Πόλεμος, ειρήνη και παγκοσμιοποίηση

Η Ευρώπη ως ιστορικός στόχος για τους ασιατικούς δράκοντες…

Του Πάρη Πέτρα

Εδώ και λίγες δεκαετίες κάποια ημέρα του χρόνου με πρωτοβουλία κάποιων που αυτοαποκαλούνται «προοδευτικοί» συγκεντρώνεται κόσμος σε δημόσια κτίρια για να κάνει «κύκλους της ειρήνης», διαδηλώνοντας έτσι την πίστη του σε αυτήν την πανάρχαια "στιγμή" της πορείας ενός λαού. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι είτε εξαπατημένοι, είτε αιθεροβάμονες είτε –στην χειρότερη και πιο τραβηγμένη περίπτωση- πράκτορες, ασυνείδητοι ή και συνειδητοί, ξένων συμφερόντων που θα αναλύσουμε στη συνέχεια.

Δυστυχώς, στην Ελλάδα, όπως σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη, ιδιαίτερα μετά την δεκαετία του ’90, επικρατεί η άποψη ότι «η ειρήνη πρέπει να επικρατήσει σε

όλο τον κόσμο». Το κακό είναι ότι αυτή η αντίληψη γίνεται τεράστια προσπάθεια στην Παιδεία, στην δημόσια ζωή ακόμη και στον στρατό (!!!) προκειμένου να κυριαρχήσει. Και δυστυχώς, ιδιαίτερα στην Ελλάδα,  τα έχει καταφέρει στον μέγιστο  βαθμό!  Καπηλεύονται με στρεβλό τρόπο ακόμη και τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, όπως τον Αριστοφάνη, χωρίς να ομολογούν πως  έγραψε τις κωμωδίες «Ειρήνη» το 421 π.Χ. και «Λυσιστράτη το  411 με τις οποίες κατά του Πελοποννησιακού πολέμου, δηλαδή του εμφυλίου των Ελλήνων και όχι κατά του πολέμου εναντίον αλλοεθνών.   Και λέω «δυστυχώς» διότι η ειρήνη είναι μια φάση της πορείας ενός λαού στην Ιστορία και όχι μια παγιωμένη κατάσταση. 

Η ανεξαρτησία και η ευημερία οποιασδήποτε χώρας και χώρας δεν μπορεί να βασίζεται  στα «ανθρωπιστικά» ερεθίσματα και πρακτικές   εξαρτημένων πολιτικών, εξαγορασμένων εκδοτών – καναλαρχών και δημοσιογράφων, ναρκομανών, κίναιδων, δειλών, απατεώνων,  κρατικοδίαιτων κηφήνων, γραφειοκρατών, εξαχρειωμένων – υποδουλωμένων πλουσίων και κάθε λογής διεφθαρμένων καλοπερασάκηδων   τους οποίους κάθε άλλο ενδιαφέρει εκτός από την υγιή κοινωνική δομή του κράτους που θα έχει ως στόχο την μετατροπή του σε Πολιτεία. Διότι, η ειρήνη δεν μπορεί να είναι προϊόν καλοπέρασης, υπερκατανάλωσης, προχειρότητας, κραιπάλης, υποπολιτισμού και λεηλασίας της χώρας αλλά, παράγωγο σοβαρότητας, σχεδιασμού  που θα επιφέρει την πάσης φύσεως ισχύ.

Σε καμία περίπτωση δεν ισχυρίζομαι ότι ο πολιτισμός εχθρεύεται την πολεμική αρετή και τα γεωπολιτικά συμφέροντα ενός λαού. Ουδείς κατηγόρησε την Γαλλία, η οποία μάλιστα φιγουράρει στον κατάλογο των πλέον πολιτισμένων κρατών επειδή ούσα πολεμικά πανέτοιμη επενέβη στρατιωτικώς για να προστατεύσει τα συμφέροντά  της.  

Η Ελλάδα κρατιέται όμηρος εδώ και πολλά χρόνια του συνδρόμου της μονόπλευρης ειρήνης, η οποία αποδεικνύεται τεράστια και πάρα πολύ επικίνδυνη ανοησία.  Διότι, όταν σε περιβάλλουν λαοί πολεμικοί (Τούρκοι, Αλβανοί, Βούλγαροι, Σκοπιανοί) είσαι υποχρεωμένος  να λάβεις όλα εκείνα τα μέτρα και να υιοθετήσεις μεθόδους που θα είναι σε θέση να υποστηρίζουν κάθε ημέρα τα εθνικά σου συμφέροντα.

Η Ασιατική απειλή

Από αρχαιοτάτων ετών ασιατικοί λαοί επιθυμούσαν την κατάληψη της Ευρώπης. Η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια έγινε από τους Πέρσες εις βάρος των Ελλήνων. Η Μάχη του Μαραθώνα (490 π.Χ.) είναι η πρώτη νίκη της Ευρώπης κατά της ασιατικής απειλής. Τον κίνδυνο αυτόν εξουδετέρωσε για πολλούς αιώνες ο Μ. Αλέξανδρος με την εκστρατεία του, η οποία, παρά την πολιτική του πολιτισμού που εφάρμοσε, απέδειξε περίτρανα ότι οι ασιάτες έχοντες άλλη κουλτούρα, άλλη σκέψη και δεν μπορούν να ξεφύγουν από την πρακτική του φύλαρχου, του πολέμαρχου και τελικά από τον «ασιατικό δεσποτισμό». Γι’ αυτό άλλωστε ασπάσθηκαν θρησκείες, όπως το Ισλάμ, που κινούνται σε αυτή την λογική.      

