[Ζωντανή και νεκρή σαν γάτα του Σρέντιγκερ, κβαντική υπέρθεση της Αγίας και θαύμα σε ανώνυμη άπιστη Κορωπιώτισσα]
του Αναγνώστη Λασκαράτου
Aπό το αρχείο αφορολόγητων θαυμάτων της ekklisiaonline: «Θαύμα της Αγίας Παρασκευής σε άπιστη γυναίκα» (26 Ιουλίου 2015 13:48). “Η μαρτυρία της οικογένειας έχει ως εξής:
Υπάρχει στο Κορωπί ένα παντρεμένο ζευγάρι όπου ο άντρας είναι το πιστό μέλος της οικογένεια και η γυναίκα του είναι άπιστη και είρωνας της πίστης….Την ημέρα λοιπόν της εορτής της σηκώθηκε πρωί – πρωί και αφού άφησε την γυναίκα του και την πεθερά του να κοιμάται, ντύθηκε και με προσοχή έφυγε από το σπίτι για την Εκκλησία. Έκλεισε και την εξώπορτα και την κλείδωσε δυο φορές. Πήγε λοιπόν στην εκκλησία και αφού λειτουργήθηκε γύρισε πίσω για το σπίτι. Μόλις έφτασε βρήκε τις δυο γυναίκες τρομοκρατημένες και πανικοβλημένες.Τις ρώτησε τι είχε συμβεί και αυτές τον ρώταγαν εάν το πρωί που έφυγε κλείδωσε την πόρτα του σπιτιού. Η απάντηση του άνδρα ήταν βεβαίως και την κλείδωσα αφού ξέρουμε εδώ στο Κορωπί τι πρόβλημα έχουμε με τους κλέφτες και τους κακοποιούς….Μόλις έφυγες μετά από λίγο ακούσαμε να ξεκλειδώνεται η πόρτα. Δυο φορές κρακ, κρακ. Κοκαλώσαμε!!! Είδαμε τότε μπροστά μας μια γυναίκα να μπαίνει μέσα στο σπίτι με μαύρα ρούχα,…να μας κοίτα αμίλητη και να πηγαίνει στο δωμάτιο που είναι η καντήλα. Πηγαίνει λοιπόν εκεί, παίρνει το καντήλι πηγαίνει κατόπιν στην κουζίνα βάζει λαδί, βάζει λουμινάκι και το ανάβει. Το παίρνει το καντηλάκι και το τοποθετεί πάλι στο δωμάτιο. Μας κοίτα με πολλή αυστηρό τρόπο και μας λέει, «σήμερα είναι η εορτή μου» (σημ.Λ.: εγωίστρια και ανάγωγη η αγία) και φεύγει πάλι από όπου ήρθε. Οι γυναίκες ήταν συγκλονισμένες…. ». Δυστυχώς φαίνεται πως η άθεη Κορωπιώτισσα δεν μετανοησε αν κρίνουμε από το γεγονός πως αντί να βγει στην TV, στην Espresso ή στον ΡΣ της Εκκλησίας να διηγηθεί το θαύμα, διατήρησε την ανωνυμία της.Για την Αγία Παρασκευή της Ρώμης, διαβάζουμε στην «Πεμπτουσία»: «Αγία Παρασκευή: Η ηρωική παρθενομάρτυς…» (26 Ιουλίου 2022). «Βρισκόμαστε στα χρόνια του Αντωνίνου Πίου (138-161 μ. Χ.). Οι δραστηριότητες της ευγενούς χριστιανής κόρης έφτασαν ως το ανάκτορο του αυτοκράτορα (σημ.Λ.: δεν είχε άλλη δουλειά ο άναξ;), ο οποίος έδωσε διαταγή να τη συλλάβουν και να την οδηγήσουν μπροστά του. Η σεμνή και όμορφη αρχοντοπούλα στάθηκε μπροστά στον φανατικό ειδωλολάτρη ηγεμόνα με πρωτοφανές θάρρος. Ο Αντωνίνος εντυπωσιάστηκε από το κάλλος και το θάρρος της Παρασκευής και γι’ αυτό δεν ήθελε να εφαρμόσει το νόμο, που προέβλεπε φρικτά βασανιστήρια σε όσους από τους χριστιανούς δεν ήθελαν να θυσιάσουν στους παγανιστικούς «θεούς» και να κάψουν λιβανωτό στο «θεό» αυτοκράτορα. Άνοιξε διάλογο μαζί της, ελπίζοντας ότι θα την μετέπειθε …. η Παρασκευή έμεινε αμετακίνητη στην πίστη της, αντικρούοντας με περισσό θάρρος, διαύγεια πνεύματος και λογικά επιχειρήματα τα λόγια του Αντωνίνου, τονίζοντάς του ότι ο μόνος αληθινός Θεός είναι ο Τριαδικός,…Η στάση της και τα λόγια της εξόργισε τον αυτοκράτορα, ο οποίος, βλέποντάς την αμετάπειστη, έδωσε εντολή να τη βασανίσουν, ελπίζοντας ότι δε θα άντεχε τα μαρτύρια και θα αρνιόταν την πίστη της. Φοβεροί δήμιοι ειδωλολάτρες (σημ.Λ.: οι Βυζαντινοί Χριστιανοί βασανιστές ήταν πιο πονόψυχοι) εφάρμοζαν φρικτά μέσα βασανισμών κατά των χριστιανών. Στην αρχή της έβαλαν πυρακτωμένη περικεφαλαία στο κεφάλι. Η αγία δε λύγισε και υπόμεινε καρτερικά τους αφόρητους πόνους του εγκαύματος. Μετά την έκλεισαν σε σκοτεινή φυλακή, απομονώνοντάς…Τότε διέταξε να την ρίξουν σε λέβητα με καυτό λάδι. Ο Θεός όμως την προστάτεψε και δεν κάηκε μέσα στο λάδι που κόχλαζε! Ο αυτοκράτορας νόμισε πως δεν έκαιγε το λάδι, πλησίασε στον λέβητα να δει και τυφλώθηκε από τις πύρινες αναθυμιάσεις. Η αγία τον θεράπευσε θαυματουργικά και γι’ αυτό θεωρείται προστάτιδα των ματιών. Ο Αντωνίνος την άφησε ελεύθερη και σταμάτησε τους διωγμούς! Ύστερα από λίγο καιρό πέθανε ο Αντωνίνος και τον διαδέχτηκε ο Μάρκος Αυρήλιος (161-180 μ. Χ.). Αν και στωικός φιλόσοφος, συνέχισε με την ίδια μανία και αυτός τους διωγμούς εναντίον των χριστιανών. Από τους πρώτους χριστιανούς που συνέλαβαν ήταν η Παρασκευή. Έδωσε εντολή σε δύο έπαρχους, τον Ασκληπιό και τον Ταράσιο να τη βασανίσουν με αγριότητα. Ύστερα από φρικτά βασανιστήρια την αποκεφάλισαν. Οι χριστιανοί της Ρώμης με μύριους κινδύνους κατόρθωσαν και πήραν το τίμιο λείψανο της αγίας…» (Τα λείψανα των Ορθόδοξων Αγίων έτσι κι αλλιώς επανεμφανίζονται στον ύπνο οσίων αγράμματων ηγουμενισσών).
Όλο αυτό το παραμύθι με τον αυτοκράτορα, δεν στηρίζεται σε καμία ιστορική πηγή, αλλά στην «παράδοση» των εκκλησιαστικών μύθων που επινόησαν διάφοροι αγύρτες καλόγεροι. Η ίδια η Καθολική εγκυκλοπαίδεια δεν αναφέρει κανένα τέτοιο θαύμα, επαινεί την ευγένειά του αυτοκράτορα και δεν κάνει ούτε υπαινιγμό βασανιστικών θανατώσεων. Αν πραγματικά η Εκκλησία έχει κάποιες τέτοιες ιστορικές αποδείξεις ας διορθώσει την ελληνική έκδοση της Wikipedia στο λήμμα Αντωνίνος, όπου του πλέκεται το εγκώμιο: «Στις αρχές της βασιλείας του κατέθεσε την τεράστια ατομική του περιουσία στο δημόσιο ταμείο. Διέγραψε φόρους, έκανε δωρεές σε πολίτες, μοίραζε άρτο και διοργάνωνε θεάματα, αλλά παρ’ όλα αυτά τα οικονομικά του κράτους ήταν ανθηρότατα κατά τον θάνατό του. Στη Σύγκλητο συμπεριφερόταν σαν απλό μέλος της και ποτέ δεν έπαιρνε αποφάσεις χωρίς να συμβουλευτεί τους ηγέτες της. Περιέστειλε την αυστηρότητα του νόμου, θέσπισε ευεργετικές διατάξεις για τους δούλους, φρόντισε για την εκπαίδευση άπορων νέων και έδωσε σε διδασκάλους και φιλοσόφους προνόμια συγκλητικών. Φαίνεται ότι δεν ήταν αυστηρός με τους Χριστιανούς -τουλάχιστον όχι περισσότερο από άλλους αυτοκράτορες. Απέφευγε τους πολέμους κι επαναλάμβανε συνεχώς τη ρήση του Σκιπίωνα «προτιμώ να σώσω ένα πολίτη παρά να σκοτώσω χίλιους εχθρούς«. Αναγκάστηκε όμως σε μικροπολέμους για την καταστολή εξεγέρσεων στη Βρετανία, στη Μαυριτανία και στην Ιουδαίας. Ήταν ιδιαίτερα δίκαιος ως ηγεμόνας και η φήμη του είχε φθάσει μέχρι τις Ινδίες, όπου ηγεμόνες της περιοχής ζητούσαν τη διαιτησία του…». Επίσης ας στείλει επιστολή διαμαρτυρίας στην Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, που δεν αναφέρει λέξη για το μαρτύριο και τον διάλογο (ποιος ήταν παρών και τον κατέγραψε;) της Αγίας με τον αυτοκράτορα: “CATHOLIC ENCYCLOPEDIA: Antoninus Pius” «Οι ιστορικοί γενικά μιλούν ομόφωνα ως προς τον έπαινο του χαρακτήρα του Αντωνίνου και την επιτυχία και τις ευλογίες της βασιλείας του (για μια μάλλον δυσμενή εκτίμηση, βλ. Schiller, Geschichte der röm. Kaiserzeit, II, 138). Η αντίληψή του για τα καθήκοντα του αξιώματός του ήταν υψηλή και ευγενής, και η άσκηση της σχεδόν απεριόριστης εξουσίας που είχε στα χέρια του τον σημάδεψε ως έναν άνθρωπο απόλυτα αφοσιωμένο στα συμφέροντα της ανθρωπότητας. Στην ιδιωτική του ζωή και στη διαχείριση της αυλής του ακολούθησε την αληθινή στωική απλότητα, εντελώς απαλλαγμένη από την υπερβολή Η βασιλεία του ήταν αναμφισβήτητα η πιο ειρηνική και η πιο ευημερούσα στην ιστορία της Ρώμης. Δεν έγιναν πόλεμοι, εκτός από αυτούς που ήταν απαραίτητοι για τη φύλαξη των συνόρων της Αυτοκρατορίας από εισβολή ή για την καταστολή των εξεγέρσεων. ….Για χρόνια η Pax Romana επικράτησε σε ολόκληρη την Αυτοκρατορία και έφερε ευλογίες και ευτυχία σε πιθανώς 150.000.000 ανθρώπους,…..Στη θρησκεία ο Αντωνίνος ήταν βαθιά αφοσιωμένος στην παραδοσιακή λατρεία της Αυτοκρατορίας. Δεν είχε τίποτα από τον σκεπτικισμό του Αδριανού», ούτε τον τυφλό φανατισμό του διαδόχου του….Στις συναλλαγές του με τους Χριστιανούς ο Αντωνίνος δεν προχώρησε παρά να διατηρήσει τη διαδικασία που σκιαγράφησε ο Τραϊανός, αν και η ακλόνητη αφοσίωση του Αυτοκράτορα στους εθνικούς θεούς δεν μπορούσε να μην φέρει τη συμπεριφορά των Χριστιανών σε δυσμενή αντίθεση. Πολύ λίγες ενδείξεις για τη στάση του αυτοκράτορα απέναντι στους χριστιανούς υπηκόους του βρίσκονται σε σύγχρονα έγγραφα. Η πολυτιμότερη είναι αυτή του χριστιανού επισκόπου Σάρδεων Μελίτωνα (Ευσέβιος, Εκκλησιαστική Ιστορία IV.26.10). Στην «Απολογία» του προς τον Μάρκο Αυρήλιο κάνει λόγο για «επιστολές» που απηύθυνε ο Αντωνίνος Πίος προς τους Λαρισαίους, τους Θεσσαλονικείς, τους Αθηναίους και προς όλους τους Έλληνες, απαγορεύοντας κάθε ταραχώδη έξαρση κατά των Χριστιανών. Το διάταγμα που βρέθηκε στον Ευσέβιο (Ιστορία της Εκκλησίας IV.13) θεωρείται τώρα από τους περισσότερους κριτικούς ως πλαστό του δεύτερου μισού του δεύτερου αιώνα. Στο παρελθόν, ο Tillemont (σημ.Λ: Γάλλος ιερέας Ιστορικός της Εκκλησίας στο 17ο αι.) και στο παρόν ο Wieseler (σημ.Λ.: Karl Georg, Λουθηρανός ιστορικός και πανεπιστημιακός καθηγητής θεολογίας-19ος αι.), υποστηρίζουν την αυθεντικότητά της. «Μιλάει με όρους θαυμασμού για την αθωότητα των Χριστιανών, κηρύσσει αναπόδεικτες τις κατηγορίες εναντίον τους, καλεί τους ανθρώπους να θαυμάσουν τη σταθερότητα και την πίστη με την οποία αντιμετώπισαν τον σεισμό και άλλες καταστροφές που οδήγησαν τους άλλους σε απόγνωση, αποδίδει τις διώξεις στη ζήλια που οι άνθρωποι ένιωθαν εναντίον εκείνων που ήταν πιο αληθινοί λάτρεις του Θεού από τους ίδιους». Αυτή η ψυχραιμία ήταν απολύτως σύμφωνη με το πνεύμα της υπάρχουσας νομοθεσίας, όπως ορίζεται από τον Τραϊανό και ερμηνεύεται από τον Αδριανό: ότι οι εξωδικαστικές ενέργειες από την πλευρά του λαού κατά των Χριστιανών δεν πρέπει να γίνονται ανεκτές από τις αρχές….Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ωστόσο, ότι όντως έλαβε χώρα διωγμός κατά τη βασιλεία του Αντωνίνου και ότι πολλοί Χριστιανοί υπέστησαν πράγματι θάνατο. Οι σελίδες των σύγχρονων απολογητών, αν και στερούνται λεπτομερειών, αποτελούν άφθονη απόδειξη ότι επιβάλλονταν συχνά η θανατική ποινή (σημ.Λ.: το ποια είναι η ιστορική αξιοπιστία των Χρ.Απολογητών, ας το αφήσουμε καλύτερα). Η παθητική στάση του Αντωνίνου δεν είχε μικρή επίδραση στην εσωτερική ανάπτυξη του Χριστιανισμού. Η αίρεση ήταν τότε αχαλίνωτη από όλες τις πλευρές. Συνεπώς, προκειμένου να ενισχυθούν οι δεσμοί πειθαρχίας και ηθικής, και να επιβληθεί η ενότητα του δόγματος, ζητήθηκε συντονισμένη δράση. Η ανεκτική στάση του αυτοκράτορα κατέστησε δυνατή μια ευρεία και έντονη δραστηριότητα εκ μέρους των χριστιανών Επισκόπων, μια απόδειξη της οποίας είναι ο θεσμός των Συνόδων ή των συμβουλίων των χριστιανών ηγετών, που στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε αρχικά σε ευρεία κλίμακα και περιγράφηκε εκτενώς. από τον Ευσέβιο στην Εκκλησιαστική του Ιστορία. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να λεχθεί, πως ο Αυτοκράτορας συνέβαλε στην ανάπτυξη της χριστιανικής ενότητας».
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ
α.Η Αγία Παρασκευή μαρτύρησε και πέθανε δυο φορές, όχι μόνο στη Ρώμη αλλά και στην Πούντα της Ηπείρου, δηλαδή με δεδομένο πως αποκλείεται να εκτελέστηκε ταυτόχρονα έχουμε μια ζωντανή προφητεία για το περίφημο σενάριο της γάτας του Σρέντιγκερ, που μπορεί να είναι ταυτόχρονα ζωντανή και νεκρή: «Ο τάφος της Αγίας Παρασκευής στη Μονή Πούντας» (Romfea.gr. 04/07 18:13). «Παρότι η μάρτυρας Παρασκευή δεν καταγόταν από την Ήπειρο, κατά την παράδοση, έδρασε στην περιοχή και μαρτύρησε σε αυτή. Στη Μονή της Πούντας, κοντά στο Καναλάκι Πρέβεζας, δίπλα στη μυθική Αχερουσία λίμνη, υπάρχει ο τάφος της, όπου οι πιστοί θάψανε το ακέφαλο σώμα της, αφού θανατώθηκε με αποκεφαλισμό. Στον τάφο της ανηγέρθηκε προς τιμή της τρισυπόστατος ναός, στον οποίο, πάντα κατά την παράδοση, τοποθετήθηκε και η κεφαλή της. Πάντως σήμερα τμήμα της κάρας της βρίσκεται στη Μονή Πετράκη Αθηνών. Mάλιστα δίπλα στον τάφο σώζεται και η πέτρα, όπου στηριζόμενη προσευχόταν κατά τον αποκαφαλισμό της. Ο τάφος της Αγίας Παρασκευής, εκτός από πηγή θαυμάτων, είναι και μια αφορμή….Να εξευγενίσουμε την ψυχή μας» (σημ.Λ.: και να αυξήσει η Εκκλησία τα έσοδά της).
β.Θαύματα της ευσεβούς ελληνικής Δικαιοσύνης: «Ιστορίες Ιερής ατιμώρητης Ληστείας και Φοροκλοπής«-«Το χρυσό παγκάρι, στα Τέμπη, δίπλα στο ποτάμι: «Ποντίκι» (13.7.2006): «Για τα θαύματα της κοιλάδας των Τεμπών έχετε διαβάσει και ακούσει με αφορμή τα παγκάρια και τις διάφορες ματσακονιές που έχει καταγγελθεί ότι έχουν γίνει εκεί. Στα Τέμπη λοιπόν υπάρχει ένα μικρό εκκλησάκι, η Αγ.Παρασκευή, που δεν σου πολυγεμίζει το μάτι. Και όμως, κατά χιλιάδες οδηγοί και συνεπιβάτες σταματούν να ανάψουν ένα κερί, με αποτέλεσμα το προσκύνημα να χαρακτηρίζεται χρυσοφόρο.
Εύλογα θα αναρωτηθούν πολλοί πού πάνε τα λεφτά απ’ το κερί με δεδομένο ότι το παρελθόν του ναού δεν είναι και το καλύτερο. Θα θυμάστε όλοι την κασέτα που είχε προβάλει ο Τριανταφυλλόπουλος, η οποία έδειχνε κάποιους υπευθύνους την ώρα που άνοιγαν το παγκάρι. Τη… δουλειά της καταγραφής με κρυφή κάμερα είχε κάνει με επαγγελματικό τρόπο ένας παπάς που διαφωνούσε με όσα έβλεπε εκεί, ο παπα-Λάμπρος Ρίνης, και έχει όντως ενδιαφέρον να δούμε ποια ήταν η δικαστική κατάληξη της υπόθεσης. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, και συγκεκριμένα πόσο καλά πήγε η χρονιά για το προσκύνημα της αγίας Παρασκευής. Σύμφωνα λοιπόν με ανακοίνωση της Μητρόπολης Λαρίσης, τα έσοδα για το οικονομικό έτος 2005 άγγιξαν τα 337.000 ευρώ (μειωμένα σε σχέση με προηγούμενες χρονιές, πιθανώς ένεκα των εκκλησιαστικών σκανδάλων). Η μερίδα του λέοντος προέρχεται από το κεράκι, συγκεκριμένα 263.000, ενώ άλλα 70.000 εισπράχθηκαν από τα ενοίκια των καταστημάτων. Στην ανακοίνωσή της η Μητρόπολη Λαρίσης δίνει λόγο για το πώς διατίθενται τα χρήματα: ….. Αυτά λένε οι αριθμοί ας δούμε όμως πίσω από αυτούς. Μας κίνησε το ενδιαφέρον πρόσφατο δημοσίευμα της τοπικής εφημερίδας «Αγώνας», την οποία εκδίδει μια ομάδα μαχητικών λαρισαίων χριστιανών, οι οποίοι πολέμησαν κάθε δεσπότη που ερχόταν στην περιοχή τους. Ο λόγος ήταν ότι εκείνοι θεωρούσαν ως μόνο κανονικό ιεράρχη τον μακαρίτη πια Θεολόγο (από τα χρόνια του Ιερωνύμου). Στο δημοσίευμα πιάνουν λοιπόν κάθε έναν κωδικό και τον κάνουν φύλλο και φτερό!