Ποια Ελλάδα, ρε γαμώτο;

Μια Ελλάδα που ασχολείται γιατί δεν ορκίστηκε με θρησκευτικό όρκο ο νέος πρωθυπουργός. 
Μια θρησκευτική Ελλάδα που ανακηρύσσει άγιο έναν μοναχό επειδή "πιέζεται" (!!!) από την κοινή γνώμη (λέγε με σόσιαλ μίντια, φυλλάδες και περιοδικά που έχουν διαζύγιο με την ορθολογική σκέψη). 
Μια Ελλάδα που ασχολείται με... προφητείες, καφετζούδες, χαρτορίχτρες, αστρολόγους και άλλους "μελλοντολόγους"...
Μια Ελλάδα που έχει διαρκώς στον δημόσιο λόγο "την Παναγιά", "τον Θεό της Ελλάδας" (εδώ ο Θεός κάνει... διακρίσεις).
Μια Ελλάδα που δηλώνει "είμαστε όλοι Σαρλί" αλλά ξεχνά την καταδίκη Λοΐζου.
Μια Ελλάδα σφιχταγκαλιασμένη ως κράτος με την θρησκεία, της οποίας πληρώνει τους ιερείς σαν δημοσίους υπαλλήλους (αλήθεια το "μνημόνιο" γιατί δεν σκέφτηκε αυτήν την παράμετρο;)...
Μια Ελλάδα που διαθέτει αργίες - θρησκευτικές εορτές...
Μια Ελλάδα που έχει μετατρέψει οικονομο-κοινωνικά ιδεολογήματα σε δόγματα.
Μια Ελλάδα που εξακολουθεί να ζει και να πορεύεται με ιστορικούς μύθους που ανακηρύσσουν συγκεκριμένες ομάδες σε ηρωικές.
Μια Ελλάδα που βρίσκεται ακόμη σε επαναστατική διαδικασία δεδομένου ότι δεν εορτάζει επέτειο Απελευθέρωσης...
Μια Ελλάδα που δεν γνωρίζει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων της (ζήτημα να τον έμαθε ακόμη) και πού αυτοί βρίσκονται...
Μια Ελλάδα για την οποία θα μπορούσαμε να καταγράψουμε χιλιάδες βαριά άρρωστες καταστάσεις...
Αυτή η Ελλάδα, η παραδοξολογική Ελλάδα, καλείται να διαπραγματευτεί με τους επαγγελματίες του ορθολογισμού (αυτό άλλωστε είναι και το μυστικό της ιστορικής επιτυχίας τους), με τον επαγγελματίες του τόκου και των πανωτοκίων και λοιπών τοκογλυφικών εφευρέσεων.
Αλήθεια, πόσες πιθανότητες μπορείτε να της δώσετε εσείς οι ορθολογιστές;

Πάρις Πέτρας