Το μ-έλλειμμα Παπακωνσταντίνου

Διαβάστε το αποκαλυπτικό αφιέρωμα του περιοδικού HOT DOC για την κρυφή πορεία προς το ΔΝΤ, που περιγράφει με λεπτομέρειες πως η Ελλάδα πήρε τον δρόμο για την πιο μεγάλη εξάρτηση που γνώρισε ποτέ μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις και επιλογές ανθρώπων.

Ο Παπακωνσταντίνου και όσοι χειρίστηκαν την κρίση είναι απόφοιτοι των πιο γνωστών Πανεπιστημίων. Κατά έναν περίεργο τρόπο όμως δεν διέκριναν πως η κρίση είναι κρίση της ίδιας της σύστασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ΕΕ έχει μόνο νομισματική ενοποίηση και όχι πολιτική ή οικονομική. Οι αποφάσεις παίρνονται από τους ισχυρούς. Τα πλεονάσματα δεν μεταφέρονται, όπως στις ΗΠΑ για να αναπτυχθούν οι πιο αδύνατες χώρες οι οποίες οδηγήθηκαν σε «απόπαραγωγικοποίηση» μέσα από τις πολιτικές της ΕΕ. Μετά την ΟΝΕ, ο δανεισμός έγινε εύκολος και τα αδύναμα κράτη έγιναν καταναλωτές και αγοραστές των γερμανικών BMW και βέβαια των γαλλογερμανικών όπλων και των επενδύσεων τύπου SIEMENS. Για την κυβέρνηση η κρίση ήταν αποτέλεσμα του κακού Δημοσίου, των τεμπέληδων ελλήνων και της (δικής) τους διαφθοράς. Η Ελλάδα δεν είχε παρά να ευθυγραμμιστεί με τις ευρωπαϊκές εντολές και να ανακαλύψει ένα σαβουαρ βιβρ οικονομίας και πολιτικής. Σε όλες τις «διαπραγματεύσεις» οι έλληνες αξιωματούχοι θυμίζουν τους έλληνες συναδέλφους τους μετά την κατοχή που δεν τολμούν να συλλάβουν γερμανούς εγκληματίες πολέμου για να μην εξοργίσουν τη Γερμανία. Η ελληνική πλευρά δεν κάνει καμία διαπραγμάτευση. Δεν έχει κανένα σχέδιο για τον εαυτό της. Είναι χαρακτηριστικό πως σε μία συνάντηση του Eurogroup ο Παπακωνσταντίνου αφού ρώτησε τους εταίρους τι μέτρα να πάρει, στη συνέχεια ρώτησε «υπάρχει πλάνο B;» για να του απαντήσουν «δεν υπάρχει, πάρτε μέτρα και μην ανησυχείτε». Ο έλληνας υπουργός Οικονομίας ρωτάει για εναλλακτική λύση αυτούς που είναι οι δανειστές του και με τους οποίους δεν έχει κοινά συμφέροντα. Αυτή η αυταπάτη της «συναντίληψης» αλλά των διαφορετικών συμφερόντων διέπει όλη την ελληνική πολιτική στην κρίση.

Στις 2 Οκτωβρίου του 2009, δύο μέρες πριν τις εκλογές, η κυβέρνηση της ΝΔ ανακοίνωσε πως η πρόβλεψη για το έλλειμμα της χώρας ήταν 6%. Αναμφίβολα ήταν ένα ψεύτικο έλλειμμα. Αλλά δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο. Την ίδια χρονιά η Βρετανία είχε κάνει πρόβλεψη για 8,2%, ενώ το πραγματικό ήταν 11,4%, η Ολλανδία είχε κάνει πρόβλεψη για πλεόνασμα 1,2% αλλά κατέληξε σε έλλειμμα 5,4% και η Πορτογαλία για 3,9% για να καταλήξει σε 9,3%. Η Ιρλανδία την επόμενη χρονιά είχε κάνει πρόβλεψη για 11,6% ενώ το πραγματικό ήταν 32%.