Γι’ αυτό πέτυχαν οι Οθωμανοί. Μπορεί να έφθασαν στην Μ. Ασία ως νομάδες αλλά, επειδή ήταν πολεμική φυλή, όπως όλοι σχεδόν οι ασιάτες, κατάφεραν να φθάσουν, δύο φορές, μέχρι τα περίχωρα της Βιέννης (1529 και 1682) και να εδραιώσουν για πολλούς αιώνες κραταιά αυτοκρατορία. 

Πίνακας με σκηνή από την δεύτερη πολιορκία της Βιέννης

Αυτή ήταν και η δεύτερη σοβαρή προσπάθεια κατάληψης της Ευρώπης, χωρίς να παραγνωρίζουμε  την κατάληψη της Ισπανίας το  716 μ.Χ. και την σημαντική μάχη του Πουατιέ το 732 μ.Χ.  Όμως οι οθωμανοί κράτησαν εδάφη στην Ευρώπη – τα Βαλκάνια και τις παραδουνάβιες κτήσεις, τις οποίες απώλεσαν σταδιακά χωρίς ωστόσο να έχουν βγάλει εντελώς το ποδάρι τους – ως Τούρκοι πλέον- από αυτήν. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι οι ασιατικοί λαοί δεν είναι ούτε ερυθρόδερμοι, ούτε αφρικανοί.  Το κυριώτερο γνώρισμά τους είναι ότι έχουν πολύ καλή πολεμική παράδοση και αυτοδιαχείριση. Ο πόλεμος ήταν και θα είναι το κύριο βίωμά τους. Κατά το πέρασμα των αιώνων έχουν προκαλέσει πολλάκις πολεμικές αναμετρήσεις και έχουν αρκετές φορές επιβάλλει τους όρους τους σε ευρωπαϊκούς και αφρικανικούς λαούς.  Ας μην θεωρηθεί καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι η Ευρώπη δεν προχώρησε βήμα πέραν του Ευξείνου Πόντου και του Αιγαίου.  Ούτε οι Έλληνες αλλά ούτε και οι Λατίνοι και πολύ αργότερα οι Αγγλοσάξωνες κατόρθωσαν να εδραιωθούν  επί μακρόν σε κάποια ασιατική περιοχή.  Όπως δεν είναι τυχαίο ότι ο Καύκασος και τα Βλακάνια αποτελούν πεδία δράσης ηγεμονικών επιδιώξεων ασιατικών εθνοτήτων οι οποίες φθάνουν στο σημείο να αμφισβητούν ακόμη και την ρωσική στρατιωτική ισχύ. Οι μεγάλοι ασιατικοί πολιτισμοί των Κινέζων, Ιαπώνων, Τάι, Βραχμάνων, Ζωροαστρών κ.λπ., θεωρούν τον πόλεμο αναπόσπαστο κομμάτι την πολιτιστικής κληρονομιάς τους.

Πόλεμος και 21^ος αιώνας

Η ικανότητα ενός λαού να προασπίσει τα συμφέροντά του εξασφαλίζει την ειρήνη στον περίγυρό του. Οι λαοί που έχουν εξαφανιστεί από το ιστορικό γίγνεσθαι  καταδικάσθηκαν διότι δεν ετοιμάστηκαν ποτέ καταλλήλως για πόλεμο! Η Ασία δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς πόλεμο. Το έχει πράξει σε όλες τις ιστορικές περιόδους βαδίζοντας πάντοτε κατά της Ευρώπης. Και επειδή κατά τον 21^ο αιώνα αποκτούν τεράστια δύναμη οι ασιατικοί γίγαντες (κυρίως η Κίνα και η Ινδία) αλλά και μικρότερες δυνάμεις όπως το Ιράν, το Πακιστάν, η Τουρκία κ.λπ.) αυτό που πρόκειται να συμβεί είναι νομοτέλεια. Δεν είναι μόνο ο πόλεμος με στρατιωτικά μέσα. Η μεγαλύτερη δύναμη των χωρών αυτών είναι το δημογραφικό και το οικονομικό πεδίο. Συνδυαζόμενα δε αποδίδουν πολύ καλύτερα και από τα όπλα υπερυψηλής τεχνολογίας. Διότι έχουν το μεγάλο πλεονέκτημα της δήθεν ειρηνικής διείσδυσης με στόχο την καθυπόταξη των  λαών. Αυτό ο πόλεμος που προδιαγράφεται δεν θα έχει καμία σχέση με τους πολέμους που γνωρίσαμε στο παρελθόν σε Ευρώπη και Αφρική.  Εκεί ο χαμένος χάνεται και αυτό οφείλει να το συνειδητοποιήσει πολύ καλά η Ευρωπαϊκή Ένωση, ειδικά η Ελλάδα, διότι πλησιάζει ο χρόνος που οι ασιατικοί γίγαντες θα επιδιώξουν να αφαιρέσουν από την Ευρώπη τον πρωταγωνιστικό ρόλο όχι μόνο στην Ασία αλλά και εντός της ίδιας της Ευρώπης! Ο πόλεμος τον 21^ο αιώνα μπορεί ν’ αλλάξει μορφή και ένταση αλλά θα επιδιώκει τα ίδια αποτελέσματα που επιδίωκε από την ημέρα που συνέβη η φυλετική πολυδιάσπαση του ανθρωπίνου είδους.      