…Ιδιαίτερα διδακτική είναι και η δικαστική κατάληξη: παρ’ ότι η προβληθείσα κασέτα έδινε την εντύπωση ότι τους πιάσανε στα πράσα (κάτι που δέχτηκε η Δικαιοσύνη σε πρώτο βαθμό καταδικάζοντας όλους τους κατηγορουμένους, δύο λαϊκούς επιτρόπους και δύο παπάδες), το Πενταμελές Εφετείο, που αρνήθηκε να δει τις κασέτες, είχε τον περασμένο Απρίλιο άλλη άποψη: αθώοι οι κληρικοί, από τέσσερα χρόνια για υπεξαίρεση στους δύο λαϊκούς. Μια απόφαση την οποία αρκετοί δεν πολυκατάλαβαν, πώς δηλαδή αθωώθηκαν οι μεν και καταδικάσθηκαν οι δε. Ας σημειωθεί ότι η αναίρεση που έκαναν οι δύο καταδικασθέντες ενώπιον του Αρείου Πάγου ακούγεται πως έγινε δεκτή (σημ.Λασκ.: όντως έγινε). Η συνέχεια είναι ακόμη πιο ενδιαφέρουσα: και οι τέσσερις κατηγορούμενοι υπέβαλαν μηνύσεις για ψευδορκία κατά του παπα-Λάμπρου Ρίνη (που δημοσιοποίησε την υπεξαίρεση), ενώ οι δύο παπάδες έκαναν και αγωγή ζητώντας 240.000 ευρώ έκαστος για ηθική ικανοποίηση. Εν μέσω όλων αυτών, στον παπα-Λάμπρο ήλθε και η πανταχούσα που δημοσιοποίησε το «Π» από τη Σύνοδο, με την οποία τον φιμώνει απαγορεύοντας να λέει την άποψή του για όποιο θέμα θέλει στα ΜΜΕ. Ελλαδάρα…».
γ.Εγωισμοί και μεγαλομανίες μιας Αγίας: «Να έλθεις αύριο πίσω από το Νοσοκομείο Ευαγγελισμός να με χαιρετήσεις». «Το βράδυ εκείνο κάποια (σημ.Λ.: πάλι ανωνυμία) ευσεβής σύζυγος Καθηγητού του Πανεπιστημίου, είδε στον ύπνο…τρελλάθηκες της είπε ο σύζυγός της θα πάμε θάλασσα για μπάνιο….Έχει δίκιο η κυρία. Πίσω από τον Ευαγγελισμό είναι η Μονή Πετράκη και εκεί φυλάσσεται η κάρα της Αγίας Παρασκευής» (choratouaxoritou. 26 Ιουλ 2017).
δ.Αφορολόγητες περιοδείες των δυο νεκροκεφαλών. «Η τιμία Κάρα της Αγ.Παρασκευής εις Σιάτισταν» ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ Ἀσωμάτων Πετράκη Σεπτεμβρίου 30, 2011). «…μετεφέρθη υπό του Ηγουμενοσυμβούλου της Μονής μας, Αρχιμ.Κων/νου Σκαρτούλη, στην ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ της ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ Δομαβιστίου-Φλαμουριάς, που ευρίσκεται κοντά στην Κωμόπολη Νάματα Βοΐου. Η υποδοχή της θα γίνει με την ενδεδειγμένη επισημότητα και ιεροπρέπεια την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου και ώρα 6.00′ στην Ιερά Μονή της Αγ.Παρασκευής Δομαβιστίου και εν συνεχεία θα εναποτεθεί εκεί για προσκύνημα υπό των πιστών έως τις 5 Οκτωβρίου
ε.Το δεύτερο κεφάλι της Αγίας Παρασκευής φιλοξενείται στη Μονή Κουτλουμουσίου: Ekklisiaonline (28.5.2017): «Η Κάρα της Αγ. Παρασκευής από τη Μονή Κουτλουμουσίου στη Βέροια». «Την Κάρα της Αγίας Παρασκευής, που φυλάσσεται στην Ι.Μ. Κουτλουμουσίου του Αγ. Όρους, υποδέχτηκε η Πατρίδα Βέροιας, στο Ναό της Υπαπαντής του Χριστού, το απόγευμα του Σαββάτου (27/5)».
Αναδημοσίευση από το roides.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου