Νικήτρια η Ελληνική Γλώσσα στην Eurovision

Του Πάρη Πέτρα
Μπορεί η Ελλάδα και η Κύπρος να ένιωσαν απομονωμένες από τις διάφορες "γειτονιές" κρατών και να αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά ότι "είμεθα Έθνος ανάδελφον", όμως από τη Γιουροβίζιον, αυτό το μουσικό τηλεοπτικό πανηγυράκι σκοπιμοτήτων βγήκαν κάποια χρήσιμα συμπεράσματα και μια νίκη.


Είμαι ο τελευταίος που παρακολουθεί αυτή την ξεπεσμένη μουσικά διοργάνωση. Όμως παρατηρώ προσεκτικά, σχεδόν κάθε χρόνο, την ψηφοφορία για να δω τους συσχετισμούς δυνάμεων και τις επιλογές των κρατών, ισχυρών, γειτόνων, ομοεθνών κ.λπ. 
Βεβαίως,  διαφωνώ με την περίεργη εξάπλωση της... Ευρώπης. Για παράδειγμα, η φετινή διοργανώτρια χώρα, το Αζερμπαϊτζάν, είναι... Ευρώπη, γεωγραφικά, πολιτισμικά και πολιτιστικά. Δηλαδή, η Κασπία Θάλασσα που αποτελεί το ανατολικό μέρος της χώρας αυτής είναι Ευρώπη και όχι Ασία; Ας υποθέσουμε όμως πως έτσι έχουν τα πράγματα και ότι τα Ουράλια που βρίσκονται βόρεια και πάνω από την Κασπία είναι το φυσικό όριο και πως δεν έπαιξαν κανένα ρόλο οι πολιτικές - γεωστρατηγικές σκοπιμότητες των πονηρών Ευρωπαίων, που πάντα έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους το... άρμεγμα (η χώρα διαθέτει άφθονο πετρέλαιο...). 
Το Ισραήλ (και εδώ κανείς δεν μπορεί να παίξει με επαμφοτερίζοντες γεωγραφικούς προσδιορισμούς) από πού κι ως που είναι... Ευρώπη; Η χώρα βρίσκεται γεωγραφικώς στην Ασία, τελεία και παύλα! Μέση Ανατολή από αρχαιοτάτων χρόνων ονομάζεται η περιοχή. Πώς διάβολο λοιπόν το Ισραήλ ανήκει στην... Ευρώπη σε επίπεδο ΟΛΩΝ των διοργανώσεών της (αθλητικών, πολιτιστικών κ.λπ.), είναι ένα ερώτημα που ακόμη δεν έχει απαντηθεί! Ενδεχομένως, και με πρόσχημα τις (δήθεν) ενοχές που οφείλει (!) να νοιώθει η Ευρώπη για τις (παραφουσκωμένες) θηριωδίες των ναζί, η ένταξη του Ισραήλ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, φόρα κ.λπ., να αποτελεί την απόδειξη ότι ο Σιωνισμός είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού και κάνει κουμάντο όπου του αρέσει. Δηλαδή, είναι ο πραγματικός κυβερνήτης του κόσμου και αυτός που προωθεί την Παγκόσμια Τάξη Πραγμάτων. Μια σειρά γεγονότων το αποδεικνύουν και ως επισφράγιση αυτής της διαπίστωσης είναι η συμπεριφορά της Διεθνούς Κοινότητας (ΟΗΕ κ.λπ.) απέναντι στο κράτος του Ισραήλ που κάνει ό,τι θέλει, όποτε θέλει!       


Επιστρέφοντας όμως στη Γιουροβίζιον, όπου είδαμε τους Σλάβους να ψηφίζουν ομοεθνή κράτη, τους τουρκόφωνους να πράττουν το αυτό, τους Σκανδιναβούς το ίδιο κ.λπ., νοιώσαμε ως Έλληνες τη μοναξιά μας. Μόνο με την Κύπρο είμαστε πραγματικά αδέλφια (ασχέτως αν στο σπίτι μας έχουμε κάνει τεράστιες βλακείες) και το αποδεικνύουμε. Τα υπόλοιπα είναι λυκοσυμμαχίες και αυτό οφείλουμε να το κατανοήσουμε ώστε να γίνουμε πιο σοβαροί στο παρόν και στο μέλλον...


Όμως, υπάρχει ένα μεγάλο όπλο που ποτέ δεν αξιοποιήσαμε επαρκώς. Αντίθετα κάνουμε ότι περνά απ' το χέρι μας -συνειδητά ή ασυνείδητα- για να το αποδυναμώσουμε. Είναι η Ελληνική Γλώσσα, η γλώσσα των γλωσσών. Το μεγαλύτερο, το πληρέστερο, το τελειότερο εργαλείο συνεννόησης που έχει ποτέ επινοήσει ο άνθρωπος! "Είναι Συμπαντική η Ελληνική Γλώσσα", λένε διάφοροι σοφοί του κόσμου. Και στη χθεσινή Γιουροβίζιον, η Ελληνική Γλώσσα ΝΙΚΗΣΕ!

Ο Ισαάκ Νεύτων έμαθε την αρχαία Ελληνική Γλώσσα για να κατανοεί πλήρως τα νοήματα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας που μελέτησε σε βάθος... 