Η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει

Δεκαπέντε μέρες μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ (20 Οκτωβρίου) ο Γ. Παπακωνσταντίνου, σε μια κρίση «ειλικρίνειας» ανακοινώνει πως το έλλειμμα είναι 12,5% του ΑΕΠ. Μετά την ανακοίνωση τα επιτόκια δανεισμού εκτινάσσονται. Τα spreads από 130,4 μονάδες πάνε στις 172,3. Δύο μέρες μετά ο οίκος Fitch, υποβαθμίζει την Ελλάδα από κατηγορία Α σε Α-.Στην Ευρώπη ξεκινά θόρυβος για την αξιοπιστία των greek statistics και η Στατιστική Υπηρεσία μετατρέπεται σε ανεξάρτητη Αρχή την ΕΛΣΤΑΤ η οποία δίνει στατιστικά στοιχεία στην κεντρική ευρωπαϊκή υπηρεσία EUROSTAT. Το επόμενο διάστημα για έναν περίεργο λόγο, η Ελλάδα χωρίς να υπάρχει τέτοια ανάγκη, ανακοινώνει άλλες δύο φορές έλλειμμα για να καταλήξει πως είναι 15,8% του ΑΕΠ. Κάθε ανακοίνωση πρόβλεψης, ανεβάζει τα spreads και κάνει ακριβότερο τον δανεισμό.

Το επιχείρημα του Παπακωνσταντίνου είναι πως οι αγορές ήξεραν πως το έλλειμμα ήταν μεγαλύτερο και δεν μπορούσαμε να κοροϊδεύουμε τους πάντες. Οι αγορές προφανώς ήξεραν την αλήθεια, αλλά δεν κινούνται λόγω της αλήθειας παρά μόνο αν τους δώσεις την ευκαιρία. Για παράδειγμα, οι αγορές ήξεραν το 2001 πως η Ελλάδα έκρυψε κομμάτι του χρέους της με τη βοήθεια της Goldman Sachs για να μπει στην ΟΝΕ, αλλά δεν κινήθηκαν αρνητικά. Η φούσκα των αγορών γνωρίζει πως είναι γεμάτη αέρα. Πρέπει όμως να την τρυπήσεις για να αρχίσει να βγαίνει.

Την ώρα λοιπόν που η κυβέρνηση έχει κοροϊδέψει το λαό της με το «λεφτά υπάρχουν» θέλει να είναι ειλικρινής στην EUROSTAT. Ο Παπακωνσταντίνου ξέρει καλά πως τα στοιχεία που δηλώνονται από τις ευρωπαϊκές χώρες στην EUROSTAT έχουν υποστεί «δημιουργική λογιστική» είναι μη ειλικρινή. Ο ίδιος άλλωστε σε mail που στέλνει στον Όλι Ρεν μετά από δηλώσεις του επικεφαλής της EUROSTAT γράφει: «Όλι αυτά τα σχόλια του Ραντερμαχερ δεν βοηθούν πραγματικά…Μου φαίνεται πως η EUROSTAT προσπαθεί να δείξει αυστηρότητα για να καλύψει τις παλιές της αμαρτίες». Ο υπουργός Οικονομικών ξέρει καλά πως η EUROSTAT δεχόταν κατ επανάληψη ψεύτικα στοιχεία ως αληθινά με απαίτηση της Γαλλίας και της Γερμανίας. Αλλά περιέργως θέλει η Ελλάδα να είναι «ειλικρινής».

Εντυπωσιακό είναι και το τι συμβαίνει στο ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ που με πρωτοβουλία του Παπακωνσταντίνου δημιουργείται. Κάποια από τα μέλη επιμένουν πως ο τρόπος υπολογισμού του ελλείμματος δεν είναι ενδεδειγμένος. Ή μάλλον πως η φόρμα της EUROSTAT ζητά πράγματα που οι άλλες χώρες δεν βάζουν. Προκειμένου να υπολογιστεί το έλλειμμα (μεγαλύτερο πάντα) συνυπολογίζονται και οι ΔΕΚΟ, πράγμα που δεν κάνει η Βρατανία. Η Ελλάδα, ενώ έχει βάλει φαρμακευτικές δαπάνες 2 δις, προσθέτει στον υπολογισμό του ελλείμματος άλλα 4 δις τα οποία δεν έχουν πληρωθεί ακόμη. Εντυπωσιακότερο είναι το πώς φουσκώνει το έλλειμμα. Μέχρι και οι επιδοτήσεις των εισιτηρίων του ΟΑΣΑ υπολογίζονται στο έλλειμμα. Το ελληνικό κράτος επιδοτεί τα εισιτήρια ως προϊόν. Αν δεν ήταν επιδότηση προϊόντος θα ήταν παράνομο για την ΕΕ. Όταν δεν μπορεί δίνει τη δυνατότητα στον Οργανισμό να πάρει δάνειο με την εγγύηση του Δημοσίου. Αυτές λοιπόν οι επιδοτήσεις ακόμη και τα δάνεια (600 εκατομμύρια) συνυπολογίστηκαν στο έλλειμμα. Εκτός από το έλλειμμα, εμφανίζεται και το μέλημα Παπακωνσταντίνου για αυτό. Μέσα σε μερικούς μήνες ένα πρόβλημα ελλείμματος, γίνεται πρόβλημα δανειοδότησης της χώρας.

