Η μαντίλα, η παρέλαση και η ελευθερία

Του Πάρη Πέτρα

Παρακολουθώντας τα τηλεοπτικά δελτία για την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου, είδαμε τον πρωθυπουργό από τον Άη Στράτη να στέλνει «αυστηρά μηνύματα» στην Τουρκία. Ένα ακόμη, από ένα ακόμη πολιτικό πρόσωπο της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Διότι, όλο «μηνύματα» στέλνουμε αλλά μάλλον το ταχυδρομικό περιστέρι σκοτώνεται κάπου στον δρόμο και δεν φτάνει ποτέ στην

Άγκυρα… Πάλι καλά που την ώρα εκείνη δεν πετούσε προκλητικότατα, πάνω από το νησί, κάποιο τούρκικο αεροπλάνο…

Φαίνεται όμως πως τα μηνύματα και οι λεονταρισμοί της ελληνικής πολιτικής σκηνής, γίνονται για εσωτερική κατανάλωση (ως συνήθως) χωρίς στοιχειώδη  προγραμματισμό, σενάρια και εναλλακτικές, ώστε να έχουν συνεπές πρακτικό αποτέλεσμα σήμερα και, κυρίως, μελλοντικώς.  Διότι, αν οι πολιτικοί σπουδαρχίδηδες (για να μην παρεξηγηθούμε αρχαιοτάτη λέξη, απαντάται και στον Αριστοφάνη) έμπαιναν σε στοιχειωδώς κοπιαστική σκέψη θα διαπίστωναν ότι η Ελλάδα, την οποία υποτίθεται πως υπηρετούν, καταλαμβάνεται αργά αλλά σταθερά από έναν πληθυσμό με διαφορετική πολιτισμική ταυτότητα που έχει ένα πολύ σκληρό χαρακτηριστικό: είναι άκαμπτη και, ποτέ μα ποτέ, δεν θα πάψει να ανταγωνίζεται παντοιοτρόπως τον εγγενή πληθυσμό εάν δεν νικήσει κατά κράτος! Αυτή εξ άλλου είναι η βασική φιλοσοφία της θρησκείας που υπηρετεί ως «πιστός» ολόκληρη τη ζωή του ο εν λόγω πληθυσμός.

Πριν περάσουμε στην δεύτερη εικόνα, που αποτέλεσε και την κύρια αφορμή για την συγγραφή του παρόντος, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε το εξής απλό: σε καμμία περίπτωση δεν σκοπεύουμε να στοχοποιήσουμε την Αϊσέ ή τον Αχμέτ που είναι διαφορετικοί και κυκλοφορούν όπως θέλουν και όπως επιτρέπει η ελευθερία της πατρίδας μας που τους φιλοξενεί. Αυτό που θέλουμε να καταδείξουμε είναι τα σύμβολα και ο πολιτισμός της σκλαβιάς του ανθρώπου που μεταφέρουν  μαζί τους στην Δύση.

Η μαντίλα και η αντίφαση

Η δεύτερη εικόνα ήταν αυτή των κοριτσιών με την μαντίλα που παρέλασαν έξω από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη. Έξω από το μνημείο της ελευθερίας των Ελλήνων στην εθνική τους εορτή!!!  Είναι αντίφαση και πρόκληση συνάμα να βλέπει κανείς το σύμβολο ανελευθερίας της γυναίκας να… περηφανεύεται στο κεφάλι ενός κοριτσιού έξω από το μνημείο Θυσίας για την Ελευθερία μιας πατρίδας! Ένα σύμβολο που το επέβαλε μια θρησκεία η οποία βλέπει, με υπεροψία και σαφή αίσθηση υπεροχής, ως ξεπεσμένο και παρακμιακό τον Δυτικό Πολιτισμό και τις κατακτήσεις του. Και επιθυμεί να τον διαλύσει!

Σοβαρό ζήτημα θέτει στην συζήτηση αυτή το γεγονός ότι μια κοινωνία, όπως η δική μας, που υπερασπίζεται την ελευθερία των ανθρώπων, δεν μπορεί να θέτει απαγορεύσεις στην έκφραση οποιουδήποτε. Σύμφωνοι αλλά, μιλάμε για εθνική εορτή. Δεν είναι αγορά, μπαράκι και καφετέρια όπου ο καθένας μπορεί να εμφανίζεται όπως γουστάρει. Πρόκειται για την Εθνική Εορτή των Ελλήνων!  Όπου τιμούμε το «Όχι» στην σκλαβιά! Δεν κάνουμε παρέλαση επίδειξης σωματικών, ενδυματολογικών ή πολιτιστικών αγαθών. Οφείλει η Πολιτεία να έχει κανόνες (και έχει αλλά σκοπίμως κάποιοι ξεχνούν βλέποντας ότι η ασυδοσία κυριαρχεί!) που θα δημιουργούν συνθήκες σεβασμού στην επέτειο και οφείλουν να τους τηρούν άπαντες! Πολύ δε περισσότερο κάποιοι που νομίζουν πως πρόκειται για πασαρέλα ή για ευκαιρία επίδειξης προωθημένων «προοδευτικών»* απόψεων.  Στο πλαίσιο αυτό που θέτει η ίδια η ημέρα αλλά και οι κανόνες του κράτους (είναι σαφής προϋπόθεση η ομοιομορφία!), δεν είναι δυνατόν να επιτρέπεται η παρέλαση της μαντίλας. Διότι, αν αύριο επιθυμεί μια μουσουλμάνα μαθήτρια να παρελάσει σε φερετζέ ή με μπούρκα θα το επιτρέψουμε; Μα, δεν είναι το ίδιο αποκρουστικό σύμβολο η μαντίλα με την μπούρκα; Επειδή είναι πιο «λάιτ»; Εξ άλλου η μαντίλα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην μπούρκα…

