Φύλακες άγγελοι

Οι γιορτές πια τελείωσαν και ήδη διανύουμε τους πρώτους μήνες του νέου έτους. Παρ’ όλα αυτά, εγώ, παραμένοντας για λίγο ακόμα στο χριστουγεννιάτικο κλίμα, θα μιλήσω για αγγέλους. Πιο συγκεκριμένα, για φύλακες αγγέλους…

Μπορούμε να τους συναντήσουμε οπουδήποτε. Καθένας από τους ανθρώπους που βλέπουμε καθημερινά είναι ένας εν δυνάμει φύλακας άγγελος. Μπορεί να σας προσπεράσει βιαστικά με την μοτοσυκλέτα του σ’ έναν πολυσύχναστο δρόμο ή να βρίσκεται πίσω σας στην ουρά για το ταμείο του σούπερ-μάρκετ. Είναι, ωστόσο, εκείνος που, χωρίς να

το δείχνει, έχει κάτι το ξεχωριστό` μοναδικό ήθος, διαφορετικό χιούμορ και μια ιδιαίτερη προσέγγιση για την ζωή.

Τι κάνουν, όμως, αυτοί οι άνθρωποι; Είναι εκείνες οι προσωπικότητες που μας αλλάζουν ριζικά, που αποτελούν ορόσημο για τις ζωές μας. Στέκονται δίπλα μας όσο και όπως δεν στέκεται κανείς, επιμένοντας, ωστόσο, πως δεν προσφέρουν τίποτα σε σχέση με αυτό που λαμβάνουν από εμάς. Με τον δικό τους, σχεδόν «μαγικό» τρόπο, μας κάνουν καλύτερους, αφού μια ματιά, ένα γέλιο, μια λέξη τους αρκεί για να μας δώσει νέο κίνητρο να παλέψουμε και να δούμε πάλι το ποτήρι μισογεμάτο.

Καλά καταλάβατε. Με τον όρο «φύλακες άγγελοι», εννοώ τους μοναδικούς ανθρώπους στην καρδιά και στην ζωή του καθενός μας. Όχι την πλειοψηφία των επαφών στο κινητό μας, τις κοινωνικές γνωριμίες, τις συμπάθειες από τον επαγγελματικό μας τομέα και τις «χλιαρές» φιλίες. Μιλώ για αυτούς που μας χαρίζουν μερικές από τις πιο ξεχωριστές στιγμές στην ζωή μας. Σκεφτείτε για λίγο έναν ή παραπάνω ανθρώπους με τους οποίους ζείτε το κάθε δευτερόλεπτο σαν να ήταν το τελευταίο. Που νιώθετε ένα σφίξιμο στην καρδιά κι ένα μούδιασμα στο σώμα κάθε φορά που πρέπει να τους αποχωριστείτε. Κι όταν κανείς σας ζητά να χαρακτηρίσετε την σχέση σας μαζί τους, αισθάνεστε πως όποια λέξη και να αρθρώσετε, θα τους υποτιμήσει. Αυτοί είναι οι φύλακες άγγελοί σας.

Κι είναι αλήθεια πως μια τέτοια σχέση δεν είναι εύκολη. Σ’ έναν κόσμο υποκρισίας, αδιεξόδων, εξωτερικών κινδύνων και μύχιων φόβων, αυτή η γνήσια, αφιλοκερδής και ιδιαίτερη ψυχική επαφή συνήθως κατακρίνεται. Μάθαμε, βλέπετε, να θεωρούμε την αγάπη «αδυναμία» και «γλυκανάλατη ανοησία». Κι έτσι, ένας τέτοιος δεσμός αποτελεί συνήθως «παραξενιά» σε μια ιδιοτελή κοινωνία που συνήθισε μόνο να αρπάζει, να πνίγει την ουσία στην ρουτίνα της καθημερινότητας, να στριμώχνει την ψυχή στην ύλη και να την εμπορεύεται. Τόσο, λοιπόν, όσοι επιχειρούν να γίνουν φύλακες άγγελοι, όσο και οι αποδέκτες των συναισθημάτων τους, αντιμετωπίζονται καχύποπτα και απορρίπτονται ως αιθεροβάμονες ή ακόμα και επικίνδυνοι. Ο εξελιγμένος κόσμος μας είναι, άραγε, πραγματικά τόσο ανώριμος, ώστε να καταλάβει αυτούς τους ανθρώπους; Ο Ν. Καζαντζάκης στο «Μονόγραμμα» ίσως μας δίνει την απάντηση: «Είναι νωρίς ακόμα. Δεν ημερέψανε τα τέρατα».

Αξίζει, όμως, τον κόπο να τα ημερέψουμε εμείς. Κι αυτή είναι η προτροπή μου για το νέο έτος. Να αναζητήσετε, να κρατήσετε, να ευχαριστήσετε τους ανθρώπους που κάνουν την ζωή σας ξεχωριστή. Αν υπάρχει ένας φύλακας άγγελος κοντά σας, τότε, όχι, δεν υποστηρίζω πως είστε κάτι διαφορετικό. Είστε, όμως, κάτι πολύ ουσιαστικό. Ένας άνθρωπος που θυμάται ακόμα πώς είναι να αγαπάς και να αγαπιέσαι. Με άλλα λόγια, ένα μουσειακό κομμάτι στους καιρούς που ζούμε! Διότι η αγάπη δεν διδάσκεται, δεν κλέβεται, δεν είναι λανθασμένη ή ανούσια. Είναι η κινητήρια δύναμη αυτού του κόσμου, η αφετηρία του και το μόνο απομεινάρι στο τέρμα του. Κι αν την μοιράζεστε, φυλάξτε την σαν έναν πολύτιμο θησαυρό. Όταν όλα τα άλλα χαθούν, εκείνη θα είναι ακόμα εδώ…

                                                                                                            Δανάη Κοτσωνή