Η σημαία του Πολυτεχνείου, ο πόλεμος και το πλυντήριο

 

Είναι γνωστό ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου, προκειμένου να μυθοποιηθεί ώστε να γίνει σύμβολο του αναιμικού έως ανύπαρκτου εσωτερικού «αγώνα» του κεντρώου και αριστερού χώρου κατά της Χούντας του Γ. Παπαδόπουλου, δέχθηκε εκ των υστέρων, από την Μεταπολίτευση, πολλά ψέματα και φανταστικά ηρωικά γεγονότα.

Η αλήθεια και οι μύθοι έχουν πλέον ξεκαθαριστεί σε μέγιστο βαθμό ωστόσο είναι πολύ δύσκολο να γίνει αποδεκτή η πραγματικότητα από τους χώρους εκείνους που, χωρίς ουσιαστικά να καταθέσουν αγωνιστικό πολιτικό κεφάλαιο θέρισαν επί 47 χρόνια τους τόκους της δήθεν παρουσίας τους. Με τη μέθοδο της ένταξης προσώπων που συμμετείχαν στα γεγονότα (ή ισχυρίστηκαν ότι…) στις τάξεις τους διαμόρφωσαν την ψευδή άποψη στον ελληνικό λαό  ότι αυτοί ήταν και κανείς άλλος.

Με τον μύθο του Πολυτεχνείου, που έγινε «γνώση» των γενιών μέσω της σχολικής διδασκαλίας, αναπτύχθηκε και το «κίνημα» των επαγγελματιών της επανάστασης, που κάθε χρόνο καταγράφει στο ενεργητικό του καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, αναλαμβάνει δράσεις που πολλές άπτονται του ποινικού νόμου, ενώ είναι κοινό μυστικό ότι αποτελεί το εκκολαπτήριο της εγχώριας τρομοκρατίας. Οι ενοχές του «συνταγματικού τόξου» (και της Δικαιοσύνης) για την ουσιαστική απουσία τους από την αυθόρμητη εξέγερση των φοιτητών στη Νομική αρχικά και ύστερα στο  Πολυτεχνείο το 1973, έφεραν την ανοχή των κυβερνήσεων και το περιβόητο «πανεπιστημιακό άσυλο» (για το οποίο έχει πληρώσει εκατομμύρια ο ελληνικός λαός). Αυτά ήταν η αιγίδα πίσω από την οποία κινούνταν «τα παιδιά της επανάστασης» που ύμνησε πολύ ο χώρος της μουσικής και γενικώς της τέχνης. Κάπως έτσι τα Εξάρχεια και το Πολυτεχνείο, μετατράπηκαν σε άβατο και ξεχωριστό «κράτος», βολεύοντας όμως το πολιτικό σύστημα και την ψευδαίσθηση ελευθερίας.

Στα χαρακώματα

 Πέρυσι, στις 16 Νοεμβρίου 2019, λίγες ώρες πριν από την καθιερωμένη ετήσια θορυβώδη και καταστροφική λιτανεία – «πορεία για την 46^η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου», πολλοί αναζητούσαν την  αιματοβαμμένη ελληνική σημαία που είθισται να προπορεύεται της πορείας προς την Αμερικανική Πρεσβεία. Η σημαία συμβολίζει τον αγώνα και τις θυσίες των εξεγερμένων φοιτητών, αλλά φαίνεται πως δεν ενοχλεί κανέναν που κάθε χρόνο στις πορείες του Πολυτεχνείου καίγονται άλλες ελληνικές σημαίες. Είναι γνωστό ότι η ιστορική σημαία αποτελεί, εδώ και χρόνια, αντικείμενο αντιπαράθεσης μεταξύ των κομματικών νεολαιών που την αντιμετωπίζουν ως δικό τους λάφυρο και σφετερίζονται τον συμβολισμό της.

Πέρυσι λοιπόν, για μια ακόμη φορά, ξέσπασε πόλεμος για τη σημαία μεταξύ της ΠΑΣΠ και της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Η πρώτη, νεολαία του πάλαι ποτέ ισχυρού ΠΑΣΟΚ, κατηγόρησε πρώην κορυφαίο στέλεχός της, το οποίο είχε «αυτομολήσει» στον ΣΥΡΙΖΑ, ότι πήρε την σημαία μαζί του στην Κουμουνδούρου! Ο γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, Σωτήρης Αλεξίου, διέψευσε κατηγορηματικά, κάνοντας μάλιστα λόγο για διακίνηση ψευδών ειδήσεων και σημειώνοντας ότι «το ιστορικό σύμβολο του αγώνα εκλάπη από την ΠΑΣΠ και τη νεολαία ΠΑΣΟΚ μετά τη διάλυση της ΕΦΕΕ».

Ιστορία κλαυσίγελος που μόνο σε πολιτισμικά και πολιτικά πρωτόγονες κοινωνίες μπορούν να απαντηθούν. Θεωρητικά, κι αφού το κράτος έχει αναγνωρίσει την εξέγερση και μάλιστα την διδάσκει και την γιορτάζει στα σχολεία του, θα έπρεπε να έχει πάρει τη σημαία και να την έχει τοποθετήσει ως έκθεμα σε κάποιον επίσημο και ασφαλή χώρο. Εδώ όμως μιλάμε για… πολιτικό πολιτισμό άλλου τύπου. Είναι γνωστό σε όλους ότι, κάθε χρόνο η ΠΑΣΠ (σ.σ. παράτυπος… ιδιοκτήτης) παίζει κλεφτοπόλεμο έξω από την αμερικανική πρεσβεία για να φυγαδεύσει την αιματοβαμμένη σημαία πρόσθεσε ο κ. Αλεξίου και τόνισε: «η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ έχει σαφή θέση πως το αιματοβαμμένο σύμβολο του αγώνα πρέπει, από τη στιγμή που δεν υπάρχει ΕΦΕΕ, να αποδοθεί στον ΣΦΕΑ» (Σύλλογος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974). Στην μάχη της ιδιοκτησίας έπεσε και ο Κώστας Παπαδημητρίου, πρώην γραμματέας της ΠΑΣΠ και μέλος της ΚΕ ΠΑΣΟΚ, ο οποίος έκανε λόγο για «ευγενική συνδρομή καταγέλαστων γενίτσαρων». Το ΚΚΕ δεν λαμβάνει μέρος στην αντιπαράθεση της σημαίας, ίσως από τον φόβο μη και ξυπνήσει μνήμες για την επίσημη στάση του στα ιστορικά γεγονότα.  Αφήνει να πρωταγωνιστούν πιο «ρεφορμιστικές» δυνάμεις κι έτσι η μάχη συνεχίστηκε το 2019 μεταξύ ΠΑΣΠ  και Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, της οποίας ο γραμματέας απέρριψε τον ισχυρισμό ότι η σημαία ανήκει στην ΠΑΣΠ και προχώρησε στην παρακάτω ανάρτηση:

«Σχετικά με τη διακίνηση ψευδών ειδήσεων ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ κατέχουν την αιματοβαμμένη σημαία του Πολυτεχνείου, θέλουμε να υπενθυμίσουμε κάποια πράγματα:

1) Το ιστορικό σύμβολο του αγώνα ανήκε και ανήκει στην Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδας.

2) Το ιστορικό σύμβολο του αγώνα εκλάπη από την ΠΑΣΠ και τη νεολαία ΠΑΣΟΚ μετά τη διάλυση της ΕΦΕΕ.

3) Είναι γνωστό σε όλους ότι κάθε χρόνο η ΠΑΣΠ παίζει κλεφτοπόλεμο έξω από την αμερικανική πρεσβεία για να φυγαδεύσει την αιματοβαμμένη σημαία.

4) Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ δεν θα επιτρέψει στους διαρρήκτες της ιστορικής μνήμης να αμαυρώνουν την ιστορική επέτειο και τον αγώνα των νέων.

5) Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ έχει σαφή θέση πως το αιματοβαμμένο σύμβολο του αγώνα πρέπει, από τη στιγμή που δεν υπάρχει ΕΦΕΕ, να αποδοθεί στον ΣΦΕΑ».

Στο πλυντήριο!

Η κατοχή της σημαίας του Πολυτεχνείου, ως λάφυρο, από τους φοιτητές της ΠΑΣΠ, επί τρεις δεκαετίες, προκαλεί αντιπαραθέσεις, μικρούς πολέμους και πολλές συζητήσεις. Πέρυσι όμως ήταν η πρώτη φορά που δημόσια και τόσο κατηγορηματικά, ένα κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ εγκάλεσε νεολαίους της παράταξής του καλώντας  να την παραδώσουν.

Τα προηγούμενα χρόνια σε κάθε αντίστοιχη συζήτηση και αίτημα οι νεολαίοι του ΠΑΣΟΚ, προέβαλλαν το επιχείρημα ότι θα παραδοθεί στο Κεντρικό Συμβούλιο της ΕΦΕΕ όταν και εφόσον αυτό συγκροτηθεί ξανά σε σώμα. Προφανώς γνωρίζουν και οι ίδιοι ότι αυτό είναι αδύνατο να συμβεί για πολύ συγκεκριμένους λόγους και προβάλλουν απλώς ένα «νομιμοφανές» πρόσχημα για να συνεχίσουν να κατακρατούν απολύτως παράνομα ένα σύμβολο της νεότερης ιστορίας τη χώρας.

Η σημαία έμεινε στα χέρια του ΠΑΣΟΚ από το 1982 όταν ακόμη η ΕΦΕΕ υπήρχε και λειτουργούσε. Από τότε οι καβγάδες μεταξύ των παρατάξεων ήταν ομηρικοί, αλλά πάντοτε στο τέλος το ΠΑΣΟΚ κατάφερνε να την κρατήσει και να την δίνει… κληρονομιά το ένα στέλεχος στο άλλο. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα το σύμβολο βρίσκεται στα χέρια κάποιου ή κάποιων τους οποίους δεν γνωρίζει ακόμη και η επίσημη ηγεσία του κόμματος (!!!), προφανώς γιατί δεν ασχολήθηκε ποτέ σοβαρά για να το μάθει.

Ο τραγέλαφος κορυφώνεται από το γεγονός ότι η σημαία έχει πλυθεί στο πλυντήριο για να φύγουν τα αίματα! Παρά το γεγονός ότι αυτό έχει συμβεί πριν από αρκετά χρόνια κρατείται ως μυστικό για λίγους μυημένους. Συγκεκριμένα την έπλυνε η μητέρα ενός φοιτητή όταν την ανακάλυψε κρυμμένη σε ένα μπαούλο ερχόμενη στην Αθήνα για να δει τι κάνει ο γιος της και να του συγυρίσει την γκαρσονιέρα στην οποία έμενε.

Προφανώς πρόκειται για ατύχημα αλλά αυτό και μόνο καταδεικνύει το γιατί το σύμβολο επιβάλλεται να επιστρέψει στον ελληνικό λαό  που δικαιωματικά ανήκει. Το ποιος θα την παραλάβει για να την φυλάει είναι ένα ζήτημα που εύκολα μπορεί να λυθεί. Υπάρχει πάντα η Βουλή όπου μάλιστα μπορεί να εκτεθεί με απόλυτη ασφάλεια, το ίδιο το Πολυτεχνείο στο οποίο ουσιαστικά ανήκει ή έστω η προεδρία της Δημοκρατίας.

Το θέμα πρέπει να επανέλθει σε πολύ σοβαρή βάση διότι είναι ζήτημα ηθικής τάξης αλλά, ενδεχομένως, και ποινικό αδίκημα. Οι ισχυρισμοί των διαφόρων παρατάξεων είναι αστείοι και δεν μπορεί να μπαίνει στην ίδια ζυγαριά με το επιχείρημα ότι «και τα στελέχη του ΚΚΕ παρακρατούν τις σφραγίδες της ΕΦΕΕ χωρίς να τους ανήκουν». Μπορεί μεν να έχουν δίκιο, αλλά προφανώς γνωρίζουν ότι δεν είναι το ίδιο πράγμα.

Η διαδρομή μιας σημαίας

Την ιστορική  νύχτα του Πολυτεχνείου κάποιοι φοιτητές πήραν μια ματωμένη ελληνική σημαία και τη φυγάδευσαν στα γραφεία της εφημερίδας «Βραδυνή» στην οδό Πειραιώς. Την παρέδωσαν μάλιστα στα χέρια του τότε εκδότη της εφημερίδας Τζώρτζη Αθανασιάδη, ο οποίος ποτέ δεν αποκάλυψε λεπτομέρειες. 

Ο τρόπος διαφυγής της σημαίας από το Πολυτεχνείο παραμένει ακόμα άγνωστος. Εκείνο που έχει γίνει γνωστό είναι ότι, το 1974 (με τη μεταπολίτευση) η σημαία έφθασε στην ΕΦΕΕ και στον πρώτο πρόεδρό της Γιώργο Σταματάκη της ΚΝΕ. Στην πορεία της πρώτης επετε


ίου του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1975, τη σημαία κρατούσαν εκτός από αυτόν οι Στέφανος Τζουμάκας, ο Χρύσανθος Λαζαρίδης (τότε στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτ. και σήμερα σύμβουλος του προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά) και ο τότε πρόεδρος της ΕΣΕΕ (των σπουδαστών ΚΑΤΕΕ, μετέπειτα ΤΕΙ).

Η σημαία στην πρώτη πορεία του Πολυτεχνείου (1975)

Το 1976 η σημαία πέρασε στα χέρια του κ. Τζουμάκα της ΠΑΣΠ, προέδρου στην ΕΦΕΕ. Από αυτόν πέρασε στον Χρήστο Παπουτσή, ο οποίος παρέμεινε πρόεδρος της ΕΦΕΕ ως το 1980.

Από εκεί και πέρα και ενώ το Κεντρικό Συμβούλιο δεν μπορούσε να συγκροτήσει προεδρείο, αλλά πάντως λειτουργούσε έως το 1995 που ουσιαστικά αυτοκαταργήθηκε οριστικά, η σημαία πέρασε διαδοχικά από τα χέρια του Φώτη Χατζημιχάλη, του Γιάννη Τσαμουργκέλη, του Βασίλη Τόγια και στην συνέχεια στα χέρια άλλων αγνώστων πλέον θεματοφυλάκων. 

Έκτοτε οι καβγάδες μεταξύ των παρατάξεων ήταν ομηρικοί, αλλά πάντοτε στο τέλος το ΠΑΣΟΚ κατάφερνε να την κρατήσει και να την κληρονομεί από στέλεχος σε στέλεχος.  

Πηγές: in.gr, iefimerida.