Όριον μηνιαίο περιοδικό

 Του Πάρη Πέτρα

Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια με λαθρομετανάστευση. Δύσκολα γίνονταν δεκτοί οι λαθρομετανάστες στις δυτικές κοινωνίες. Όσοι δεν λάμβαναν πολιτικό άσυλο, ζούσαν ουσιαστικά στην παρανομία. Μετά ήλθαν τα ανθρωπιστικά ζητήματα που τα έθεσαν πρωτίστως Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις που όμως τρέφονται με… κυβερνητικό αλλά και «αόρατο» χρήμα, και πολιτικοί φορείς

με δάκρυα, θεατρικές παραστάσεις, φιέστες κ.λπ. Όλοι αυτοί βρίσκουν ένα ανθρώπινο θέμα που πονά (και δεν μπορεί να μην  ευαισθητοποιεί κάθε άνθρωπο) και το προβάλλουν κατά κόρον ώσγτε  να λυγίσουν οι αντιστάσεις. Κυριολεκτικά γίνεται πλύση εγκεφάλου.

Οι αντιστάσεις των αυτοχθόνων που ανησυχούν βλέποντας να γίνεται «σούπα» η πατρίδα τους, μειώνονται. Οι διορατικοί που διαισθάνονται πως αν μπλέξουν διαφορετικοί πολιτισμοί το μέλλον προδιαγράφεται αβέβαιο τη στιγμή μάλιστα που συγκεκριμένοι λαοί δεν έχουν ενσωματώσει τις κατακτήσεις του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, δηλαδή του δυτικού, και παραμένουν προσκολλημένοι στις εμμονές της υπεροχής του ασιατικού θεού – εκδικητή και κατ' επέκταση των ιδίων.

Οι «ευαίσθητοι» αλλά αδρώς αμειβόμενοι για τις υπηρεσίες ανθρωπιάς (είναι μεγάλη βιομηχανία τούτη!) αποσιωπούν ένα σημαντικό στοιχείο: με την υπογεννητικότητα που μαστίζει την Ελλάδα η οποία κορυφώνεται με την οικονομική κρίση, η εισροή δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων μεταναστών αλλάζει τας πληθυσμιακά δεδομένα. Και σε βάθος χρόνου, σε συνδυασμό με την υπεργεννητικότητα που χαρακτηρίζει τους ασιάτες μετανάστες (κυρίως λόγω κουλτούρας και θέσης της γυναίκας στις κοινωνίες τους), δημιουργούνται συνθήκες κατάκτησης! Που θα έλθει με ειρηνικό τρόπο και χωρίς να την αντιληφθούμε! Διότι, ο τελικός νικητής είναι το δημογραφικό!

Για την ιστορία σημειώνουμε ότι στην Μ. Ασία επί Ανατολικής Ρωμαϊκής  Αυτοκρατορίας (κατ’ ευφημισμόν «Βυζαντίου) που αντιμετώπιζε παρόμοια προβλήματα με αυτά της Ελλάδας σήμερα (οικονομική κρίση, διαφθορά, διοικητική αποδιοργάνωση, στρατιωτική αδυναμία) έφτασαν 220 σκηνές οσμανλήδων τούρκων. Το αποτέλεσμα το βλέπετε να κοιτάξετε στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου…

                                                       Η "Αραβική Άνοιξη"

Πρις από μερικά χρόνια ήλθαν οι πολεμικές επιχειρήσεις της Δύσης με στόχο την εξαγωγή της δυτικής έκφρασης του πολιτεύματος που ονομάζουν "δημοκρατία" στις αραβικές χώρες. Όχι σε όλες, προς θεού. Σε ορισμένες και πάντως όχι στο πιο φασιστικά θεοκρατικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας του καλύτερου εταίρου των ΗΠΑ - Αγγλίας. Οι επιχειρήσεις ονομάστηκαν «Αραβική Άνοιξη». Μόνο που, τελικά, στις χώρες αυτές και στις γειτονικές τους ήλθε χειμώνας και μάλιστα βαρύς. Αφού τις έκαναν μπάχαλο, εκπαίδευσαν και εξόπλισαν «τζιχαντιστές» που μπορεί να σκοτώνουν με βάρβαρο τρόπο ακόμη και μερικούς δυτικούς ωστόσο κάνουν μπίζνες με δυτικές εταιρίες που αποκομίζουν τεράστια κέρδη, έφτασαν στην Συρία. Εδώ το παιχνίδι φαίνεται πως έχει πολλαπλούς στόχους. Μερικούς δεν τους διακρίνουμε ακόμη. Πάντως ένας από αυτούς είναι και η δημιουργία τεράστιου ρεύματος μετανάστευσης. Μια χώρα χρειάζονται οι Σύριοι να περάσουν: την Τουρκία. Η οποία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και στον προθάλαμο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το χαιδεμένο παιδί της Δύσης και της Γερμανίας (ας μην το ξεχνάμε αυτό) που παίζιε τον ρόλο του "ευρωπάρχη". Όλοι οι εταίροι μας θέλουν να έχουν καλές σχέσεις με την Τουρκία αλλά ουδείς, μεμονωμένα αλλά ούτε και συλλογικά, την πιέζει ώστε να ελέγξει τα σύνορά της και να μειωθεί το μεταναστευτικό.

