Φίλε Φώτη
Οι τόσες φορές που σου έχω εμπιστευτεί την ψήφο μου στο παρελθόν, σε εθνικές και σε δημοτικές εκλογές, μου δίνουν το δικαίωμα να σου κάνω μια προσωπική ερώτηση: εσύ, φίλε Φώτη τον εαυτό σου, ως πολιτικό ον και ως ατομική συνείδηση, πού τον κατατάσσεις σε σχέση με τους προχθεσινούς σου συντρόφους στον ΣΥΝ, αριστερότερα ή δεξιότερα;
Αριστερότερα; Τότε, τι γυρεύεις εσύ, φίλε Φώτη (φ. Φ.) να «συγκυβερνάς» μ’ όλο αυτό το
κοπάδι, που μόνη τους έγνοια είναι πώς να ξεπουλήσουνε fast track ό, τι απόμεινε απ’ αυτή την πατρίδα που χρόνια τώρα ξεπουλάει η ράτσα τους;
Δεξιότερα; Τότε μπορεί και να εξηγείται τι δουλειά έψαχνες και πήγες κι έμπλεξες με ρήτρες και με προθεσμίες που υπογράψανε άλλοι: τη δουλειά του πρωθυπουργού έψαχνες, γιατί όχι και του Προέδρου της Δημοκρατίας αργότερα, ε;
Κι εδώ που τα λέμε, γιατί όχι; Άμα η ζωή του ανθρώπου γίνεται καριέρα... Διέπρεψες στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, υπουργός στην κυβέρνηση Τζαννετάκη ορίστηκες, πρόεδρος της ΕΑΡ αναδείχθηκες, την εκτίμηση τόσων ψηφοφόρων την είχες, φ. Φ., λίγα είναι αυτά; Λίγα, σου λέει ο άλλος, ο φιλόσοφος του καφενείου, διότι έτσι είναι, φίλε μου, ο άνθρωπος.
Φτάνει να έχει κανείς υπομονή, και αίσθηση του χρόνου, που λέμε.
Έγιναν εκλογές το 2008 στον Συνασπισμό, έχασες την προεδρεία, βγήκε το «παιδαρέλι» -που είπε κι ο μέντοράς σου ο αλησμόνητος ο Λεωνίδας-, το αποδέχτηκες. Ήρθανε το 2008 οι εθνικές εκλογές, τις κέρδισε ο Κωστάκης, ξαναβγήκες κι εσύ βουλευτής με τον Συνασπισμό, το καλοδέχτηκες. Όμως δεν βιάστηκες να φύγεις από τον ΣΥΝ, γιατί είδες ότι ο Κωστάκης είχε κοντά ποδάρια. Υπομονή.
***
Και να ξανά εκλογές τον άλλο χρόνο. Βλέπουμε εμείς την εξέλιξη στο δικομματικό παραμύθι να βγάζει πρωθυπουργό τον Γιωργάκη αυτή τη φορά, βλέπεις εσύ ότι έχεις τέσσερα χρόνια αβάντα μπροστά σου, παίρνεις τους άλλους τρεις, φεύγετε από τον ΣΥΝ, φεύγετε κι απ’ την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, φτιάχνετε τη ΔΗΜΑΡ. Δεν παραιτείστε, βέβαια, κι απ’ τις έδρες στη Βουλή. Σιγά τώρα, τέτοια πράγματα αντιβαίνουν τα κοινοβουλευτικά μας ήθη. Και όσο για την κυρία Σακοράφα που την κατηγορήσατε ότι έφυγε από το ΠΑΣΟΚ και ήρθε στο ΣΥΡΙΖΑ, εκείνη όταν είδε το πρώτο Μνημόνιο δεν υπέγραψε, αντίθετα παραιτήθηκε από το ΠΑΣΟΚ και τη βουλευτική της έδρα.
Κι άσε τους άλλους τρεις, τρομάρα τους. Εσύ, φ. Φ., τώρα, μια ανάσα απ’ τα εβδομήντα σου, τώρα έκρινες ότι είναι η σωστή στιγμή να απογειώσεις τη θητεία σου στη ζωή; Άλλος στη θέση σου θα καθόταν δίπλα στο «παιδαρέλι», να συμβουλεύει, να βοηθά, και, τέλος πάντων, να τιμά την ψήφο και το κουράγιο των έρμων των αριστερών. Άλλος, θα μου πεις, διότι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι, ε; Επίσης να μην ξεχνάμε τον Αλαβάνο, που είχε τη διορατικότητα να προτείνει τον Τσίπρα. Μήπως κάτι είχε καταλάβει;
Πάμε παρακάτω. Έγιναν εκλογές στις 6 Μαΐου, τα πήγατε καλά σε γενικές γραμμές και τα δυο κόμματα. Θυμόμαστε όλοι τι είχε γίνει και ποια ήταν τα ποσοστά Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜ.ΑΡ., που αθροιστικά βγάζανε από τότε κυβέρνηση συνεργασίας των τριών σας, και που είχανε φαγωθεί οι δυο τους -μ’ εσάς να σιγοντάρετε από κοντά- να καταγγέλλουν, στη γραμμή Βενιζέλου, τον Τσίπρα για μικρομεγαλίστικη υπεροψία και τον ΣΥΡΙΖΑ για εθνική αναισθησία, επειδή δεν δεχόταν να σχηματιστεί κυβέρνηση παρέα με τα ρεζιλίκια του Μνημονίου, σέρνοντας έτσι, λέει, τη χώρα σε καινούριες εκλογές. Και να παριστάνετε όλοι μαζί πως δεν θυμάστε τον Σαμαρά -άλλος αμετροεπής αυτός- να λέει σ’ όλους τους τόνους μέχρι και την παραμονή των εκλογών ότι, αν δεν πάρει αυτοδυναμία, θα πηγαίνει τη χώρα από εκλογές σε εκλογές ώσπου να του γίνει το χατίρι. Μπαίνει κανείς στον πειρασμό να σκεφτεί πως, αν δεν είχε εκφράσει ο Τσίπρας την ευχή «να μη βρεθεί ένας Καρατζαφέρης της Αριστεράς», θα είχες, φ. Φ., συνεργαστεί από τότε με δαύτους.
