Πρωινό... εξ ουρανού

Όσα δεν φθάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Και όσα φθάνει η λεοπάρδαλη τα κάνει πρωινό. Πώς να αντισταθεί το κακόμοιρο το αιλουροειδές σε ένα σμήνος λιχουδιών – περιστερόκοτες της ερήμου τις έχουν ονομάσει οι ορνιθολόγοι – που είχαν το θράσος να τη στριφογυρίζουν; Η αλήθεια είναι πως η περιστερόκοτα είναι πουλί εδαφόβιο, που σημαίνει πως και να ήθελε δεν μπορούσε να πετάξει σε ύψος ασφαλείας. Η σοφή φύση βέβαια την έχει προικίσει με χρώματα αχνά, της ώχρας για την ακρίβεια, ώστε να γίνεται ένα με την έρημο και να ξεγελάει τον θηρευτή της. Έλα μου όμως που η ίδια σοφή φύση έχει προικίσει τη λεοπάρδαλη με εξαιρετική όραση, όσφρηση, ταχύτητα και ευκινησία... Άνιση μάχη – ούτε η πρώτη είναι, όμως, ούτε και η τελευταία…