Θεσσαλονίκη, Κρίσπου 9. Αξίζει όμως να μεταφέρουμε τα όσα γράφονται τον Μάρτιο του 2010 στην ιστοσελίδα του εκδοτικού συγκροτήματος «Μακεδονία», σχετικά με τα εγκαίνια του κτηρίου της έδρας: «Πριν από δέκα χρόνια μια κουστωδία από θωρακισμένα αυτοκίνητα πολυτελείας ανηφόριζε στα στενά σοκάκια της Άνω Πόλης. Σταμάτησαν έξω από το κτίριο που ήταν γνωστό ως Βίλα Βαρβάρα, από το όνομα της παλιάς κατάληψης των αντιεξουσιαστών. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι σε ένα από αυτά τα πολυτελή αυτοκίνητα επέβαινε ο τότε πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα Νίκολας Μπερνς.

Επί Πολιτιστικής Πρωτεύουσας η αστυνομία εκκένωσε το κτίριο από τους καταληψίες, το δημόσιο το αναπαλαίωσε και το δώρισε σε μια μη κυβερνητική οργάνωση, το Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη (CDRSEE), το οποίο λίγα χρόνια αργότερα εγκαινίασε ο αμερικανός πρεσβευτής. Ο άνθρωπος που τον έπεισε να αφήσει το βολικό του γραφείο επί της Βασιλίσσης Σοφίας στην Αθήνα, για να έρθει στη Θεσσαλονίκη για τα εγκαίνια, ήταν ο ίδιος που είχε την ιδέα της ίδρυσης του κέντρου, ο Νίκος Ευθυμιάδης. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου, στο οποίο μετέχουν αμερικανοί και ευρωπαίοι αξιωματούχοι. Σήμερα έχει τη θέση του αντιπροέδρου, ενώ στηρίζει το κέντρο και με χορηγίες. Πρώτος πρόεδρος του CDRSEE ήταν ο Μάθιου Νίμιτς, φυσικά όχι με την ιδιότητα του διαμεσολαβητή του ΟΗΕ για το Σκοπιανό αλλά ως ιδιώτης. Ακολούθως τη θέση του προέδρου κατέλαβε ο αμερικανός αξιωματούχος Ρίτσαρντ Σίφτερ και σήμερα εκεί βρίσκεται ο στενός του συνεργάτης Έρχαρντ Μπούσεκ, πρώην αντικαγκελάριος της Αυστρίας, ειδικός συντονιστής του Συμφώνου Σταθερότητας για τη Νοτιανατολική Ευρώπη και συντονιστής του Southeast European Cooperative Initiative (SECI), μιας κίνησης που φέρει την υπογραφή του Σίφτερ».

Πολλά τα λεφτά, μανούλα μου

Μια τόσο σοβαρή και επίσημη ΜΚΟ έχει ανάγκη από πολλούς και πλούσιους χορηγούς. Και πράγματι είναι πολλοί και επίσημοι. Χρειάστηκε να τους περιλάβουμε σε ειδική σελίδα εντός πλαισίου.

Πίνακας χορηγών του CDRSEE, όπως περιγράφονται στην ιστοσελίδα του Κέντρου

Silver Sponsors:

Other sponsors

Past Core Sponsors of the CDRSEE:

Governments, Governmental Organisations

	The European Commission
	CARDS Democratic and Stabilisation Programme
	The European Initiative for Democracy and Human Rights (EIDHR)
	AENEAS Programme
	European Agency for Reconstruction
	The United States Agency for International Development
	The Austrian Government, Ministry for Education & Cultural Affairs (BMUK)
	The German Ministry of Foreign Affairs
	Stability Pact for South Eastern Europe Sponsored by Germany
	The Hellenic Republic, Ministry of Foreign Affairs
	The Hellenic Republic, Ministry of Macedonia and Thrace
	Institut für Auslandsbeziehungen e.V.
	KulturKontakt Austria
	The Principality of Liechtenstein
	The Norwegian Government, Royal Ministry of Foreign Affairs
	The Stability Pact for South East Europe
	The Swedish Government, Ministry of Foreign Affairs
	Swiss Agency for Development and Cooperation
	Irish Aid
	UNDP in Cyprus
	The United States Government, Department of State
	National Endowment for Democracy
	The United Kingdom, Foreign & Commonwealth Office
	Norwegian People's Aid Regional Office South Eastern Europe
	Austrian Development Agency - ADA