Ο πολιτισμός και η θρησκεία

Η περιφρόνηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του σύγχρονου (δυτικού) τρόπου ζωής όταν αποτελεί το κύριο βίωμα της πλειοψηφίας των κοινωνικών ομάδων πολλών εθνοτήτων, δεν πρέπει να μας δημιουργεί αυταπάτες γι' αυτό που θα προκύψει στο μέλλον εάν και εφ όσον αυτές αποκτήσουν οικονομική και άρα στρατιωτική δύναμη ικανή να ανατρέψει τις ισορροπίες στον ευρύτερο χώρο που διαβιούν. Ο ασιάτης, οποιασδήποτε εθνολογικής και θρησκευτικής ομάδας, δεν πάσχει από σύνδρομο κατωτερότητας έναντι των Ευρωπαίων όπως συμβαίνει με αυτόχθονες λαούς της Αμερικής και της Αφρικής.  Θεωρεί εαυτόν όχι απλώς ισότιμο αλλά πολύ ανώτερο πολιτισμικά από τον Ευρωπαίο, τον οποίον αντιμετωπίζει ως άπιστο, κακόβουλο και διεφθαρμένο. [σημείωση: Το αραβο-τουρκικό δίδαγμα προς τις εθνολογικές τους ομάδες «τι ευτυχία να είσαι μουσουλμάνος», έχει ανάλογες εκδοχές σε όλους τους λαούς που έχουν ασπασθεί το Ισλάμ. Μόλις χθες (16.7.20013) κυκλοφόρησε η είδηση ότι πακιστανικό δικαστήριο καταδίκασε χριστιανό σε ισόβια κάθειρξη διότι, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, έστειλε sms με υβριστικό περιεχόμενο για το ισλάμ! Αυτό στην Ευρώπη δεν θα συνέβαινε ποτέ!].

Το αυτό ισχύει και για τους Κινέζους, τους Ινδούς, τους Ταϋλανδούς, τους Ιάπωνες κ.λπ. που δεν είναι μουσουλμάνοι και παρά το γεγονός ότι οι Ταοϊστικές και Βουδιστικές θρησκευτικές αντιλήψεις δεν διδάσκουν τον φανατισμό διότι η κοινωνική διάρθρωση των λαών αυτών δεν είναι ανοιχτή σε ξένες πολιτιστικές και θρησκευτικές διδαχές.  Όλες οι ασιατικές θρησκείες (πλην ισλάμ) δεν διδάσκουν τον εξτρεμισμό και τον φανατισμό κατά άλλων δοξασιών αλλά, οι πνευματικοί ηγέτες και οι οπαδοί αυτών είναι ασυμβίβαστοι έναντι τρίτων όσον αφορά στην πνευματική ανωτερότητα του πολιτισμού τους! Οι κοινωνικές τάξεις των λαών της Ασίας δεν καθορίζουν τις διαχωριστικές γραμμές όπως οι ευρωπαϊκές. Στην Ευρώπη ο διακριτός ρόλος των κοινωνικών τάξεων συνήθως βασίζεται επάνω σε οικονομικά πεδία και όχι σε πολιτιστικά, ειδικά τα τελευταία εκατό χρόνια. Στην Ασία όμως δεν υφίστανται διακριτοί ρόλοι κοινωνικών τάξεων λόγω οικονομικών ανισοτήτων.  Οι κοινωνικές διαστρωματώσεις των αγροτών, εργατών, βιοτεχνών, τεχνιτών, εμπόρων και γραφειοκρατών λειτουργούν σε ενιαίο κοινωνικό σύνολο όσον αφορά τις πολιτιστικές και θρησκευτικές δραστηριότητες. Οι οικονομικές ανισότητες δεν λειτουργούν αποσταθεροποιητικά όπως στην Ευρώπη όπου η οικονομική ανάδειξη ενός εκάστου είναι ιερός σκοπός και αλλάζει πάντοτε την πολιτική, πολιτιστική και κοινωνική συμπεριφορά του έστω και μηχανικά όταν επιτύχει τους σκοπούς του.

Οι κοινωνίες της Ασίας λειτουργούν με την μορφή της μάζας όπου οι πνευματικές και οικονομικές ανισότητες δεν δημιουργούν ρήξεις στα κοινωνικά στρώματά της. Διαφορά υπάρχει μόνο στις τάξεις εκείνες που ασκούν τις πατριαρχικές και θρησκευτικές εξουσίες. Εάν μέλη αυτών των πατριαρχικών τάξεων παραβούν την παράδοση και υιοθετήσουν νεωτεριστικές μεθόδους σε ζητήματα θρησκευτικά και πολιτιστικά μάλλον τα περιμένει ο θάνατος. Οι τάξεις αυτών και σήμερα λειτουργούν ως τάξεις ευγενών όπως στα αρχαία χρόνια∙  δεν είναι πολυπληθείς και υπό οιοδήποτε καθεστώς κατορθώνουν να κρατούν το κοινωνικό σύνολο υπό έλεγχο. Η Κίνα του Μάο δεν τόλμησε να θίξει τις πατριαρχικές θρησκευτικές και πνευματικές κάστες, ούτε επιχείρησε να μεταρρυθμίσει την παμπάλαια λειτουργική δομή τους.          

