Εκατοντάδες ώρες τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών συζητήσεων, χιλιάδες σελίδων εφημερίδων δαπανώνται τις ημέρες τούτες για την περιβόητη "λίστα Λαγκάρντ". Όλες οι συζητήσεις εστιάζουν σκανδαλωδώς στις ποινικές και πολιτικές ευθύνες των πρωταγωνιστών της εξαφάνισής της. Οι οποίες σαφώς υπάρχουν αλλά, η διερεύνηση και ο καταλογισμός τους είναι θέμα των δικαστικών αρχών και μόνον. Το γεγονός ότι ασχολούμαστε με "το ενδεχόμενο παραγραφής", αν θα καταλογίσει η Βουλή ευθύνες, ποιας μορφής και σε ποια πρόσωπα, αν οι εισαγγελείς βρουν όλο το περιεχόμενο του "πακέτου", αν θεμελιώδεις νόμοι που αφορούν στον χειρισμό
διαφόρων κορυφαίων υποθέσεων της χώρας επιδέχονται διαφόρων ερμηνειών κ.λπ., απλώς σημαίνουν πολλά.
Πρώτον και κύριον ένας θεμελιώδης νόμος δεν μπορεί να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται ανάλογα. Θα πρέπει να έχει σταθερές που δεν θα γίνονται... ακορντεόν ανάλογα με την περίπτωση. Ενδιαφέρον όμως έχει και ο χειρισμός διαφόρων υποθέσεων (και της συγκεκριμένης) από την Δικαιοσύνη. Η οποία εσχάτως ξύπνησε ενώ όλα αυτά τα χρόνια που γνώριζε και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης πως η κυρία Λαγκάρντ παρέδωσε στον Έλληνα υπουργό Οικονομικών μια λίστα με ονόματα που έχουν εξάγει σε συγκεκριμένη τράπεζα του εξωτερικού μη ευκαταφρόνητα ποσά. Ωστόσο, ουδείς εισαγγελέας νοιάστηκε να δει τι συνέβη με εκείνη την λίστα και γιατί οι ελεγκτικοί μηχανισμοί δεν την ενεργοποίησαν ώστε να εισπραχθούν αυτά που προβλέπει ο φορολογικός νόμος ή αν κάποιοι λογαριασμοί διαθέτουν χρήματα - προϊόντα εγκληματικών πράξεων.
Το αυτό συνέβη και με τους πρωθυπουργούς Γιώργο Παπανδρέου και Λουκά Παπαδήμο. Ενώ και οι δύο -με την δικαιολογία της εισροής χρημάτων στο (λεηλατημένο) Δημόσιο Ταμείο- οργάνωσαν και ενέκριναν πολιτικές απίστευτης φοροεπιδρομές εις βάρος των Ελλήνων, ενώ αποσάθρωσαν τον μηχανισμό της εργασίας - αμοιβής, ουδέν έπραξαν ώστε να ελεγχθεί νόμιμα, μυστικά και ενδελεχώς η λίστα για να εισπραχθούν τα όποια ποσά και να αποδοθούν ευθύνες στους έχοντες.
Όλα αυτά και άλλα που δεν χωρούν να γραφτούν σε αυτό το σημείωμα, απλώς αναδεικνύουν το μέγιστο πολιτικό ζήτημα που, δυστυχώς, ελάχιστα απασχολεί και πάντως πολύ περιορισμένο αριθμό ανθρώπων που ασχολούνται με το ζήτημα:
Το πρόβλημα ή καλύτερα την σαπίλα που υπάρχει σε αυτό το πολιτικό σύστημα που κρατά τις τύχες της χώρας στα χέρια του.
Αυτό το σύστημα που διακυβέρνησε την χώρα, που, κατά πως ισχυρίζεται, διαπραγματεύτηκε την είσοδο της Ελλάδας στον "μηχανισμό στήριξης" του Δ.Ν.Τ. Το ερώτημα που έρχεται στον νου (το Όριον το έχει επισημάνει πριν από δύο χρόνια) είναι απλό και γι' αυτό μείζον: πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι που δεν μπορούν να φέρουν εις πέρας έτοιμη υπόθεση που τους παραδίδει μια κορυφαία υπουργός χώρας - εταίρου μπορούν να διαπραγματευτούν πιο σύνθετα πολιτικά - οικονομικά και άλλα ζητήματα που αφορούν το μέλλον της πατρίδας μας;
