Όταν το Δασαρχείο έκανε τον αρχαιολόγο στην Μάνη!

Το Κάστρο Καπετανάκη δεσπόζει στον λόφο επάνω από τον μανιάτικο δρόμο Καλαμάτας - Μάνης. Τα κάστρα επειδή ήταν αμυντικά έργα διατηρούσαν γύρω τους και σε μεγάλη έκταση άγρια βλάστηση και δύσβατη γεωμορφολογία. Αυτό ήταν και επιδίωξη των κατόχων των κάστρων και, φυσικά δεν άφηναν κανέναν να ισοπεδώσει και να καλλιεργήσει αυτές τις εκτάσεις. Πέρασαν όμως τα χρόνια και το Δασαρχείο, αδιαφορώντας για την ιστορία, τις χαρακτηρίζει... δασικές!!!   

Του Χρίστου Κοτσωνή

Ακόμη και τον αρχαιολόγο έχει κάνει η Δασική Υπηρεσία Μεσσηνίας για να αρπάξει μανιάτικες περιουσίες. Κι αυτό όχι τώρα αλλά σε ανύποπτο χρόνο (ίσως έτσι καταλάβουν οι κυβερνητικοί με τι δυνάστη είχαν μπλέξει οι Μανιάτες εδώ και δεκαετίες!).

Συγκεκριμένα και όπως διαβάζουμε στο φ. 3013 (Κυριακή 27 Οκτωβρίου 1991) της έγκριτης εφημερίδας «Ελευθερία»:

«…Όπως πληροφορηθήκαμε, το καλοκαίρι του 1989, εκδόθηκε έγγραφο του Δασαρχείου Καλαμάτας, στο οποίο αναφέρεται ότι το παρατηρητήριο του Πύργου Καπετανάκη που βρίσκεται στη θέση Χρυσά ή Πλέσσα ή Βάρδια της κοινότητας Σωτηριανίκων είναι Ενετικό. Με τη γνωμοδότηση αυτή κατοχύρωσε τις απόψεις για το ιδιοκτησιακό καθεστώς στην περιοχή και τα δικαιώματα του δημοσίου».    

Ωστόσο ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βέργας προσέφυγε στο Υπουργείο Πολιτισμού με τα ερωτήματα:

1.Ποιο κατασκεύασαν τον Πύργο, ποια χρονολογία και για ποιο σκοπό;

2. Αν η περιοχή Πλέσσα κατακτήθηκε ποτέ από τους Ενετούς με αποτέλεσμα να αλλάξουν τα ορθόδοξα ήθη και έθιμα της περιοχής.

3. Αν οι κάτοικοι της περιοχής είχαν όλα τα πατροπαράδοτα προνόμια της εποχής εκείνης όπως οι υπόλοιποι κάτοικοι της Μάνης ή τα έχασαν με την κατασκευή του Πύργου;

Η απάντηση του Υπουργείου Πολιτισμού βάζει στην θέση τους τα πράγματα και δεν αφήνει αμφιβολίες (επιβάλλεται να το διαβάσουν οι σημερινοί κυβερνητικοί βουλευτές):

«α. Ο Πύργος Καπετανάκη, όπως και τα κτίσματα που τον συνοδεύουν (παράσπιτα, βάρδιες κ.λπ., τα οποία συνήθως συνόδευαν όλα τα μεγάλα οχυρά συγκροτήματα, (βλέπε συγκρότημα Μούρτζινου στην Καρδαμύλη), κατασκευάστηκαν από Έλληνες στο τέλος του 18^ου αιώνα και όχι κατά τη διάρκεια της Β΄ Ενετοκρατίας (1685-1715). Τα κύρια οικοδομήματά του οχυρώματος είχαν τελειώσει το 1795 ενώ ορισμένες εργασίες έγιναν σε επόμενη φάση, στα προεπαναστατικά χρόνια. Αυτό συνάγεται τόσο από τη μορφολογία των κτισμάτων όσο και από τη σχετική με τον Πύργο Καπετανάκη υπάρχουσα βιβλιογραφία.

Το δημοσίευμα της Ελευθερίας.

β. Κατά τη διάρκεια της Β΄Ενετοκρατίας, που διήρκεσε για την περιοχή της Μάνης περίπου 30 χρόνια (1685-1715), έγινε προσπάθεια για διοικητική και φορολογική εξάρτηση από τους Ενετούς. Λόγω των δυσκολιών που συνάντησαν σ’ αυτή τους την προσπάθεια οι Ενετοί, αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν επίσημα τους Έλληνες αρχηγούς των διαφόρων μικρών περιφερειών της χερσονήσου της Μάνης που ονομάσθηκαν επίσημα πλέον καπετάνιοι, σταθεροποιώντας ακόμη περισσότερο τα στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά προνόμιά τους.  Φυσικά, αφού η εξουσία των Ενετών επιβαλλόταν μέσω των Ελλήνων Καπετάνιων, ουσιαστικά δεν υπήρξε καμία αλλαγή ούτε στην οργάνωση της περιοχής και πολύ περισσότερο στα προνόμια, τα ήθη, τα έθιμα και τις συνήθειες της περιοχής».

Αυτές τις συνήθειες θέλουν ν’ αλλάξουν σήμερα οι κυβερνητικές επιλογές μέσω της ανάρτησης των Δασικών Χαρτών και την απαλλοτρίωση μεγάλου μέρους της μανιάτικης γης ως «δασικής». Και χρησιμοποιείται ως αιχμή του δόρατος η Δασική Υπηρεσία, η οποία έχει δείξει κατά τις παρελθούσες δεκαετίες το μένος της κατά της Μάνης κάνοντας ακόμη και τον αρχαιολόγο!