Το αυτό συνέβη και στα δικτατορικά καθεστώτα των Αραβικών χωρών που ανέτρεψαν τις μοναρχίες. Κανείς δεν τόλμησε να θίξει τα δικαιώματα των φυλάρχων. Αντίθετα, οι σέχτες συνέχισαν να ελέγχουν τις πτωχότερες κοινωνικές τάξεις.

Αντίθετα,   κατά τον 20ό αιώνα η Β. Αμερική και η Ευρώπη μηδένισαν και αστικοποίησαν το παλαιό πολιτικό – στρατιωτικό αριστοκρατικό σύστημα που πλέον αντικαταστάθηκε από την μεσαία τάξη η οποία, υποτίθεται, είναι ο στυλοβάτης της Δημοκρατίας και της ηθικής. Όμως σήμερα όλο και πιο ξεκάθαρα φαίνεται ότι λίγο η μεσαία τάξη εμφορείται από ευγενή προτερήματα αφού, η πλειοψηφία της στηρίζεται στην ωμή συναλλαγή με το εκάστοτε πολιτικό κατεστημένο  και οποιονδήποτε ηθικό φραγμό τον θεωρεί εξαγοράσιμο. Η εκλαΐκευση των πολιτικών και οικονομικών δομών του Δυτικού κόσμου, όπως επίσης και των πρώην χωρών του Ανατολικού μπλοκ, έγινε αποδεκτή από όλες τις κοινωνικές βαθμίδες παρά τις μεγάλες εργασιακές και οικονομικές διαφορές που είχαν. 

Ωστόσο η Ασία δεν προχώρησε στην εκλαΐκευση των εξουσιών και των δομών της. Παρά το ότι ανατράπηκαν μοναρχικά και ολιγαρχικά καθεστώτα, παρά το ότι επικράτησε σε ορισμένες χώρες η δημοκρατία και ο μαρξισμός, η άσκηση της εξουσίας στο εσωτερικό κοινωνικό σύστημα των χωρών της, δεν πέρασε σε στοιχεία που δεν είχαν πατριαρχική εξουσία με μακρά γενεαλογική παράδοση.

Αυτή είναι η διαφορά με την Ευρώπη και η κύρια αιτία που οι ασιάτες πολύ λίγο ενδιαφέρονται για την πολιτιστική παραγωγή του Δυτικού κόσμου,  μεταξύ αυτών και η δημοκρατία!  

Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν καταλάβει τίποτα!

Η ιστορία είναι άκρως διδακτική αλλά δυστυχώς λίγοι δυτικοί ηγέτες την μελετούν. Μερικοί μάλιστα έχουν την έπαρση πως μπορούν να την αλλάξουν με αποτέλεσμα να πνιγούν στον ωκεανό της ματαιοδοξίας τους.

Τα ευρωπαϊκά κράτη συγκροτήθηκαν ως ισχυρά μέσω του πλούτου που άρπαξαν απ’ όλο τον κόσμο ξεκινώντας από τον Νότο της Ευρώπης. Πέραν του υλικού πλούτου άρπαξαν και τον πνευματικό. Η αρχαία ελληνική γραμματεία από την στιγμή που τέθηκε υπ’ όψιν της Δύσης έγινε «ευαγγέλιο» . Αλλά όπως όλα τα «ευαγγέλια» στρεβλώθηκε και προσαρμόστηκε στις αρπακτικές διαθέσεις της δυτικής εξουσίας.  Ο χριστιανισμός τον Μεσαίωνα ( πάπας Κλήμης Ε΄, έτος 1313) έδωσε την χρυσή ευκαιρία σε έναν κυνηγημένο, ιδιότυπο λαό, τους Εβραίους, να συγκεντρώσει τεράστιο πλούτο. Ενώ μέχρι τότε ο χριστιανικός κόσμος θεωρούσε  την τοκογλυφία «έσχατη αναισχυντία»,  ο πάπας Κλήμης ο  Ε΄  ονομάζει  την τοκογλυφία «αίρεση»  και τους δανείζοντας με τόκο «αιρετικούς»  με απειλή αφορισμού. Το αυτό πράττει και η Ανατολική Εκκλησία στην Κωνσταντινούπολη. Αποτέλεσμα, στον δυτικό και ανατολικό κόσμο απομένουν να δανείζουν μόνο οι Εβραίοι στον οποίους υποτίθεται πως φόρτωσε το… αμάρτημα ο χριστιανισμός. Κάπως έτσι αρχίζει να συσσωρεύεται απίστευτος πλούτος που καταλήγει σε συγκεκριμένες οικογένειες τραπεζιτών που, μέσα από ένα πολυδαίδαλο χρηματοπιστωτικό σύστημα, κρατούν και σήμερα τα ηνία της παγκόσμιας οικονομίας!   

Από τον 16^ο αιώνα και εντεύθεν οι λόγοι που ήταν απαλλαγμένη η Ευρώπη από την ασιατική απειλή δεν ήταν άλλοι από την δημογραφική και στρατιωτική της ισχύ. Σήμερα όμως οι όροι αλλάζουν αργά αλλά σταθερά. Ο 21^ος αιώνας, λόγω λανθασμένων πολιτικών εκτιμήσεων της Ευρώπης, θα είναι περίοδος θα είναι περίοδος που θα αμφισβητηθεί ενεργά από τους ασιάτες η ανωτερότητα του ευρωπαϊκού πολιτισμού!