Individuals and other Sponsors

	Ms. Stathis Potamitis
	Mr. Pekin Baran
	Mr. John Brademas
	Mr. Nikos Efthymiadis
	Mr. Matthew Nimetz
	Mr. Stacey A. Polites
	Mr. A. G. Spanos
	Mr. Rigas Tzelepoglou
	Mr. Spiros Voyadzis
	One anonymous donor in the USA since 1998
	One anonymous donor in Greece since 2003

Το διοικητικό Συμβούλιο

Πρώτος πρόεδρος της CDRSEE ήταν ο Μάθιου Νίμιτς, ο σημερινός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ για το Σκοπιανό. Την εποχή που ήταν πρόεδρος, διετέλεσε και απεσταλμένος του τότε προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον για το Σκοπιανό. Σήμερα πρόεδρος του ιδρύματος είναι ο Έρχατ Μπούσεκ, ο πρώην αντικαγκελάριος της Αυστρίας, με τον οποίο έκανε την συμφωνία ο Ευριπίδης Στυλιανίδης. Ένας από τους αντιπροέδρους είναι ο Θεσσαλονικιός επιχειρηματίας Νίκος Ευθυμιόπουλος, φίλος του Νίμιτς, που τον έχει φιλοξενήσει στην Θεσσαλονίκη, ιδρυτής και άλλων ΜΚΟ της πόλης. Αναπληρωτής γραμματέας (με γραμματέα τον Τούρκο Σελτσούκ Ερέζ) είναι ο επίσης Θεσσαλονικιός επιχειρηματίας Κώστας Καρράς, γνωστός για την δημιουργία ελληνοτουρκικών συλλόγων, ο οποίος είναι μέλος του γνωμοδοτικού συμβουλίου και εισηγητής θεμάτων στο Δ.Σ. του Κέντρου μαζί με τον Ελληνοαμερικανικό Τζων Μπραδήμα, για πολύ καιρό γερουσιαστή. Από την θέση του εισηγητή ο Κώστας Καρράς είναι αυτός που πρότεινε την συγγραφή της κοινής ιστορίας για την Νοτιανατολική Ευρώπη. Ένας άλλος Έλληνας στο Δ.Σ. του Κέντρου είναι ο πρώην ταμίας του Σπύρος Βογιατζής, διευθυντής του υποκαταστήματος της Παγκόσμιας Τράπεζας στο Παρίσι, στην αρχή, και κατόπιν στις Βρυξέλλες (ΕΕ). Τα άλλα μέλη του συμβουλίου είναι πρόσωπα από τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες, δραστήρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το περιβάλλον. Παράλληλα, εκτός τον Σπύρο Βογιατζή, υπάρχουν ακόμα ο Πίτερ Στεκ, εκτελεστικός διευθυντής της Παγκόσμιας Τράπεζας στο Άμστερνταμ, και ο Τομπούλ Νεσλιχάν, διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας της Νέας Υόρκης στην Κωνσταντινούπολη.

Η έκδοση και οι σκοποί της

Ένα τέτοιο αγαπημένο παιδί, που το υπηρετούν κατά βάση οι υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν, δεν θα μπορούσε παρά να εκδώσει το ανάλογο βιβλίο. Στην γενική εισαγωγή, που περιλαμβάνεται στον πρώτο τόμο της διευθύντριας της έκδοσης Χριστίνας Κουλούρη, η οποία τότε ήταν αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και μετά την έκδοση διορίστηκε τακτική καθηγήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Πελοποννήσου, επισημαίνεται: «Η ιστορία που διδάσκεται στο σχολείο δεν θα είναι εθνικιστική ιστορία. Δεδομένου ότι η κυρίαρχη μορφή της ιστορίας που διδάσκεται είναι η εθνική ιστορία και ότι η ιστορία των γειτονικών λαών διδάσκεται επίσης μέσα από μια εθνοκεντρική προοπτική, δεν προτείνουμε να καταργηθεί ούτε να αντικατασταθεί η εθνική ιστορία, αλλά να αλλάξει ο τρόπος που διδάσκεται» (η υπογράμμιση είναι της ιδίας). Σκόπιμα, φυσικά, διαπλέκεται ο όρος «εθνικιστική ιστορία» με την εθνική ιστορία, αφού κάθε πατριωτική (εθνική) θέση έχουν μάθει να την χαρακτηρίζουν εθνικιστική.