Νικητής το δημογραφικό

Όπως και να το κάνουμε ο άνθρωπος ανέπνευσε πιο ελεύθερα και κατοχύρωσε τις ελευθερίες του μέσω των δυτικών κοινωνιών. Ο Διαφωτισμός, παρά τις λυσσαλέες αντιδράσεις μηχανισμών σκλαβιάς (όπως η εκκλησία που έμοιαζε πολύ τότε με το σημερινό ισλάμ)  βγήκε νικητής. Και αυτός είναι η καρδιά του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Που έχει μεγάλη ανεκτικότητα στο διαφορετικό σε σημείο που μερικοί την εμπλέκουν με την ασυδοσία. Στην παρούσα ιστορική φάση υπάρχει κίνδυνος αυτές οι κατακτήσεις να υποχωρήσουν και ήδη το παρατηρούμε σε αρκετές κοινωνίας. Οι κίνδυνοι πηγάζουν είτε από κάποιες πολύ συντηρητικές δυνάμεις που κραδαίνουν ως απειλές υπαρκτές επιβουλές όπως η τρομοκρατία, είτε από την αθρόα (και, επιτρέψτε μας να πιστεύουμε, βάσει σχεδίου) εισβολή (διότι περί αυτής πρόκειται) ασιατών και αφρικανών λαθρομεταναστών, στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνων.  Η Ευρώπη οφείλει να θεσπίσει όρια που θα εξασφαλίζουν την ασφάλεια των ελευθεριών των πολιτών της, η οποία βάλλεται πανταχόθεν. Δεν πρέπει να ξεχνά ότι μέγας εχθρός της στον αγώνα της για επιβίωση των κατακτήσεών της (και αυτοί που σκούζουν για τα δικαιώματα του ισλάμ μέσω της δυτικής κατάκτησης μπορούν και το κάνουν) είναι το δημογραφικό. Διότι μια από τις σοβαρές κατακτήσεις της είναι η διαδικασία σκέψης για την ασφαλή και ποιοτική ανάθρεψη των παιδιών. Και υπ’ αυτό το πνεύμα δεν γεννούν οι δυτικοί πολλά παιδιά. Το αντίθετο όμως συμβαίνει με τους μουσουλμάνους. Σε βάθος χρόνου όμως αυτό σημαίνει ένα και μόνο αποτέλεσμα: την επικράτηση του μουσουλμανικού κόσμου, κάτι που είχε ξεστομίσει στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 ο τούρκος  πρόεδρος Τουργκούτ Οζάλ . Είναι βέβαιο ότι το γνωρίζουν καλά οι κινούντες τα νήματα «ποιμενάρχες τους» αλλά επιμένουν να αγνοούν προκλητικά οι δυτικοί ηγέτες μεθυσμένοι από την λαιμαργία του κέρδους των ιδίων και των αφεντικών τους.

Η παρέλαση σε εθνική εορτή (και όχι καρναβάλι) μιας μαθήτριας άλλης θρησκείας ή καταγωγής από μόνη της είναι (και πρέπει να είναι) ένα απόλυτα αποδεκτό «γεγονός». Η παρέλαση όμως με το σύμβολο μιας θρησκείας που αντανακλά και την φιλοσοφία υποταγής των γυναικών στο αρσενικό γένος ως κτήμα (!!!)  δεν μπορεί να είναι αποδεκτή πράξη, ούτε και στο πλαίσιο οποιασδήποτε «ελευθερίας έκφρασης». Όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο τι έχουν να πουν άραγε γι’ αυτό καθ’ αυτό το σύμβολο και την συμπεριφορά της συγκεκριμένης θρησκείας και του πολιτισμού που αυτή μεταφέρει απέναντι στην γυναίκα και σε όσους διαφωνούν μαζί της;  

 

ΥΓ. Οι μαρξιστές επιμένουν να βλέπουν τους μετανάστες ως «προλετάριους» για των οποίων την τύχη και τα βάσανα ευθύνεται «το μεγάλο κεφάλαιο», «οι ιμπεριαλιστές» κ.λπ.,  ξεχνώντας όμως ότι ο κάθε τόπος έχει έναν πολιτισμό και ένα «status quo» που πληγώνουν και ανασκάπτουν οι αθρόες λαθρομεταναστεύσεις.  

*Στην Ελλάδα η εκπόρνευση των νοημάτων των λέξεων είναι γεγονός. Μεταξύ αυτών που «βγήκαν στο καλντερίμι» είναι και η ουσία της λέξης «προοδευτικός».