Από τις αρχές του 1990 έχει δρομολογηθεί η «Παγκοσμιοποίηση», δηλαδή η απελευθέρωση του εμπορίου και των χρηματικών συναλλαγών.  Στις 11 Δεκεμβρίου 2001, μετά από 15 έτη διαπραγματεύσεων, η Κίνα έγινε μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Την εποχή εκείνη η Κίνα κρατούσε το 40% το εξωτερικού χρέους των ΗΠΑ και αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στην έκβαση των διαπραγματεύσεων. Ένας γίγαντας εισήλθε στην παγκόσμιο εμπορικό χάρτη και δεν γνωρίζουμε αν ο δυτικός κόσμος μπορεί να αντισταθεί στην νομοτελειακή επεκτατική του διάθεση!

Η Κίνα έχει εξαιρετικά ταχείς ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης μετά την προσχώρησή της στον ΠΟΕ. Το ΑΕΠ της αυξήθηκε από περίπου 1,3 τρισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ το 2001, σε 2,2 τρις. δολάρια ΗΠΑ το 2005, καταγράφοντας μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης της τάξεως του 9,5%. Την ίδια περίοδο, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ αυξήθηκε από 1042 δολ. ΗΠΑ το 2001 σε 1.700 δολ. ΗΠΑ το 2005. Ωστόσο, η σταθερή και ταχεία οικονομική ανάπτυξή της δεν βελτίωσε περαιτέρω το βιοτικό επίπεδο του 1,5 δισεκατομμυρίων Κινέζων. Απλώς δημιούργησε μια τάξη πολύ πλουσίων (γύρω στο 6% του συνολικού πληθυσμού) και διατήρησε τις άθλιες συνθήκες εργασίας για τα δισεκατομμύρια εργατών. Είπαμε όμως πως οι κοινωνικές τάξεις της Κίνας και γενικά της Ασίας, αντίθετα με τον δυτικό κόσμο, δεν είναι ανταγωνιστικές.  Επομένως οι όροι ανάπτυξης δεν μπορεί να είναι οι ίδιοι μεταξύ των δύο κόσμων.

Βεβαίως κυρίως η Κίνα, όπως και οι λοιποί κοιμώμενοι (προς το παρόν) ασιατικοί γίγαντες, παίζουν με πολύ ήπιο τρόπο το παγκόσμιο παιχνίδι τους, προσπαθώντας  αρχικά την αργή εισχώρηση στην παγκόσμια οικονομία και στην εξαγορά εμπορικών βάσεων, κυρίως στην Ευρώπη. Αυτήν την πολιτική εφαρμόζουν κατά κόρον στην, χειμαζόμενη από παρακμή, Ελλάδα εξαγοράζοντας κομβικές υποδομές που να διευκολύνουν το εμπόριό τους. Μια από αυτές είναι οι προβλήτες στον Πειραιά και έπεται συνέχεια, δεδομένου ότι, με διάφορους τρόπους, αρχίζει και ο εποικισμός των Κινέζων σε διάφορες χώρες της Ευρώπης.

Στο στρατιωτικό επίπεδο δεν έχει υπάρξει ακόμη κάποια δυναμική αντίδραση των Κινέζων οι οποίοι όμως διεκδικούν με αξιώσεις διάφορες στρατηγικού ενδιαφέροντος νησίδες και βραχονησίδες στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή αλλά πολύ μακρυά από το έδαφος της  χώρας τους. 

Από την άλλη πλευρά ο Δυτικός κόσμος εγκλωβισμένος στην ευδαιμονία που επέφερε η λεηλασία των χωρών της Αφρικής και της Ασίας, ναρκωμένος από την διαφθορά και τις παράλογες έως αφύσικες ιδέες που υλοποιήθηκαν στις διεφθαρμένες κοινωνίες που ανέπτυξε ο λεγόμενος «δυτικός πολιτισμός» (τον οποίον η συντριπτική πλειοψηφία των Ασιατών όχι μόνον περιφρονεί αλλά και απεχθάνεται φανατικά!) φαίνεται εγκλωβισμένος. Οι ηγεσία του ίσως δεν έχει αντιληφθεί αυτό που έρχεται ή ενδεχομένως να νομίζει ότι όπως κυβερνούσε την Γη με τεχνητούς τρόπους θα καταφέρει και στο μέλλον να φέρει βόλτα και την Ασία. Ωστόσο, μιλάμε για διαφορετικούς λαούς, με διαφορετική κουλτούρα, διαφορετικό τρόπο σκέψης, εξαιρετική αντοχή και, πάνω απ’ όλα, δημογραφική υπεροχή. Την ίδια στιγμή που ο δυτικός κόσμος δημογραφικά και οικονομικά συρρικνώνεται…

Είναι φανερό ότι η περιφρόνηση που έχουν επιδείξει οι δυτικοευρωπαίοι και οι αμερικανοί απέναντι στους λαούς της ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, με αντίστοιχη υποτίμηση των δυνατοτήτων των εθνών της Ασίας, πέραν των προβλημάτων που συσσώρευσε σε αυτές τις περιοχές κατά τον 20ό αιώνα, δημιούργησε και τις προϋποθέσεις για μεγάλο πολιτικό, πολιτιστικό και οικονομικό κενό ασφαλείας μετά την πτώση του διπολισμού σε όλον τον ανατολικό χώρο που θα επηρεάσει δυσμενώς στο μέλλον και το υπόλοιπο τμήμα της Ευρώπης.   