***
Τέλος πάντων, έγινε ό,τι έγινε, προκηρύχτηκαν καινούριες εκλογές για τις 17 Ιουνίου. Η Δεξιά συσπειρώθηκε, έριξε τα μούτρα του ο Αντώνης, μάζεψε από 4η Αυγούστου και ΛΑΟΣ μέχρι Ντόρα, πήρε και μερικούς γονατισμένους απ’ εκείνους που είχε διαγράψει πανηγυρικά λίγες μέρες νωρίτερα, κι αρχίσανε να βρίζουν όλοι μαζί, να κακολογούν, να λασπώνουν, να εκφοβίζουν με όλα τα μέσα. Κίνησαν γη και ουρανό εντός κι εκτός συνόρων, έφτασαν να στείλουν την Τρέμη με ιδιωτικό εφοπλιστικό αεροπλάνο στη Γαλλία να πάρει συνέντευξη από τον Ολάντ μεταξύ δύο δελτίων ειδήσεων, έφτασαν να βάλουν τους διάφορους Μπαρόζο να απειλούν τους ίδιους τους ψηφοφόρους τους (τόσο τους εκτιμούν!), ξέπεσαν ακόμα και να πουν χωρίς ντροπή ότι όποιος είχε ωφεληθεί έστω και λίγο από τη Ν.Δ. να τρέξει να τους ψηφίσει. Κι όλος αυτός ο χαμός τι μάζεψε; Ένα κακορίζικο 29,66% μάζεψε.
Κάτσε τώρα και λογάριασε, φ. Φ.. Αν -απ’ ό, τι φαίνεται πια ολοένα και πιο καθαρά- δεν είχες αποφασίσει εξαρχής να συστρατευτείς με το «εκσυγχρονιστικό» μπλοκ στην υπόθεση του «μεταρρυθμιστικού ανασχηματισμού» της ελληνικής κοινωνίας, με το αποτέλεσμα που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο και με τη δικιά σας επίδοση, τώρα η χώρα θα είχε κυβέρνηση με άλλο προσανατολισμό και εσύ θα μπορούσες να συνδυάσεις δημιουργικά το καλό του τόπου και του λαού με τις προσωπικές σου φιλοδοξίες, αντί οι τελευταίες αυτές να σε τρέχουν να κάνεις συμφωνίες και συμβιβασμούς για να σωθούν οι διαπλεκόμενοι του Μνημονίου.
***
Αλλά τι καθόμαστε τώρα και συζητάμε. Η πικρή αλήθεια, φ. Φ., και λυπάμαι που θα σ’ το πω, είναι ότι αφέθηκες να γίνεις το αριστερό τους άλλοθι, η «Αριστερά της ευθύνης» που θα επικαλούνται όταν θα στοχοποιούν το ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε ξέσπασμα της κοινωνικής αγανάκτησης. Κι ύστερα, όταν, όπως είναι ο στόχος τους, θα έχουν τελειώσει με την κοινωνία και με τα δικαιώματα της ενοχλητικής πλέμπας, που τους τα έχει ζαλίσει από τότε που έπεσε η χούντα, θα έρθει κι η σειρά της «Αριστεράς της ευθύνης», δηλαδή η δική σου, να την πετάξουν σαν την τρίχα απ’ το ζυμάρι. Πράγμα, φυσικά, που μπορεί και να συμβεί και πολύ νωρίτερα, κάθε στιγμή, κάθε φορά που θα αποτολμήσεις να ξεφύγεις από τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει ο Σαμαράς και με την πρόσφατη επιστολή του προς τη Σύνοδο Κορυφής. Και δε θα ’ναι μόνο αυτό. Θα σου λένε, όπως είχανε κάνει πιπίλα την περίφημη «ανευθυνότητα του ΣΥΡΙΖΑ», ότι εσύ φταις για όλα, που παραιτήθηκες ανεύθυνα από την κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης. Θα ψάχνεις τότε λίγη κατανόηση για τις όψιμες αριστερές σου ευαισθησίες, αλλά δεν θα τις βρίσκεις.
Τα σπατάλησες αστόχαστα τα αποθέματα της κατανόησης των αριστερών που σε εμπιστευτήκαμε τόσα χρόνια. Λυπόμαστε. «Φίλος μεν Φώτης, φιλτάτη δε πατρίς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου