Η ΕΡΤ και η παρακμή της ελληνικής κοινωνίας

Του Πάρη Πέτρα
Με αφορμή την ΕΡΤ, που έχει ως βάση εκκίνησης τα Μνημόνια, μπορούμε να πούμε πως τούτη τη στιγμή όλα είναι στο τραπέζι για να μας καταδείξουν το εξής απλό: Στην Ελλάδα ποτέ δεν υπήρξε μια σοβαρή τάξη - θεματοφύλακας αξιών που θα διαθέτει πυξίδα για το μέλλον. Αντίθετα υπήρξαν τάξεις και ομάδες πιστοί υπηρέτες ξένων συμφερόντων προκειμένου να εξασφαλίζουν τα δικά τους. Διότι, το χρήμα σε συνδυασμό με πρωτοκαθεδρία ελάχιστοι (και μόνον σοφοί ως μέγιστη ματαιοδοξία) εμίσησαν. Ο κάθε ανερχόμενος (πρόσωπο ή ομάδα)
έψαχνε να βρει στηρίγματα για να μονιμοποιήσει την καρέκλα του. Και τα στηρίγματα αυτά, τελικά, κατέληγαν στο εξωτερικό. Από εκεί αντλούσαν την δύναμή τους χθες και σήμερα!
Για την Ελλάδα το πρόβλημα ξεκίνησε το 1824, όταν με εντελώς ανορθόδοξος τρόπο συγκεκριμένη ομάδα έλαβε το πρώτο ληστρικό δάνεια από την Αγγλία. Ακολούθησε και άλλο και αυτά δημιούργησαν δύο πολύ σοβαρά προβλήματα στην αγωνιζόμενη για ελευθερία χώρα:  -μια πολιτική - (βλαχο) αστικίζουσα  τάξη (και των εφοπλιστών) 
-τον πρώτο εμφύλιο σπαραγμό.
Είναι γνωστό πως η Ελλάδα απελευθερώθηκε ως κεκαλυμμένο προτεκτοράτο. Οι ξένοι (μεγάλες δυνάμεις) αποφάσισαν ερήμην των ελευθερωμένων και εξαθλιωμένων Ελλήνων για την νέα χώρα: το πολίτευμα, την οικονομία, τις ποσοστώσεις εξάρτησής της από αυτές κ.λπ.. Οι ξένοι μας έμπαζαν και μας έβγαζαν στους πολέμους τους, οι ξένοι αποφάσιζαν για τα πάντα κατά τα συμφέροντά τους. Και όσοι ντόπιοι ηγέτες (ή "ηγέτες") προσπάθησαν να κάνουν του κεφαλιού τους το πλήρωσαν ακριβά και μαζί τους η χώρα. Η Μικρασιατική Καταστροφή, η μεγαλύτερη ήττα του Ελληνισμού, είναι ίσως το πιο κραυγαλέο παράδειγμα. Η αγγλοκρατία έκανε ό,τι ήθελε: δολοφόνησε τον Καποδίστρια διότι προσπάθησε (με τα όποια λάθη του) να δημιουργήσει σοβαρό κράτος χωρίς όμως να υπολογίσει ότι η θαλασοκράτειρα Βρεττανία ήθελε την χώρα δική της, υπό τον απόλυτο έλεγχό της. Είναι μέγα ψέμα πως δεν γνώριζαν ή δεν μπορούσαν να επιβάλουν οι ξένοι ένα υγιές διοικητικό σύστημα που να ξεφεύγει από τα πρότυπα της οθωμανοκρατίας όπου κυριαρχούσε το χαράτσι και η διαφθορά.
Μετά την παράδοση στις ΗΠΑ ο έλεγχος πέρασε πέραν του Ατλαντικού στους κάου μπόυς. Οι οποίοι από καιρό έχουν απωλέσει την διοίκηση της χώρας τους από το τραπεζικό κεφάλαιο στο οποίο πρόεδροί τους έχουν εκχωρήσει το δικαίωμα διακίνησης και ελέγχου του χρήματος. Αυτοί οι τελευταίοι προσπαθούν να επιβάλλουν στον κόσμο την λεγόμενη "παγκοσμιοποίηση" ή "Νέα Τάξη Πραγμάτων" που τόσο διαφήμιζαν οι πρόεδροι - εργολάβοι Μπους, πατήρ και υιός.
Στο πλαίσιο αυτό χτυπήθηκαν και χτυπιούνται οικονομίες κρατών και φυσικά ο νότος της Ευρωπαϊκής Ένωσης προκειμένου να διαφυλαχθεί ο Βορράς που είναι και η μήτρα των παγκόσμιων κυβερνητών. Για να έχει επιτυχία η επιχείρηση, εδώ και χρόνια φρόντισαν να τοποθετήσουν σε θέσεις - κλειδιά  δικούς τους. Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι ενώ θεωρούνταν καμμένοι πολιτικά ξαφνικά ανασύρθηκαν και διαδραμάτισαν ή διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο. Και το μέλλον επιφυλάσσει εκπλήξεις με όλους εκείνους που ενώ πριν από έναν χρόνο έβγαιναν καθημερινά σχεδόν στις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες για να μας πουν προτάσεις... σωτηρίας, ξαφνικά χάθηκαν διότι άλλοι αποφάσισαν πως πρέπει να κρατηθούν ως χρυσές εφεδρείες. Κρατήστε στον νουν σας την Ντόρα...