Φυλετικός πόλεμος εντός πόλεων

Ο δυτικός κόσμος εγκλωβισμένος τον περασμένο αιώνα σε ιδεολογήματα – παγίδες, ουσιαστικά έχει χωριστεί σε τρεις τάξεις οι οποίες «αγωνίζονται» ουσιαστικά κατατρώγοντας τις σάρκες τους. Η πολύ πλούσιοι –λεγόμενοι και «αστική τάξη» που περιλαμβάνει και αρκετούς αργυρώνητους – υπαλλήλους της, η μεσαία τάξη –βασικό στήριγμα της πρώτης και έτοιμη να ξεπουλήσει τα πάντα προκειμένου να μην διαταραχθεί η ευημερία της. Αυτή, μαζί με την βουλιμική «αστική τάξη» αποτελούν και τον πολιορκητικό κριό των ασιατικών πολιτισμών για είσοδό τους στον δυτικό κόσμο. Η τρίτη τάξη είναι η λεγόμενη «εργατική τάξη» των πόλεων. Η πιο απαίδευτη εύκολα καθοδηγείται με συναισθηματικά συνθήματα, πολιτιστικούς μικρόκοσμους και πολιτικούς παραδείσους που της τάζουν επιδέξια κόμματα και πολιτικοί. Από την τάξη αυτή προέρχονται οι «γραμμές κρούσης» αριστερών και ακροδεξιών λούμπεν στοιχείων στο πλαίσιο της αντιπαράθεσης που έντεχνα εγείρεται στο πλαίσιο κατάληψης της κεντρικής εξουσίας / ταμείου.

Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες διάφοροι ασιατικές και αφρικανικές κοινωνίες γνωρίζοντας έντονη δημογραφική έκρηξη επιδίδονται στην εξαγωγή εξαθλιωμένων λαθρομεταναστών. Λες και κάποιος αόρατο κέντρο κατευθύνει τα ρεύματα προς την Ευρώπη αφού το κόστος (5-8.000 ευρώ) για να φτάσει κάποιος π.χ. από το Μπαγκλαντές ή το Πακιστάν στην Τουρκία και από εκεί να διεκπεραιωθεί στην Ελλάδα είναι απαγορευτικό για ανθρώπους που στην καλύτερη περίπτωση θα εξοικονομούσαν μισθό στην πατρίδα τους 40-60 ευρώ/μήνα. Στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης έχει αναπτυχθεί ένα βλακώδες «κίνημα» που μάλιστα βρίσκει εκφραστές και σε οργανωμένους αριστερούς πολιτικούς σχηματισμούς που πιέζει, προβάλλοντας ουμανιστικά επιχειρήματα,  να δοθούν πλήρη πολιτικά – θρησκευτικά δικαιώματα στους εισβολείς λαθρομετανάστες! Βεβαίως η θέση αυτή εμπεριέχει τεράστια βλακεία αλλά και ύποπτη «γραμμή» από την «βιομηχανία της παγκοσμιοποίησης» η οποία είναι δυτικής έμπνευσης και επιθυμεί να κάνει τον κόσμο «πολυπολιτισμική σούπα» χωρίς να αναλογίζεται ότι στην τελική αναμέτρηση και σε βάθος χρόνου νικά πάντα αυτός που έχει δημογραφικό πλεονέκτημα.  Όλως περιέργως η παγκοσμιοποίηση και τα διάφορα κέντρα που φανερά ή κρυφή την εκφράζουν δεν κινείται για την ανάδειξη των προβλημάτων όλων των μειονοτήτων της Γης αλλά επιλεκτικά μερικών εξ αυτών και κυρίως των λαθρομεταναστών της Ευρώπης! 

Το αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας είναι οι πολυπολιτισμικές πόλεις κυρίως σε Ευρώπη και Αμερική. Εντός των πόλεων παρατηρείται να έχουν γκετοποιηθεί διάφορες συνοικίες από τις οποίες πολύ δύσκολα περνά κάποιος άλλης φυλής και θρησκείας. Το 2007 ο γράφων βρέθηκε στις Βρυξέλλες και θέλησε να επισκευθεί μια συνοικία όπου ζούσαν μετανάστες από την Ασία και την Αφρική. Οι αστυνομικοί που ρώτησε τον συμβούλεψαν να μην τολμήσει κάτι τέτοιο διότι ήταν επικίνδυνο!

Ουσιαστικά σε αρκετές πόλεις των ΗΠΑ και της Δυτικής Ευρώπης (στην Ελλάδα τείνει να γίνει πραγματικότητα σε μερικούς δρόμους των Αθηνών, εκτός από το Μενίδι και άλλες περιοχές των Τσιγγάνων) υπάρχει μια άτυπη αυτονόμηση συνοικιών, όπου οι μετανάστες προερχόμενοι από Ασία και Αφρική έχουν επιβάλει την δική τους πραγματικότητα σε βαθμό που η αστυνομία να χρειάζεται ιδιαίτερα αυξημένες δυνάμεις για να εισέλθει σε αυτές όπου επικρατεί το μικροέγκλημα το οποίο όμως δεν αργεί να εξελιχθεί σε μεγάλο και οργανωμένο ή να διασυνδεθεί με μεγάλα εγκληματικά κέντρα του εξωτερικού. Είναι το ιδανικό πεδίο για την ανάπτυξη δραστηριοτήτων και των μυστικών υπηρεσιών.        

