Το πιστεύω των υπηκόων του ευρώ

Πιστεύω εις ένα Ευρώ,

Πατέρα, λαοκράτορα, ποιητήν Δου Νου Τού και Δ΄Ράιχ, δανειστών τε πάντων και φραγγάτων.
Και εις έναν Κύριον πρόεδρο Μάριο Ντράγκι, τον Υιόν του Ευρώ τον μονογενή,
τον εκ του Πατρός δανεισθέντα προ πάντων των εντόκων.
Δάνειον εκ δανείου, ευρώ αληθινόν εξ ευρώ αληθινού, τοκισθέντα, ου χαρισθέντα,
ομοούσιον τω ΔΝΤ, δι' ου τα πάντα υπετροκίζοντο.
Τον δι' ημάς τους χαχόλους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των Βρυξελλών
και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Ηλιθίου και Μαργαρίτης του Ανδρέου
και πρωθυπουργήσαντα.
Παρετιθέντα τε υπέρ ημών επί Καρόλου Παπούλια και παθόντα και εξευτελισθέντα.
Και ταξιδεύσαντος εις Κόστα Ρίκαν κατά τας γραφάς.
Και ανελθόντα εις την Σοσιαλισικήν Διεθνή
και καθεζόμενον εκ δεξιών του Πρακτορεύσαντος.
Και πάλιν ερχόμενον μετά λόξης
κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της μαλακίας, ουκ έσται τέλος.
Και εις τον Παπαδήμαν τον Άγιον, τον Κύριον, τον φοροοποιόν, τον εκ της Σάκς εκπορευόμενον,
το συν Πασόκ,ι ΝουΔού και Λα.Ο.Σ. συγκυβερνώντα και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια των εκδοτών.
Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και αποστολικήν Γερμανίαν,
ομολογώ Μνημόνιο εις αύξηση χρεών.
Προσδοκώ κούρεμα ιδιωτών.
Κι οφειλήν του μέλλοντος αιώνος.
Αμην!