Η πιο μεγάλη σύγχυση, όμως, που επιφέρει η Χριστίνα Κουλούρη είναι σε αυτό που ονομάζουμε εθνική ταυτότητα. Γράφει: «Διδασκόμαστε την ιστορία για να γνωρίσουμε και να κατανοήσουμε το παρελθόν μας. Αν το συλλογικό υποκείμενο της εθνικής ιστορίας που διδάσκεται στο σχολείο είναι το έθνος, επιχειρείται να δειχτεί ότι το έθνος δεν αποτελεί και τη μοναδική δυνατή ταυτότητα του ατόμου. Οι μαθητές καλούνται να υπερβούν το έθνος και να ταυτιστούν με στενότερα ή ευρύτερα σύνολα, κατανοώντας ότι υπάρχουν πολλές ταυτότητες που συμπληρώνουν η μία την άλλη. Οι έμφυλες ταυτότητες, η τοπική ταυτότητα, η ταυτότητα του οπαδού μιας ποδοσφαιρικής ομάδας ή η ευρωπαϊκή ταυτότητα μπορούν να προβληθούν ως παραδείγματα ταυτοτήτων που είναι δυνατό να συνυπάρχουν, χωρίς βεβαίως να έχουν και ισοδύναμη ισχύ για το άτομο που τις έχει. Οι μαθητές ενθαρρύνονται συνεπώς να ενισχύσουν την αυτογνωσία τους διευρύνοντας τους ορίζοντες του παρελθόντος πέρα από τα σύνορα της πολιτικής γεωγραφίας». Αφού, λοιπόν, η εθνική ταυτότητα εξισούται με την ταυτότητα ενός «χούλιγκαν», κατά μέτωπο επίθεση στο έθνος. Υπεράνω του Ελληνικού Συντάγματος, που ορίζει στο άρθρο 16, στην δεύτερη παράγραφο: «Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Κράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες».

Δεν πάει να λέει το Σύνταγμα, δεν πάει να το ψήφισε η Μαριέττα Γιαννάκου, που μοίρασε το βιβλίο της Ρεπούση, το ουσιώδες είναι να υπηρετήσουν την υπέρβαση του έθνους. Αυτό, βεβαίως, δεν θα το πράξουν ακολουθώντας ιστορικές εξακριβωμένες πηγές. Δεν τους ενδιαφέρει. Όπως γράφει η Χριστίνα Κουλούρη: «Θα πρέπει να τονιστεί εξαρχής ότι η απόφασή μας να εκδώσουμε ένα βιβλίο πηγών και όχι ένα ιστοριογραφικό έργο δεν υπονοεί ότι υποστηρίζουμε την αντικειμενικότητα ή την αυθεντικότητα των πηγών. Σκοπός μας είναι απλώς να υποδείξουμε την ποικιλία των ερμηνειών και της οπτικής γωνίας που προβάλλονται από τις ίδιες τις πηγές». Άρα όποια μπούρδα θέλουμε γράφουμε, όπως αυτή του συνωστισμού, προκειμένου να υπερβούμε το έθνος. Την παρουσίαση και υπεράσπιση της έκδοση παρουσίασε από «Το Βήμα», το πλέον φιλόξενο όργανο των εθνομηδενιστών, με άρθρο του στις 15 Σεπτεμβρίου 2002 (κωδικός άρθρου Β 13664S241), ο καθηγητής πανεπιστημίου Ευάγγελος Κωφός, σύμβουλος επί βαλκανικών θεμάτων του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Πρωτοπόροι στον αγώνα και την μάσα!!!

Έτσι φθάνουμε στο ΕΛΙΑΜΕΠ. Όπως περιγράφει στην διακήρυξή του ο νυν πρόεδρος, καθηγητής Λουκάς Τσούκαλης: «Το ΕΛΙΑΜΕΠ είναι ένας χώρος έρευνας και επιμόρφωσης για θέματα ευρωπαϊκής και εξωτερικής πολιτικής. Είναι επίσης ένα ανοικτό βήμα διαλόγου και προβληματισμού για έναν κόσμο που αλλάζει γύρω μας με ολοένα και γρηγορότερους ρυθμούς. Ξεκίνησε το 1988 από μια φιλόδοξη και τολμηρή για τα δεδομένα της εποχής πρωτοβουλία του Θάνου Βερέμη, με έμφαση στον τομέα της στρατηγικής και ασφάλειας και επίκεντρο την ευρύτερη γεωγραφική γειτονιά της Ελλάδας. Αποκτώντας με τον χρόνο περισσότερη γνώση και πείρα, διευρύνει σταδιακά τη θεματική και τις δραστηριότητές του».

Ένα τέτοιο ινστιτούτο, με τέτοιους σκοπούς και πολλαπλές δραστηριότητες πρέπει να έχει και εξασφαλισμένα έσοδα και, όπως γράφει σε άλλο σημείο της διακήρυξής του ο Λουκάς Τσούκαλης: «Ο κατάλογος των χορηγών του ΕΛΙΑΜΕΠ γίνεται κάθε μέρα και μακρύτερος. Περιλαμβάνει ελληνικά υπουργεία, θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεγάλα ιδρύματα καθώς και ιδιωτικές εταιρείες. Ο προϋπολογισμός του ΕΛΙΑΜΕΠ δεν είναι ποτέ δεδομένος. Η αναζήτηση πόρων αποτελεί μια διαρκή και εξαιρετικά χρονοβόρο διαδικασία. Είναι όμως το αναγκαίο τίμημα που πληρώνουμε για να διασφαλίσουμε την ανεξαρτησία του Ιδρύματος. Το ΕΛΙΑΜΕΠ είναι ένα παράθυρο της Ελλάδας ανοικτό στον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά όχι μόνον. Είναι και ένα ευρωπαϊκό κέντρο έρευνας και διαλόγου που φιλοδοξεί να συμβάλει στον ευρύτερο ευρωπαϊκό προβληματισμό, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα την εδραίωση της παρουσίας της ενωμένης Ευρώπης στον διεθνή χώρο. Υπηρετεί τους σκοπούς της ειρήνης, της δημοκρατίας και της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

 Όταν μια αποστολή είναι χρονοβόρα, θα πρέπει να έχει και ανάλογα έσοδα. Άλλωστε ο χρόνος είναι χρήμα, όπως λέει και το σύγχρονο ευαγγέλιο. Γι’ αυτό ας δούμε και τους χρηματοδότες του, όπως το ίδιο το ΕΛΙΑΜΕΠ έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα του:

«Η χρηματοδότηση του Ιδρύματος προέρχεται κυρίως από τη σύναψη συμβάσεων για έρευνα και εκπαίδευση με φορείς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και από χορηγίες διεθνών ιδρυμάτων και οργανισμών.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά τα Υπουργεία Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας για τη συνεχή υποστήριξή τους και τα Ιδρύματα Α.Γ. Λεβέντη και Σταύρος Σ. Νιάρχος, των οποίων η υποστήριξη υπήρξε καθοριστική για την αγορά των γραφείων μας, ενώ σημαντική ήταν και βοήθεια του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, της Α.Ε. Τσιμέντων ΤΙΤΑΝ, της S&B Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε., του Ιδρύματος Λίλιαν Βουδούρη, της Τράπεζας της Ελλάδος, του OTE A.E. και του Ομίλου Ευθυμιάδη στη Θεσσαλονίκη.

Έλληνες χορηγοί

ALPHA BANK, Αθήνα
Coca-Cola Ελληνική Εταιρεία Εμφιαλώσεως Α.Ε., Αθήνα
 EFG Eurobank Ergasias, Αθήνα
Eletson Corporation, Αθήνα
Εμπορική Τράπεζα, Αθήνα
Epirotiki Lines, Αθήνα
Frigoglass Α.Β.Ε.Ε, Αθήνα
Hellenic-Aid, Αθήνα
INTRACOM Α.Ε, Αθήνα
INTRALOT Α.Ε., Αθήνα
PriceWaterhouseCoopers A.E., Αθήνα
Βιομηχανικά Ορυκτά Α.Ε., Αθήνα
Toyota Hellas Α.Ε., Αθήνα
YALCO - Σ.Δ. Κωνσταντίνου & Υιός Α.Ε., Αθήνα
Α.Ε. Τσιμέντων ΤΙΤΑΝ, Αθήνα
Αγγελόπουλος Θεόδωρος, Αθήνα                                              Αντιπροσωπεία Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα, Αθήνα
Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, Αθήνα
Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας, Αθήνα
Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, Αθήνα
ΔΕΗ Α.Ε., Αθήνα
Δήμος Ρόδου
Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα
Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ελληνικά Πετρέλαια Α.Ε., Ασπρόπυργος
Ελληνικός Οργανισμός Τουρισμού (ΕΟΤ), Αθήνα
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Ίδρυμα Α.Γ. Λεβέντη, Αθήνα
Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστοπούλου, Αθήνα
Ίδρυμα Κόκκαλη, Αθήνα
Ίδρυμα Λίλιαν Βουδούρη, Αθήνα
Ίδρυμα Σταύρος Σ. Νιάρχος, Αθήνα
Κοινωφελές Ίδρυμα Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης, Αθήνα
ΜΗΧΑΝΙΚΗ Α.Ε., Αθήνα
Νομαρχία Δωδεκανήσου, Ρόδος
Ξενοδοχείο Rodos Palace Α.Ε., Ρόδος
Όμιλος Ευθυμιάδη, Θεσσαλονίκη
ΟΠΑΠ Α.Ε., Αθήνα
ΟΤΕ Α.Ε., Αθήνα
Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, Σύρος
Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα
Υπουργείο Αιγαίου, Αθήνα
Υπουργείο Ανάπτυξης, Αθήνα
Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, Αθήνα
Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, Αθήνα
Υπουργείο Εξωτερικών, Αθήνα
Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Αθήνα
Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, Θεσσαλονίκη
Υπουργείο Πολιτισμού, Αθήνα

Ξένοι χορηγοί

Bertelsmann Foundation, Gόtersloh
Carnegie Endowment for International Peace, Washington DC
Commemorative Association for the Japan World Exposition (1970), Tokyo
Council of Europe, Strasbourg
Eleni Nakou Foundation, London
Embassy of the United States, Athens
EU Institute for Security Studies, Paris
European Bank for Reconstruction and Development (EBRD), London
European Commission, Brussels
European Human Rights Foundation, Brussels
European Parliament, Brussels
European Science Foundation, Strasbourg
Ford Foundation, New York
Friedrich Ebert Stiftung, Bonn
Friedrich Naumann Stiftung, Kφnigswinter
Fund for an Open Society- Serbia, Belgrade
German Marshall Fund of the United States, Washington DC
Haniel Stiftung, Hannover
Hellenic Resources Institute, Cambridge MA
Institute for East-West Studies, New York
Japan External Trade Organisation (JETRO), Tokyo
Japan Foundation, Tokyo
John D. and Catherine T. MacArthur Foundation, Chicago
Kφrber Stiftung, Hamburg
Kosovo Foundation for Open Society - Prishtina
Michael Marks
NATO Public Diplomacy Division, Brussels
Open Society Foundation - Sofia
Open Society Foundation for Albania, Tirana
Open Society Fund - Bosnia and Herzegovina, Sarajevo
Open Society Fund - Lithuania, Vilnius
Open Society Georgia Foundation, Tbilisi
Open Society Institute - FYROM, Skopje
Open Society Institute - Russia, Moscow
Philip Morris Institute for Public Policy Research, Brussels
Rockefeller Foundation, New York
Royal Ministry of Foreign Affairs, Oslo
Soros Foundation - Hungary, Budapest
Soros Foundation - Latvia, Riga
Speros Basil Vryonis Center for the Study of Hellenism, Rancho Cordova CA
Stability Pact for Southeastern Europe, Working Table I on Democratisation and Human Rights, Brussels
United States Institute of Peace, Washington DC
Volkswagen Stiftung, Hannover
World Bank, Washington DC

Κλείνοντας χωρίς να τελειώνουμε

Βεβαίως η επιζητούμενη ανεξαρτησία, με τόσα υπουργεία και τόσες τράπεζες χορηγούς, με χορηγούς το ΝΑΤΟ, την Παγκόσμια Τράπεζα, το ίδρυμα Ροκφέλερ, την ΕΕ και τον Σόρος, έχει πάει τσάρκα με τον σπάρο με τις μεγάλες τσέπες στον ωκεανό των δολαρίων και των ευρώ.