Η φιλολογία στην Ευρώπη είναι τεράστια για τους αναξιόπιστους έλληνες. Την εντείνουν περισσότερο κορυφαίοι της κυβέρνησης που λένε στους ευρωπαίους ομολόγους τους τα χειρότερα για τη χώρα τους. και μάλιστα στους Γερμανούς οι οποίοι αφού αιματοκύλησαν την Ευρώπη υπερασπίζονται με νύχια και δόντια τη χώρα τους. «Κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα» ήταν η ρήση Παπανδρέου.

Δηλώσεις –«φυτίλια» στην εκτόξευση των spreads

Από τον Οκτώβριο του 2009 έως τον Απρίλιο του 2010, οπότε ανακοινώνεται η εμπλοκή του ΔΝΤ, πάνω από δέκα δηλώσεις Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου εκτινάσσουν τα spreads κάνοντας όλο και πιο δύσκολο το δανεισμό. (δείτε πίνακα). Στις 14 Δεκεμβρίου του 2009, ο Παπανδρέου δηλώνει στο Ζάππειο ότι «το μεγαλύτερό μας έλλειμμα είναι αυτό της αξιοπιστίας».Τα spreads ανεβαίνουν στο 228,8. Στις 15 Ιανουαρίου ο Παπακωνσταντίνου χαρακτηρίζει το Πρόγραμμα Σταθερότητας απολύτως επαρκές για να μας βγάλει από την κρίση. Τα spreads πετάνε στις 273,4 μονάδες αφού όλοι ξέρουν πως είναι ψέματα. Ο Παπακωνσταντίνου που κάνει ότι κάνει για να νοιώσουν εμπιστοσύνη οι αγορές λέει οφθαλμοφανή ψέματα. Όταν ξεκινάει στις 27 Ιανουαρίου η φημολογία πως η Ελλάδα μπορεί να δανειοδοτηθεί από την Κίνα ο Παπακωνσταντίνου δηλώνει «η Ελλάδα δεν διαθέτει εναλλακτικό σχέδιο».Τα spreads φτάνουν στις 355,6 μονάδες. Η Ελλάδα έχει βάλει το πιστόλι πάνω στο τραπέζι κατά την προσφιλή έκφραση του Παπανδρέου, αλλά κάποιος το χρησιμοποιεί για να παίζει ρωσική ρουλέτα με τη χώρα. Στις 9 Φεβρουαρίου ο Παπακωνσταντίνου και πάλι δηλώνει στο Eurogroup τα περί Τιτανικού: «Προσπαθούμε να αλλάξουμε την πορεία του Τιτανικού αλλά δεν είναι εύκολο». Η χώρα βαφτίζεται Τιτανικός. Μερικές μέρες μετά, οι «αγορές» έχοντας πάρει πλήρως το μήνυμα αρχίζουν τις υποβαθμίσεις της χώρας.

Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου υποστηρίζει σήμερα πως οι δηλώσεις του δεν είχαν σχέση με το κλείσιμο των αγορών. Και πως εν ολίγοις στον Τιτανικό δεν ήταν καπετάνιος αλλά μούτσος. Όσο για την σύγκρουση έφταιγε το παγόβουνο.
Η σχέση των δηλώσεων με την άνοδο των spreads φαίνεται καθαρά στα σχεδιαγράμματα. Το μόνο αναπάντητο είναι γιατί έγιναν. Άγνοια ή πρόθεση;