Οι Έλληνες δεν έχουμε κατανοήσει ότι σε ολόκληρη την λεκάνη της Μεσογείου γίνονται αλλαγές τέτοιες που ελάχιστα θα θυμίζουν από το παρελθόν. Η αρχή έγινε με τις βορειοαφρικανικές χώρες. Η επιχείρηση συνεχίζεται με την Συρία να αντιστέκεται. Σειρά έχει και η Τουρκία με την κατασκευή Κουρδικού κράτους. Εντός της Ε.Ε. η αντίσταση στην επιχείρηση οικονομικής ισοπέδωσης, δηλαδή της διάλυσης της, έτσι και αλλιώς, προβληματικής "κοινοβουλευτικής δημοκρατίας" και της μετατροπής των λαών σε εργαζόμενους - επαίτες, ήταν ασθενέστατη. Και τηλεοπτική, δηλαδή του καναπέ και του διαδικτύου.    
Για να επιτευχθούν οι στόχοι, ευφυώς οι σχεδιαστές της επιχείρησης διαίρεσαν τον κόσμο "αποκαλύπτοντας" οικονομικά και εργασιακά σκάνδαλα ώστε η μια ομάδα να τίθεται απέναντι από την άλλη. Ο κόσμος όμως δεν σκέφτεται και δεν συνειδητοποιεί εμπράκτως (όπως τώρα στην ΕΡΤ) ότι αυτοί οι ίδιοι είναι που τα δημιούργησαν και τα γιγάντωσαν όλα αυτά!
Η περίπτωση της ΕΡΤ είναι μεγάλη και από τις πιο χαρακτηριστικές: κανείς δεν μπορεί να πει (εκτός των υπαλλήλων της) πως ήταν ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ μέσον και πως λειτουργούσε υποδειγματικά. Αντίθετα! Ακολουθούσε το ίδιο μοντέλο, την ίδια λογική "της αγοράς". Ίσως σε πιο "λαιτ" μορφή από τα ιδιωτικά λόγω δημοσίου βολέματος (αυτών και λοιπών ημετέρων) και μονιμότητας. Είναι η ΕΡΤ που δεν φώναξε σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις λουκέτων και ανεργίας των εργαζομένων άλλων επιχειρήσεων, κυρίως ιδιωτικών. Η ιδρυματική μονιμότητα στην λογική (σε πάρα πολλές περιπτώσεςι λογική "σοβιετικού υπηκόου") των περισσοτέρων εργαζομένων της απαγόρευε φωνές διαμαρτυρίας. Καιγόταν το σπίτι του γείτονα και δεν πολυένοιαζε τους καλοπληρωμένους μονιμάδες, η πλειοψηφία των οποίων βολεύτηκε με κομματικές αδιαφανείς διεργασίες. Όμως, η φωτιά στον γείτονα αν δεν νοιαστείς θα φτάσει και στο δικό σου σπίτι. Έτσι έγινε και με την ΕΡΤ, οι υπάλληλοι της οποία τώρα με πολιορκητικό κριό τα περί δημοκρατίας, πολιτισμού, ελεύθερης έκφρασης κ.λπ., προσπαθούν να αλώσουν το κάστρο της Παγκοσμιοποίησης η οποία και έδωσε την εντολή. Δυστυχώς, όλοι αυτοί που φωνασκούν τώρα που τους σφίγγει η μέγγενη της ανεργίας και όχι χθες, μέχρι χθες έπαιζαν τον ρόλο του ίδιου συστήματος που όταν δεν τους είχε πια ανάγκη, τους έφαγε. Κανείς στην Ελλάδα δεν κάνει λόγο για διαφορετική λογική, μια άλλη πρόταση διοίκησης και ανάπτυξης της χώρας. Όλοι οι οχυρωμένοι (και βολεμένοι) στα βιλαέτια τους θέλουν να μην χάσουν τίποτα ή να ξαναπάρουν πίσω αυτά που έχασαν. Καμία ουσιαστική πρόταση αλλαγής στην διοίκηση της χώρας, καμία ορθολογική προσπάθεια πραγματικής αλλαγής ρότας κόντρα στα μέχρι σήμερα τετριμμένα. Καιο πώς να την κάνουν αφού η αντίληψη δεν περιλαμβάνει το "εμείς" με την έννοια του συνόλου του λαού αλλά το "εγώ" και το "εμείς" με την έννοια της "δικής μας" φατρίας, ομάδας, κόμματος, κ.λπ.
Όλα αυτά δεν υπογραμμίζουν τίποτα περισσότερο από το παγκοίνως διαπιστωμένο: η κοινωνία μας (και άρα η πατρίδα μας) περνά βαθύτατη περίοδο παρακμής η οποία θα οδηγήσει σε εθνική συμφορά.