Διαβολικές συμπτώσεις επανάληψης της Ιστορίας

Τα δάνεια, οι τόκοι, το μνημόνιο, η τρόικα, η λιτότητα, η εξαθλίωση του λαού το 1843...

Η επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου. Κυριαρχεί ο έφιππος Δημήτριος Καλλέργης (Συλλογή Λ. Ευταξία, Αθήνα)

Κάποιοι υποστηρίζουν πως η Ιστορία κάνει κύκλους. Μάλλον έχουν δίκιο αν λάβουμε υπόψη μας την ελληνική. Το σημερινό οικονομικό χάος δεν είναι απλώς μια "κακή στιγμή" που ακολούθησε το "μαζί τα φάγαμε", αλλά ένα καλοστημένο σενάριο που, δυστυχώς, έχει ξαναγραφεί και ξαναπαιχτεί στην Ελλάδα πριν από 1,5 αιώνα!  Διαβάστε με προσοχή τι συνέβη στην ελληνική οικονομία και στον δύστυχο ελληνικό λαό το 1843 και συγκρίνετε το με αυτό που ζούμε σήμερα. Θα αντιληφθείτε τι συμβαίνει στην παγκόσμια και στην ελληνική Ιστορία, ανεξαρτήτως εποχών, προσώπων και ονομάτων. Η σύγκριση, μόνο ανατριχίλα μπορεί να προκαλέσει. Λες και κάποιοι διαχρονικά σχεδιάζουν και υλοποιούν τα ίδια ακριβώς σενάρια! 

Πάμε λοιπόν πίσω. Καλοκαίρι του 1843, η Ελλάδα οφείλει να καταβάλει σε τράπεζες της Ευρώπης τα τοκοχρεολύσια παλιότερων δανείων που είχε λάβει η χώρα. Τα δάνεια αυτά, δυστυχώς, δεν είχαν πάει σε υποδομές που θα βοηθούσαν την κατεστραμένη ελληνική οικονομία, αλλά είχαν σπαταληθεί στους εμφυλίους της Επανάστασης (Μαυροκορδάτοι, Κωλάττηδες, Κουντουριωτέοι -οι εφοπλιστές της εποχής, κ.ά.) και στις... ανάγκες του παλατιού και των Βαυαρών συμβούλων του στέμματος. (Μας θυμίζει τίποτα;) Οι τόκοι που έπρεπε να καταβάλλονται κάθε χρόνο ανέρχονταν σε 7 εκατομμύρια δραχμές που ισοδυναμούσαν με το ήμισυ (1/2) των συνολικών εσόδων του ελληνικού κράτους τα οποία, μετά βίας έφταναν τα 14 εκατομμύρια ετησίως. 
Στην πραγματικότητα, με την καταβολή των τόκων δεν περίσσευε τίποτα να επενδυθεί προς όφελος του ελληνικού λαού! (Αυτό θυμίζει κάτι;)
Την άνοιξη του 1843, η κυβέρνηση παίρνει μέτρα λιτότητας, τα οποία όμως δεν αποδίδουν τόσο ώστε να συγκεντρωθούν τα απαιτούμενα για την ετήσια δόση χρήματα... Έτσι, τον Ιούνιο του 1843, η ελληνική κυβέρνηση ενημερώνει τις ξένες κυβερνήσεις ότι αδυνατεί να καταβάλει το ποσό που χρωστάει και ζητά νέο δάνειο από τις μεγάλες δυνάμεις, ώστε να αποπληρώσει τα παλιά. Αυτές αρνούνται κατηγορηματικά. (Βρε, βρε κάτι συμπτώσεις...) 
Αντί να εγκρίνουν νέο δάνειο, εκπρόσωποι των τριών μεγάλων δυνάμεων (Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία η... μεγάλη μας "φίλη") διασκέπτονται στο Λονδίνο με θέμα το ελληνικό χρέος και καταλήγουν σε καταδικαστικό πρωτόκολλο. Οι πρεσβευτές των μεγάλων δυνάμεων με το πρωτόκολλο στο χέρι, παρουσιάζονται στην ελληνική κυβέρνηση και απαιτούν την ικανοποίηση του. Αρχίζουν διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δύο μέρη και μετά από έναν μήνα υπογράφουν μνημόνιο (!!!), σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα πρέπει να πάρει μέτρα ώστε να εξοικονομήσει μέσα στους επόμενους μήνες το αστρονομικό (για την εποχή) επιπλέον ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δραχμών, που θα δοθεί στους δανειστές της. (Οποίες συμπτώσεις!!!). Μάλιστα για να είναι σίγουροι ότι το μνημόνιο θα εφαρμοστεί κατά γράμμα, οι πρεσβευτές απαιτούν να παραβρίσκονται στις συνεδριάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου που θα εγκρίνει τα μέτρα και να παίρνουν ανά μήνα λεπτομερή κατάσταση της πορείας εφαρμογής τους, αλλά και των ποσών που εισπράττονται. (Μήπως θυμίζει Τρόικα της εποχής;). Τα βασικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση μέσα στο 1843 σε εφαρμογή του τότε μνημονίου (πάσα ομοιότητα με την εποχή μας είναι εντελώς... συμπτωματική και πέραν των προθέσεων του ιστορικού) είναι τα εξής:
1. Απολύθηκε το ένα τρίτο (1/3) των Δημοσίων υπαλλήλων και μειώθηκαν κατά 20% οι μισθοί όσων παρέμειναν (Εδώ τους ξεπεράσαμε. Έχουμε φθάσει ήδη το 25%).
2. Σταμάτησε η χορήγηση συντάξεων, που τότε δεν δίνονταν στο σύνολο του πληθυσμού αλλά μόνο σε ειδικές κατηγορίες, μεταξύ αυτών και αγωνιστές του 1821.
3. Μειώθηκαν κατά 60% οι στρατιωτικές δαπάνες, μειώθηκε δραστικά ο αριθμός των ενστόλων και αντί για μισθό οι στρατιωτικοί έπαιρναν... χωράφια (Ο Καμμένος, που το πρότεινε γι' αυτούς που έχασαν από τα έντοκα, έρχεται δεύτερος).
4. Επιβλήθηκε προκαταβολή στην είσπραξη του φόρου εισοδήματος και της “δεκάτης”, που ήταν ο φόρος για την αγροτική παραγωγή (ώπα!).
5. Αυξήθηκαν οι δασμοί και οι φόροι χαρτοσήμου (ε, καλά τώρα. Μέτρα ψωμοτύρι).
6. Απολύθηκαν όλοι οι μηχανικοί του Δημοσίου και σταμάτησαν όλα τα δημόσια έργα.
7. Καταργήθηκαν εντελώς όλες οι υγειονομικές υπηρεσίες του κράτους (Προφανώς, ο Λοβέρδος είχε προγόνους στην Υγεία!).
8. Απολύθηκαν όλοι οι υπάλληλοι του Εθνικού Τυπογραφείου, οι δασονόμοι, οι δασικοί υπάλληλοι και οι μισοί καθηγητές πανεπιστημίου.
9. Καταργήθηκαν όλες οι διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
10. Νομιμοποιήθηκαν όλα τα αυθαίρετα κτίσματα και οι καταπατημένες “εθνικές γαίες” με την πληρωμή προστίμων νομιμοποίησης (Μπιρμπίλη και Παπακωνσταντίνου αργήσατε...).
11. Περαιώθηκαν συνοπτικά όλες οι εκκρεμείς φορολογικές υποθέσεις με την καταβολή εφάπαξ ποσού (σήμερα όλο περαιώσεις είμαστε...).
Δεν είναι ανατριχιαστικά όμοια με την εποχή μας; Είδατε που οι οικονομικές συνταγές λιτότητας είναι σαν το παλιό καλό κρασί; Ίδιες, αιώνιες, ανυπόφορες.
Κι επειδή ξέρω ότι θα ρωτήσετε “τι πέτυχαν με όλα αυτά;”, απαντάμε: Ο κόσμος εξαθλιώθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι ξένοι πήραν ένα μέρος των χρημάτων τους, η χώρα είδε κι έπαθε να συνέλθει, αλλά φαλίρισε ξανά μετά από πενήντα ακριβώς χρόνια, με το “Κύριοι, δυστυχώς επτωχεύσαμεν” του Χαριλάου Τρικούπη το 1893. Πάντως, το συγκεκριμένο μνημόνιο του 1843, από πολλούς ιστορικούς θεωρείται μία από τις σοβαρότερες αφορμές για το ξέσπασμα της επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, που ανάγκασε τον Όθωνα να παραχωρήσει Σύνταγμα. Και ω, τι σύμπτωση. Στην ίδια πλατεία του (Συντάγματος) και σήμερα με τα μνημόνια, τις τρόικες, τη λιτότητα, την εξαθλίωση του λαού παίζεται η τύχη μας...

Συνολικά το νεοελληνικό κράτος γνώρισε τρεις πτωχεύσεις: το 1843, το 1894 και το 1932, πέραν του ξένου δανείου του 1898 που έθεσε τη χώρα σε διεθνή αποικιακό οικονομικό έλεγχο! Σήμερα ζούμε την τέταρτη ουσιαστική πτώχευση της Ελλάδας, Πολύ χειρότερη, ίσως, από τις προηγούμενες. Το συμπέρασμα είναι μάλλον σαφές: Αυτή η χώρα δεν μπορεί να απαλλαγεί από την κακοδαιμονία και τις ιστορικές τραγωδίες που επιφέρουν οι κακοστημένες δομές της, οι κυβερνήτες - ατζέντηδες τομικών και ξένων συμφερόντων και, φυσικά το τοκογλυφικό χρηματιστικό κεφάλαιο και οι δυνάμεις που αναπτύσσει εντός και εκτός συνόρων.  
Ίσως όμως τώρα να είμαστε πιο ώριμοι από ποτέ ώστε να πράξουμε ως λαός αυτό που εγκληματικά δεν κάναμε στις τρεις προηγούμενες πτωχεύσεις με οδυνηρές ιστορικές συνέπειες: Και αυτό είναι να κλείσουμε τ' αυτικά στις σειρήνες και να μην αναγνωρίσουμε το χρέος ως οφειλή του ελληνικού λαού και επομένως, να μην το αποπληρώσουμε, προς μεγάλη θλίψη του κ. Μπάμπη! Και αυτή η μη αναγνώριση να γίνει αφετηρία μιας μεγάλης, σύγχρονης αναγεννητικής στροφής στην πορεία της χώρας. 
 
Πηγές: Δημ. Φωτιάδη «Όθωνας, η μοναρχία»., "πενταπόσταγμα"