Θα πρέπει να λάβουμε υπ' όψιν μας ότι η Γερμανία της κυρίας Μέρκελ πλήρωσε κάποια εκατομμύρια για μια παρόμοια λίστα με δικούς της πολίτες και την έφερε εις πέρας αθόρυβα εισπράττοντας αρκετά εκατομμύρια ευρώ. Βεβαίως η Γερμανία είναι χώρα άρτια οργανωμένη με μεθοδικούς μηχανισμούς. Εδώ, στο καλύτερο οικόπεδο της Ευρώπης, κατοικούν ακόμη ραγιάδες, αρματωλοί, κλέφτες και οθωμανογυμνασμένοι αγάδες, μπέηδες, πασάδες, βεζίριδες και μερικοί σουλτάνοι. Μερικοί έπιασαν και οικονομικά... βραβεία από γερμανοκίνητες εταιρείες (πάει πολύ μακριά τούτη η βαλίτσα...) και βοηθήθηκαν στην αξιωματική τους καριέρα. Η μεθοδική Γερμανία όμως, είναι αδύνατον να μην κρατούσε στοιχεία. Που, ενδεχομένως, τα παρουσίασε (αυτό ίσως το μάθουν οι Έλληνες μετά από εκατό χρόνια) την κρίσιμη στιγμή. Αυτή που ονομάστηκε "διαπραγμάτευση". Βλέπετε, οι μεθοδικοί Γερμανοί, Αμερικανοί και λοιποί με ενδιαφέρον επί της Ελλάδας, είχαν μελετήσει το "ελληνικό όνειρο". Αυτό που όλως συμπτωματικά αφορούσε και στην πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος. Ένα όνειρο που μπορεί να μπει σε ένα "πακέτο" με μερικές ονομασίες - κλειδιά: Κολωνάκι, Ψυχικό, Κηφισιά ή Πολιτεία, 4Χ4 και σαλέ στην Αράχωβα τον χειμώνα, ξαπλώστρα στην Μύκονο το καλοκαίρι, βόλτα με σκάφος "φίλου επιχειρηματία" (συνήθως κρατικοδίαιτου με ό,τι σημαίνει αυτό), βαρύγδουπες δηλώσεις στην τηλε-αρένα των εγχώριων "νταβατζήδων", καταθέσεις και diners, κάποια ταξίδια στο εξωτερικό (για μας λένε και κοσμοπολίτες) και "βαφτίσια, γάμοι, μνημόσυνα, πανηγύρια και παρελάσεις για να ενισχύεται η εκλογική πελατεία με στρατιές ανόητων, καιροσκόπων, πονηρών, τεμπέληδων, λαμογίων...
Οι σκεπτόμενοι που έχουν το θάρρος της γνώμης τους και μέσω του βίου τους αποδεικνύουν την μικρότητα όλου αυτού του συστήματος που έφαγε την Ελλάδα από παντού, είναι είδος προς εξαφάνιση. Όσοι απομένουν χαρακτηρίζονται "γραφικοί", "εκτός εποχής" και λοιπά. Αυτό που κυριαρχεί είναι μια σαπίλα που βαφτίζει την τρίχα τριχιά και πάντως δεν αποδίδει ανάλογες ευθύνες σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων. Μόνο στην είσπραξη χρημάτων από το "κράτος τους" συμβαίνει αυτό.
Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν, της λίστας Λαγκάρντ, αλληθωρίζουν οι πάντες: το πρόβλημα είναι κυρίως πολιτικό και έχει σχέση με τον αν δύναται αυτό το σύστημα να διαχειριστεί σοβαρές υποθέσεις του ελληνικού κράτους. Μέχρι στιγμής αποδεικνύεται ότι έχει αποτύχει παταγωδώς. Θέλετε να θυμηθούμε μερικές περιπτώσεις;
Κυπριακό (να θυμηθούμε και εκείνους που προωθούσαν με μυστηριώδη μανία το "σχέδιο Ανάν"), Μακεδονικό, Μεταναστευτικό, Αιγαίο - Ύμια, Οικονομία... Σε όλα φάγαμε ή τρώμε φάπες. Και γι' αυτό φυσικά και δεν ευθύνεται ο ελληνικός λαός. Αυτήν την Παιδεία του έδωσε το πολιτικό σύστημα, έτσι συμπεριφέρεται.
Ακόμη και όταν ξεκίνησε η παρακμή* της ελληνικής κοινωνίας, το πολιτικό σύστημα όχι μόνο δεν αντέδρασε αλλά έκανε ό,τι περνά απ' το χέρι του για να την ενισχύσει. Και τώρα, αντί να αναρωτηθεί, να πει ξεκάθαρα την αλήθεια, κρύβεται μαζί με τις λίστες που μπορεί να εμπεριέχουν και ληστές!
*Η Ελλάδα δεν περνά περίοδο κρίσης αλλά την κορύφωση μιας παρακμιακής διαδικασίας που έχει ξεκινήσει πριν από αρκετές δεκαετίες. Κύριος υπεύθυνος είναι η Παιδεία που, δυστυχώς, στην πατρίδα μας είναι ανύπαρκτη. Και όταν λέμε Παιδεία δεν εννοούμε την παροχή γνώσης στα σχολεία. Είναι κάτι πολύ βαθύτερο.
Η Παιδεία λοιπόν είνια αυτή που παράγει τα πάντα: πολιτική, οικονομία, στόχους για το μέλλον.
Ας αναρωτηθούμε: όλες αυτές τις δεκαετίες της λεγόμενης Μεταπολίτευσης, ποιοι ήταν οι στόχοι στην ελληνικής κοινωνίας; ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι της, ένα εξοχικό (συνήθως αυθαίρετο), τζιπ, διακοπές και καταθέσεις με δανεικά; Αν αυτοί είναι στόχοι κοινωνίας τότε δικαίως βρισκόμαστε εδώ. Μόνο που η ευθύνη δεν ανήκει στο πρόβατο αλλά στον τσοπάνη που το οδηγεί...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου