Μετά το δημοσίευμα της Frankfurter Allgemeine Zeitung που ανέφερε ότι ήταν φάρσα το ποίημα του Γκίντερ Γκρας για την Ελλάδα, ο ποιητής το διαψεύδει και επιβεβαιώνει την πατρότητα του πονήματος. Συγκεκριμένα, ο κ. Γκρας σε αποκλειστική του δήλωση στην «Καθημερινή» αναφέρει: «Εγώ είμαι ο συντάκτης αυτού του ποιήματος. Το κακόβουλο δημοσίευμα της Frankfurter Allgemeine Zeitung δείχνει το χαμηλό επίπεδο αυτής της εφημερίδας».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας, το ποίημα δεν γράφτηκε από τον Γκρας αλλά από την συντακτική ομάδα του σατιρικού περιοδικού Titanic που κατάφερε να ξεγελάσει την εφημερίδα Süddeutsche Zeitung που το πρωτοδημοσίευσε. Προφανώς το γερμανικό πολιτικό - οικονομικό σύστημα ταράχτηκε από το κύμα συμπάθειας που προκάλεσε το ποίημα του Γερμανού Νομπελίστα ποιητή και προσπάθησε με κάθε τρόπο να το βγάλει πλαστό ενεργοποιώντας τα συγκροτήματα Τύπου!
Έτσι ξεκίνησε μια διαμάχη μεταξύ γερμανικών εφημερίδων. Το ποίημα δημοσιεύτηκε στην ευρείας κυκλοφορίας έγκυρη γερμανική εφημερίδα «Süddeutsche Zeitung» και έλαβε μεγάλη δημοσιότητα στη χώρα μας. Όμως, όλοι είδαν έκπληκτοι στη σημερινή έκδοση της επίσης μεγάλης κυκλοφορίας γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung, σε ένα άρθρο με μεγάλη δόση ειρωνείας και σαρκασμού, που έγραφε ότι ο συγγραφέας ουδέποτε έγραψε το εν λόγω ποίημα και ότι επρόκειτο περί φάρσας!
Σύμφωνα με την εφημερίδα συντάκτες του σατιρικού περιοδικού «Titanic», γνωστοί για τις φάρσες τους, κατόρθωσαν να πείσουν την Süddeutsche Zeitung ότι το ποίημα είναι γνήσιο. Με τον ειρωνικό τίτλο: «Τι θα έκανε ο Γκίντερ Γκρας χωρίς Ελλάδα», η εφημερίδα τονίζει ότι αυτή τη φορά οι φαρσέρ το παραξήλωσαν, αφού αστειεύονται «με μία χώρα που απειλεί την παγκόσμια ειρήνη».
Μάλιστα, η εφημερίδα θεωρεί το ποίημα κακό και ασυνάρτητο και αναφέρει ότι οι συντάκτες του το έγραψαν παραθέτοντας τυχαία αποσπάσματα από τα αποτελέσματα της Google που βρίσκει κανείς στο λήμμα «Ελλάδα».
Όμως, η επιβεβαίωσης της γνησιότητας του ποιήματος από τον ίδιο τον ποιητή στην "Κ", ήλθε να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους θέση και να κρεμάσει την εφημερίδα της Φρανκφούρτης, Frankfurter Allgemeine Zeitung και όλους αυτούς που ήθελαν να είναι πλαστό το ποίημα που τα βάζει με τους Ευρωπαίους ηγέτες για τη συμπεριφορά τους έναντι της Ελλάδας.
Σύμφωνα με την εφημερίδα συντάκτες του σατιρικού περιοδικού «Titanic», γνωστοί για τις φάρσες τους, κατόρθωσαν να πείσουν την Süddeutsche Zeitung ότι το ποίημα είναι γνήσιο. Με τον ειρωνικό τίτλο: «Τι θα έκανε ο Γκίντερ Γκρας χωρίς Ελλάδα», η εφημερίδα τονίζει ότι αυτή τη φορά οι φαρσέρ το παραξήλωσαν, αφού αστειεύονται «με μία χώρα που απειλεί την παγκόσμια ειρήνη».
Μάλιστα, η εφημερίδα θεωρεί το ποίημα κακό και ασυνάρτητο και αναφέρει ότι οι συντάκτες του το έγραψαν παραθέτοντας τυχαία αποσπάσματα από τα αποτελέσματα της Google που βρίσκει κανείς στο λήμμα «Ελλάδα».
Όμως, η επιβεβαίωσης της γνησιότητας του ποιήματος από τον ίδιο τον ποιητή στην "Κ", ήλθε να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους θέση και να κρεμάσει την εφημερίδα της Φρανκφούρτης, Frankfurter Allgemeine Zeitung και όλους αυτούς που ήθελαν να είναι πλαστό το ποίημα που τα βάζει με τους Ευρωπαίους ηγέτες για τη συμπεριφορά τους έναντι της Ελλάδας.
Το ποίημα του Γκρας είναι:
«Η Ντροπή της Ευρώπης»
Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.
Οσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.
Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα· κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.
Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις.
Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.
Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.
Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.
Σ' Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ' όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.
Ομως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.
Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.
Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν' απαλλοτριώσει.
Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.
(Μετάφραση: Πατρίτσια Αδαμοπούλου)
“Καταραμένε Έλληνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήόπου και να στρέψω την ψυχή μου μπροστά μου σε βρίσκω»
Ο Σίλερ, 1759-1805, Γερμανός συγγραφέας και ποιητής είχε γράψει μέσα από τα βάθη της ψυχής του, τους παρακάτω στίχους που σήμερα είναι πιο επίκαιροι παρά ποτέ:
"Καταραμένε Έλληνα.
Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να... στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω.
Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος.
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση...
Γιατί να σε αγγίξω;
Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;
Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;"
“Καταραμένε Έλληνα,
ΑπάντησηΔιαγραφήόπου και να στρέψω την ψυχή μου μπροστά μου σε βρίσκω»
Ο Σίλερ, 1759-1805, Γερμανός συγγραφέας και ποιητής είχε γράψει μέσα από τα βάθη της ψυχής του, τους παρακάτω στίχους που σήμερα είναι πιο επίκαιροι παρά ποτέ:
"Καταραμένε Έλληνα.
Όπου να γυρίσω την σκέψη μου, όπου και να... στρέψω την ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω.
Τέχνη λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος κι ανεπισκίαστος.
Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση...
Γιατί να σε αγγίξω;
Για να αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός;
Γιατί δεν με αφήνεις στην δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;"