Ephoria ή επί το ελληνικότερον Ευφορία ήταν ο τίτλος του τραγουδιού της νικήτριας Σουηδίας. 


Μπορεί σαν κρατική οντότητα να αντιμετωπίζουμε τη χλεύη (και με πάρα πολλές δικές μας ευθύνες!), την αδικία, την εχθρότητα... Ίσως να υπάρχουν και κάποιοι που επιθυμούν ακόμη και τον αφανισμό μας. Ένα όμως δεν μπορούν να αφανίσουν στους αιώνες των αιώνων: 
την Ελληνική Γλώσσα!  Διότι χωρίς αυτήν δεν θα μπορούν να συνεννοηθούν, δεν θα μπορεί να υπάρχει επιστήμη, φιλοσοφία, οικονομία, γεωμετρία, μαθηματικά, φυσική, ιατρική και ό,τι άλλο έφθασε ψηλά, πολύ ψηλά τον άνθρωπο.  
Αξίζει λοιπόν εδώ να θυμηθούμε τον Μεγάλο Φιλόσοφο, Φρειδερίκο Νίτσε, ο οποίος έγραφε στο έργο του "Η Γένεση της Τραγωδίας", (κεφ. XV, 1872):

«Αποδεδειγμένα σε κάθε περίοδο της εξέλιξής του ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός προσπάθησε να απελευθερώσει τον εαυτό του από τους Έλληνες. Η προσπάθεια αυτή είναι διαποτισμένη με βαθύτατη δυσαρέσκεια, διότι οτιδήποτε κι αν (οι δυτικοευρωπαίοι) δημιουργούσαν, φαινομενικά πρωτότυπο και άξιο θαυμασμού, έχανε χρώμα και ζωή στη σύγκρισή του με το Ελληνικό μοντέλο, συρρικνωνότανε, κατέληγε να μοιάζει με φθηνό αντίγραφο, με καρικατούρα. Έτσι ξανά και ξανά μια οργή ποτισμένη με μίσος ξεσπάει εναντίον των Ελλήνων, εναντίον αυτού του μικρού και αλαζονικού έθνους που είχε το νεύρο να ονομάσει βαρβαρικό (για κάθε εποχή) ό,τι δεν είχε δημιουργηθεί στο έδαφός του.

Μα ποιοί, επιτέλους, είναι αυτοί των οποίων η ιστορική αίγλη υπήρξε τόσο εφήμερη, οι θεσμοί τους τόσο περιορισμένοι, τα ήθη τους αμφίβολα έως απαράδεκτα, και οι οποίοι απαιτούν μια εξαίρετη θέση ανάμεσα στα έθνη, μια θέση πάνω από το πλήθος; Κανένας από τους επανεμφανιζόμενους εχθρούς τους δεν είχε την τύχη να ανακαλύψει το κώνειο, με το οποίο θα μπορούσαμε μια για πάντα να απαλλαγούμε από αυτούς. Όλα τα δηλητήρια του φθόνου, της ύβρεως, του μίσους έχουν αποδειχθεί ανεπαρκή να διαταράξουν την υπέροχη ομορφιά τους.

Έτσι, οι άνθρωποι συνεχίζουν να νιώθουν ντροπή και φόβο απέναντι στους Έλληνες. Βέβαια, πού και πού, κάποιος εμφανίζεται που αναγνωρίζει ακέραιη την αλήθεια, την αλήθεια που διδάσκει ότι οι Έλληνες είναι οι ηνίοχοι κάθε επερχόμενου πολιτισμού και σχεδόν πάντα τόσο τα άρματα όσο και τα άλογα των επερχόμενων πολιτισμών είναι πολύ χαμηλής ποιότητας σε σχέση με τους ηνίοχους(Έλληνες), οι οποίοι τελικά αθλούνται οδηγώντας το άρμα στην άβυσσο, την οποία αυτοί ξεπερνούν με "Αχίλλειο πήδημα".

ΥΓ. Αν είχαμε κατανοήσει τον πλούτο του Πολιτισμού που έχουμε κληρονομήσει, αν είχαμε συνειδητοποιήσει το Μέγεθος της Ελληνικής Γλώσσας, αντί να τρέχουμε να προσκυνάμε τις εκδηλώσεις της σαρκός (Διόνυσος) θα επιλέγαμε να έχουμε παρέα και τον Απόλλωνα. Διότι αυτό ήταν το μεγαλείο του Ελληνικού Πολιτισμού: η ζεύξη των επιθυμιών της σαρκός με το πνεύμα! 
Θα μαθαίναμε τα παιδιά μας την Ελληνική Γλώσσα, που μας την είπαν οι φωστήρες υπουργοί Παιδείας "Αρχαία" για να την αντιμετωπίζουμε σαν... ξένη! 
Θα πηγαίναμε τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο να καταθέσουμε την ταπεινότητά μας στην Ακρόπολη, στους Δελφούς, στην Ολυμπία, στη Νεμέα, στον Μαραθώνα, στις Θερμοπύλες...       
Θα διαβάζαμε Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, θα καταφρονούσαμε όλους αυτούς τους δήθεν... σύγχρονους που διαλαλούν στην τηλεόραση "αν κάνουμε ένα μπρέικ"....