Παρατήρηση πρώτη: Όπου διαβάζετε Οpen Society (Ανοιχτή Κοινωνία) πρέπει να γνωρίζετε ότι είναι παραρτήματα της αποκλειστικής ΜΚΟ του Τζορζ Σόρος, που χρηματοδοτεί και άλλες ΜΚΟ. Δημιούργημα της Ανοιχτής Κοινωνίας είναι ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο στην πατρίδα του την Ουγγαρία, στην Βουδαπέστη.

Παρατήρηση δεύτερη: Πολλοί από τους χορηγούς του CDRSEE είναι και χορηγοί του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Το Δ.Σ. του ΕΛΙΑΜΕΠ απαρτίζουν:

«Πρόεδρος: Λουκάς Τσούκαλης, Καθηγητής Ευρωπαϊκής Οργάνωσης, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα
Αντιπρόεδροι: Θάνος Βερέμης, Καθηγητής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα. Θεόδωρος Κουλουμπής, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα
Γενικός Γραμματέας: Αλέξης Παπαχελάς, Διευθυντής Εφημερίδας «Η Καθημερινή», Αθήνα
Ταμίας: Παναγής Βουρλούμης, πρώην Πρόεδρος Διοικητικού Συμβουλίου, πρώην  Διευθύνων Σύμβουλος ΟΤΕ Α.Ε., Αθήνα
Μέλη:

• Γεώργιος Αντωνετσής, Πτέραρχος ε.α.
• Γιώργος Δαυίδ, Πρόεδρος, Δ.Σ., Coca Cola 3Ε, Αθήνα
• Μίνως Ζομπανάκης, Πρόεδρος, GISE A.G., Αθήνα
• Παναγιώτης K. Ιωακειμίδης, Καθηγητής Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, Πανεπιστήμιο Αθηνών
• Αχιλλέας Μητσός, Πρώην Γενικός Διευθυντής, Γενική Διεύθυνση Έρευνας, Ευρωπαϊκή Επιτροπή
• Θάνος Ντόκος, Γενικός Διευθυντής, ΕΛΙΑΜΕΠ
• Ελένη Παπακωσταντίνου, Νομική σύμβουλος, Αθήνα
• Αλέξανδρος Φίλων, Πρέσβης / Διευθυντής ε.τ., Κέντρο Ανάλυσης και Σχεδιασμού (ΚΑΣ), Υπουργείο Εξωτερικών, Αθήνα».

Παρατήρηση πρώτη: Ο Γιώργος Δαυίδ εκτός από πρόεδρος της Coca Cola είναι και πρόεδρος του ιδρύματος Α. Γ. Λεβέντη, καθώς είναι ανιψιός του μακαρίτη ιδρυτή του.

Παρατήρηση δεύτερη: Ο Θάνος Βερέμης μετέχει και στο Δ.Σ. της ALFA BANK.

Παρατήρηση τρίτη: Στο χορό μπήκε και ο ΣΚΑΪ, έχοντας τον Αλέξη Παπαχελά διευθυντή, που είναι όμως και γραμματέας του ΕΛΙΑΜΕΠ, στο οποίο είναι αντιπρόεδρος ο Θάνος Βερέμης. Έτσι γνωρίζουμε πια την διαδρομή της προβολής της σειρά για το 1821.

Παρατήρηση τέταρτη: Ο μετάσχων και σε συνεδριάσεις της Λέσχης Μπίντελμπεργκ, Αλέξης Παπαχελάς, είναι μεταγραφή από το συγκρότημα Λαμπράκη και το MEGA στο συγκρότημα Αλαφούζου. Ο κύκλος πρέπει να διευρύνεται.

Βέβαια ο κύκλος δεν τελειώνει εδώ. Μένουν ανοιχτές οι ΜΚΟ και οι σχέσεις μεταξύ τους.

* Δημοσιεύθηκε στο Όριον, τεύχος 29 - Απρίλιος 2011