Τον προηγούμενο αιώνα σε  δύο χώρες αναπτύχθηκε οργανωμένο έγκλημα: στις ΗΠΑ και την Ιταλία. Ωστόσο, τον 21^ο αιώνα για διάφορους λόγους (είσοδος στο έγκλημα όλο και περισσότερων φτωχών μεταναστών, χαλάρωση νόμων – αστυνόμευσης λόγω εισπρακτικών μέτρων, πολυφυλετική σύνθεση των μεγαλουπόλεων κ.λπ.) θα υπάρξει θεαματική αύξηση των συμμοριών και του οργανωμένου εγκλήματος.  Η Ευρώπη δεν θα αποφύγει μελλοντικά έναν σκληρό κοινωνικό πόλεμο από την δράση των πάσης φύσεως συμμοριών και του οργανωμένου εγκλήματος. Τα κύρια κέντρα παραγωγής όχι μόνο προϊόντων αλλά και εγκληματιών σε υπερβολικά μεγάλους αριθμούς θα είναι οι περιθωριοποιημένες κοινωνικές τάξεις των μεγαλουπόλεων από τις οποίες πολύ εύκολα γνωστοί και άγνωστοι κύκλιο θα στρατολογούν ανθρώπινο δυναμικό το οποίο δεν θα έχει κανέναν ενδοιασμό για την διάπραξη και των πιο σκληρών εγκλημάτων με κέρδος λίγα χρήματα. Ζούμε σε χρόνους (και στο μέλλον θα ζήσουμε πολύ πιο έντονα) όπου οι αντιμαχόμενες δυνάμεις και τα μυστικά συμφέροντα της Παγκοσμιοποίησης χρησιμοποιούν σε μεγάλη κλίμακα το οργανωμένο έγκλημα για την υλοποίηση πολιτικών και εθνικών φιλοδοξιών (το παράδειγμα της Συρίας και της Αιγύπτου είναι πρόσφατο).

Οι ασιατικές δυνάμεις δεν αποσταθεροποιούνται από το οργανωμένο έγκλημα. Η πανάρχαια καταβολή του και η αποδοχή από τα κυριότερα κοινωνικά στρώματα, δεν δημιουργεί πολιτικές, στρατιωτικές, οικονομικές ή κοινωνικές ανατροπές.

Ευρώπη - όμηρος

Εάν όμως η Ευρώπη δεν αλλάξει το νομικός της πλαίσιο και δεν ξεφύγει από τον αυτοευνουχισμό της, θα μάθει πολύ καλά τις σημαίνει πολυφυλετικές ρήξεις. Ήδη υπάρχουν τα προμηνύματα του Παρισιού, του Λονδίνου και της Στοκχόλμης (που φρόντισαν να «θάψουν» τα μεγάλα μίντια).  Τα ανθρώπινα δικαιώματα εφ’ όσον λειτουργούν σε εθνικό επίπεδο έχουν λογική και σκοπό: να υπηρετούν την χώρα και τον λαό της.  Η λογική αυτή όμως χάνεται όταν λειτουργούν σε διεθνές ή διακρατικό επίπεδο αφού επικρατεί σε αυτές η λογική του ισχυρού επί του αδυνάτου.  Ποιους σκοπούς λοιπόν εξυπηρετεί η σημερινή κατάσταση που έχει αλλάξει την πληθυσμιακή σύνθεση της Ευρώπης και της Ελλάδας; Από ποιους αποφασίστηκε, οργανώθηκε, στελεχώθηκε και ελέγχεται η περιβόητη «Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων»;  Από ποιους κρίνεται η αντικειμενικότητα  των απαιτήσεων διαφόρων ισχυρών εθνοτήτων προκειμένου να λαμβάνονται μέτρα προστασίας των δήθεν καταπιεσμένων εργατικών μειονοτήτων που βρίσκονται (αυθαίρετα και παράνομα) εντός μικρών και αδυνάμων χωρών; 

Οι διαφημιστές της Δύσης έχουν δώσει τον καλύτερο (και χρυσοπληρωμένο) εαυτό τους για εικόνες - μηνύματα υπέρ της αδελφοποίησης των λαών. Σας άποψη ουμανιστική είναι τέλεια. Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική. Ουδείς έχει αναρωτηθεί πόση ανταπόκριση έχουν αυτά τα μηνύματα στους λαούς της Ασίας και, δευτερευόντως, της Αφρικής. 