Είναι το άλλο. Η Τουρκία είναι ισλαμική χώρα και με ανθούσα οικονομία. Τι πιο λογικό λοιπόν να παραμείνουν οι άνθρωποι στην γείτονα χώρα με τον αδελφικό πολιτισμό – θρησκεία, ν α ζήσουν εκεί μέχρι να αποκατασταθεί η ηρεμία στην χώρα τους. Ωστόσο, βλέπουμε πως επιθυμούν διακαώς την Ευρώπη την οποία αποστρέφονται πολιτισμικά και θρησκευτικά!

Στην Ελλάδα, από τον περασμένο Ιανουάριο ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εξουσία. «Πρώτη φορά αριστερά» και οι «εργολαβίες» που είχαμε προβλέψει αρχίζουν να υλοποιούνται: εθνικά θέματα, μεταναστευτικό, αναγνώριση του χρέους με ταυτόχρονη υποχώρηση των εργασιακών – συνταξιοδοτικού και καρτοποίηση των υπηκόων. Όλα βαίνουν καλώς προς τέρψιν του συστήματος του παγκόσμιου τραπεζικού κεφαλαίου που, τελικά, κυβερνά τον κόσμο.

                                                        Και επιδότηση ενοικίου!

Μετά την κυρία Τασία που έδωσε ρεσιτάλ προοδευτικού «πλυθήκαμε ελάτε», περάσαμε σε πιο «λαιτ» φρασεολογία αλλά πιο αποτελεσματική πολιτική κατά πως την θέλουν «οι δανειστές» και εκφράζεται δια των πολιτικών τους προσώπων. Έτσι στη σύνοδο κορυφής (σκεφτείτε ότι έχουμε… Έλληνα επίτροπο Μεταναστευτικού) των Ευρωπαίων, πετάχτηκε το βεγγαλικό του «κέντρου»  των 50.000 προσφύγων δια της Μπιλντ και του Σπήγκελ, ώστε η φωτοβολίδα της πραγματικότητας να μην φωτίσει πολύ. Τελικά, 35.000 στην Ελλάδα και με επιδότηση ενοικίου! Την ίδια στιγμή οι Έλληνες βυθισμένοι στην ανεργία και την ανέχεια δεν έχουν να πληρώσουν όχι ενοίκιο αλλά ούτε φαγητό. Κι όμως, θα επιδοτηθεί το ενοίκιο 35.000 μεταναστών! Αν αυτό δεν είναι μόνιμη εγκατάσταση, τότε τι είναι; Επίσης, αυτές οι 35.000, που στην πραγματικότητα θα είναι πολλές περισσότερες, δεν μας λένε πού θα εργάζονται και τι θα τρώνε. Κι όλα αυτά σε μια Ελλάδα που έχει σπάσει κάθε ρεκόρ ανεργίας!

Στα εξωτερικά τώρα, αντί να κληθεί και να πιεστεί η Τουρκία να φυλάξει τα σύνορά της, διότι εκεί παράγεται το πρόβλημα, οι Ευρωπαίοι «εταίροι μας» αποφάσισαν και το δέχθηκε ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, όπως η FRONTEX φυλάσσει τα σύνορα με τα Σκόπια και την Αλβανία για να μην πιέζονται οι χώρες αυτές και αφήνουν τους μετανάστες να φτάνουν στην κεντρική Ευρώπη. Δηλαδή, πάλι το σπίτι τους φύλαξαν οι Ευρωπαίοι γεγονός που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ το παρουσιάζει εσωτερικά ως… επιτυχία!!! Στο Αιγαίο δεν θα φυλάει κανείς, εκτός από το Λιμενικό Σώμα που έχει λάβει εντολές να παίζει τον ρόλο του διασώστη – νοσοκόμας στους μετανάστες.

Αυτά που συμβαίνουν είναι εξωφρενικά. Κανείς δεν νοιάζεται. Ο λαός εγκλωβισμένος στην λογική του λογιστή, όπως επιτάσσει το δόγμα «σοκ και δέος», προδομένοι από τις ηγεσίες τους δεν νοιάζονται για τίποτα. Ο συλλογικός ωχαδελφισμός σε όλο του το μεγαλείο. Η απάθεια «αφού τίποτα δεν γίνεται» έχει κατακυριεύσει τα πάντα. Όσοι ακόμη μάχονται θεωρούνται ρομαντικοί δονκιχωτιστές άλλης εποχής. Η Αριστερά χωρίς πατριωτικό λόγο. Η Δεξιά χωρίς εθνικό όραμα. Το Κέντρο με όραμα την καλύτερη λογιστική διαχείριση του κράτους. Οι Έλληνες χωρίς ελπίδα. 

ΥΓ. Η Ελλάδα διαθέτει τόσα νησιά. Μερικά επιδέχονται πολλές βελτιώσεις αρκεί να έχουν κόσμο. Γιατί δεν επιλέγονται ένα - δυο τέτοια ώστες να δημιουργηθεί ένα κέντρο όπου θα μπορούν οι άνθρωποι να δραστηριοποιηθούν και να ζήσουν μέχρι να φτιάξουν τα πράγματα στη χώρα τους; Γιατί σώνει και καλά να θέλουν όλοι την Αθήνα και η πολιτική ηγεσία να το δέχεται;