Μήπως τελικά τα «ανθρώπινα δικαιώματα» υπέρ των μειονοτήτων είναι μέτρα για την επιβολή των καταχρηστικών τους δικαιωμάτων και απαιτήσεων εις βάρος χωρών με μικρούς δημογραφικούς ρυθμούς και περιορισμένη πολιτική ισχύ;

Κλείνοντας επισημαίνουμε το εξής: η παγκοσμιοποίηση ουδόλως αφορά άλλη περιοχή της Γης πλην του λεγόμενου «δυτικού κόσμου». Η Ασία και η Αφρική κάθε άλλο παρά θα επιθυμούσαν την ένταξή τους σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, έστω κι αν πληρούσαν τους όρους που απαιτούνται.  Η παγκοσμιοποίηση δεν αφορά, ούτε ως προβληματισμός τους δημογραφικούς  και πολιτικούς γίγαντες της Ασίας. Ακόμα χειρότερα δεν αφορά και την εξαθλιωμένη Αφρική. Το πείραμα ουσιαστικά αφορά την αγωνία μια δράκας δυτικών τραπεζιτών να κρατήσουν την πρωτοκαθεδρία και τον παγκόσμιο πλούτο στα χέρια τους έναντι των άλλων ανερχόμενων δυνάμεων. Η απουσία στρατιωτικής αντιπαράθεσης της Ευρώπης με άλλες δυνάμεις δεν είναι αποτέλεσμα κάποιου ουμανιστικού αγώνα των λαών της, ούτε ενδογενής ευρωπαϊκή πολιτική επιτυχία. Επιβλήθηκε από εσωτερικές οικονομικές δυνάμεις σε συνεργασία με τις ΗΠΑ προκειμένου να μονοπωληθεί ο έλεγχος της παγκόσμιας οικονομίας. Η ανάπτυξη όμως της οικονομίας του δημογραφικού γίγαντα που λέγεται Κίνα και των λοιπών ασιατικών δυνάμεων, ήδη έχει επιφέρει οικονομικό πρόβλημα στην οικονομία των ΗΠΑ (αρχικώς) η οποία μετέφερε το 40% της οικοδομικής/τραπεζικής  της «φούσκας» στην Ευρώπη, η οποία με τις ευλογίες της είχε δημιουργήσει το κοινό νόμισμα της Ένωσης (ευρώ) χωρίς προστασία. Τα αποτελέσματα αυτών των αφρόνων (;) πολιτικών τις βιώνει σήμερα ιδιαίτερα σκληρά ο Νότος της Ε.Ε.

Δυστυχώς, τα αμειβόμενα πολιτικά υποκείμενα των γραφειοκρατικών συστημάτων του Δυτικού κόσμου δεν έχουν αντιληφθεί την πρωτογενή δυναμική που κατά εποχές αναδεικνύονται στους αιώνες μέσω του φυλετικού οργασμού. Δεν σκέπτονται ότι δεν είναι στα προνόμια της ανθρώπινης φύσης να σκεπτόμαστε, να θρηκευόμαστε και να πράττουμε με τον ίδιο τρόπο. Με αυτές τις ιδιαιτερότητες στα υπ’όψιν, η σύγκλιση των πολιτισμών μπορεί να γίνει σε ελάχιστο ποσοστό και εφ’ όσον υπάρχει γεμάτο στομάχι σε όλους.  Με δεδομένο τον ανταγωνισμό των λαών, που είναι το κύριο συστατικό της υπάρξεώς του, δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε. Είμαστε υποχρεωμένοι να υπηρετούμε τον ανταγωνισμό. Βεβαίως και στην Ευρώπη, που κατά βάση έχει κοινό πολιτισμό (τον αρχαίο ελληνικό και ρωμαϊκό) έχει επικρατήσει μια κοινή άποψη επί βασικών θεμάτων και ο ανταγωνισμός κρατιέται σε χαμηλά επίπεδα. Οι υπόλοιποι λαοί όμως, έχοντας διαφορετική θεώρηση της ζωής, διαφορετικό πολιτισμό, θρησκεία κ.λπ. δεν έχουν την ίδια άποψη και δεν θα έχουν και την ίδια πρακτική. Εξ άλλου οι φυσικοί νόμοι, που είναι διαφορετικοί από τους τεχνητούς του ανθρώπου,  είναι ανίκητοι. Η περιφρόνηση των εθνοφυλετικών διαφορών, ο εισαγόμενος υπερκαταναλωτισμός, ο άκριτος διεθνισμός που εκφράζεται με την ανεύθυνη και αντιιστορική φράση «όλοι αδέλφια είμαστε», η διαρκής αποχή από τα κοινά και η ανάθεση φύλαξης των «ιερών και οσίων» «σε επαγγελματίες» χωρίς την συμμετοχή των πολιτών που εκπαιδεύονται «στην ειρήνη» χωρίς να είναι έτοιμοι για πόλεμο, μόνο δεινά μπορεί να φέρει στην κοινωνία. Οι ασιατικοί δράκοι στο μέλλον δεν θα κάνουν χάρες στην Ευρώπη που είναι ιστορικός στόχος τους. Μια Ευρώπη που θεωρούν διεφθαρμένη. Και είναι!      

Βιβλιογραφία:

-Γεωργίου Ι. Μασούρα «Οι εξελίξεις του διεθνούς ανταγωνισμού του 21^ο αιώνα», εκδ. Πανέλληνες, Κυπαρισσία 2005. 

-R.N. Coudenhoue – kalergi, “Paneuropa” και “Kampf un Paneuropa”  (ελληνική μετάφραση Γ.Λ. Νικολαΐδη, Αθήνα 1927.

-Νόαμ Τσόμσκι «Η Νέα Παγκόσμια Τάξη», έκδοση Β΄, Ελ. Τύπος, Αθήνα 1999.