Αγία επιστολή προς τον Χίτλερ

Το Άγιον Όρος και οι κατακτητές ή ιστορίες καλογερικής ευκαμψίας

Η Μονή Ιβήρων - συγγραφέας της επιστολής προς τον Χίτλερ

Αν το ελληνικό κράτος εφάρμοζε την διπλωματία και την πολιτική των καλογέρων του Αγίου Όρους, ίσως η χώρα να βρισκόταν σε καλύτερη οικονομική μοίρα. Βεβαίως είναι βέβαιον πως θα έχανε πολλά σε επίπεδο "εθνικής υπερηφάνειας", αξιοπρέπειας κ.λπ.
Προφανώς αυτά λίγη σημασία έχουν για την κοινότητα της χερσονήσου του Άθω την οποίαν αντέστρεψε η χριστιανική θρησκεία όταν την παρέλαβε (τρόπος του λέγειν) από την ελληνική αρχαιότητα. Σ' εκείνα τα χρόνια ήταν άβατο για τους άνδρες και αφιερωμένο στην θεά Άρτεμη. Οι χριστιανοί τον έκαναν αντίθετο: άβατο για τις γυναίκες και αφιερωμένο στην Παναγία. 
Από την στιγμή που έστησαν το κατάστημα μόνη του έγνοια ήταν πώς θα το σώσουν από τον κάθε τρελό που στρατήγγευε (για να θυμηθούμε και τον Ελύτη) στα μέρη τους. 
Έτσι, όταν το ταραχώδες έτος 1346 ο Σέρβος τσάρος και κατακτητής της Μακεδονίας Στέφανος Δουσάν επισκέφθηκε το Άγιον Όρος συνοδευόμενος από τη σύζυγό του Ελένη μοιραία έσπασε το Άβατον. Ωστόσο οι κάτοικοι του Άθω επειδή βρίσκονται πολύ κοντά στον Θεό, τουλάχιστον πιο σιμά από εμάς τους κοινούς θνητούς, δείχνουν απεριόριστη κατανόηση στα κρίματα των ανθρώπων. Βεβαίως σητν προκιεμένη περίπτωση χρειάστηκε αρκετό χρυσάφι και προνόμια για να εξασφαλίσει ο Δουσάν την κατανόηση των καλόγερων. 
Κατά τον ίδιο αιώνα, οι Σέρβοι χωροδεσπότες, αδελφοί Δραγάτση, διευθέτησαν τις διαφορές που υπήρχαν μεταξύ των μονών Παντελεήμονος και Χιλανδαρίου σχετικά με την κατοχή δυο χωριών στην πεδιάδα της Στρωμνίτσας (βλ. Ν.Νικολούδη «Οι Σέρβοι αδελφοί…».»Βυζαντιναί Μελέται», Τ. Ζ΄). 
Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι οι Σέρβοι "αδελφοί" ήταν (και εξακολουθούν) ορθόδοξοι, οπότε είναι λογικό να μην υπάρχουν εντάσεις και να διευθετούνται οι όποιες διαφορές. Ναι αλλά το Άγιον (για μην ξεχνιόμαστε) Όρος τα βόλευε και με αλλόθρησκους σατράπες. Σε αρκετά σουλτανικά φιρμάνια που σώζονται στα μοναστήρια ανα γράφεται: «Επειδή οι Αγιορείται προ των άλλων ραγιάδων εδέχθησαν την υπηκοότητα και απέκτησαν την ασυδοσίαν…». Τι είχε συμβεί; Οι πονηροί καλγεροι, προβλέποντας την πτώση της Πόλης και άρα της Αυτοκρατορίας που ήταν ήδη διαλυμένη αφού πλήρωνε για 30 χρόνια φόρο στους Οθωμανούς, έστειλαν αντιπροσωπεία στον σουλτάνο Ορχάν, «προφητεύοντας» την κατάκτηση και δήλωσαν υποταγή, με αντάλλαγμα προνόμια. Ανανέωση των προνομίων πέτυχαν το 1430 στέλνοντας πρεσβεία στον Μουράτ Β΄, ενώ το 1453 ζήτησαν προστασία από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Έτσι κατέστησαν μη δορυάλωτοι που κατά το ισλαμικό δίκαιο σημαίνει "δεν τους πειράζουμε"!
Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας ουδείς διανοήθηκε να πειράξει την κοινότητα των Αθωνιτών. Το αντίθετο θα λέγαμε. Πάρα πολλά μοναστήρια βρέθηκαν με περιουσίες εκτός Όρους. Η "Ελληνική Νομαρχία" που πρωτοεκδόθηκε το 1808 τους κατηγορεί για "κοκκαλέμπορους", φιλάργυρους και πληγή του λαού. Πιθανώς ο άγνωστος συγγραφέας να μην κατανόησε (όπως και οι περισσότεροι εξ ημών άλλωστε) το βαθύτερο νόημα των πράξεων της "αγίας κοινότητος".   

Επιστολή στον Χίτλερ!

Πάντως, στα νεώτερα χρόνια οι καλόγεροι δεν είχαν ενδοιασμούς για τον Χίτλερ και τους Ναζί. Ήδη από το έτος 1933 το επίσημο εκκλησιαστικό όργανο περιοδικό "Η Εκκλησία" υμνούσε τους Χίτλερ και Μουσολίνι. Όπως χαρακτηριστικά γράφει και το ιστολόγιο roides.wordpress.com, "Ο μισογυνισμός των ρασοφόρων ναυαγών του βίου και τυχοδιωκτών που άραξαν στον Άθω, σε συνδυασμό με τις δεσμεύσεις τους προς το Ραϊχ και με τον αντικομμουνισμό τους, εξώθησε μερικούς σε απάνθρωπες ενέργειες. Είναι ενδεικτική η αποστροφή ενός μοναχού για τις ηρωϊκές αγωνίστριες του Δημοκρατικού Στρατού που κατέφυγαν στο όρος: «...η συμμορία αύτη είχε μεθ’εαυτής και δεκάδα των θλιβερών εκείνων γυναικών, τα οποία αποπτύσαντα πάντα χαλινόν αιδούς…..δυστυχής ελληνική φυλή που σε κατήντησεν η πανούκλα του Βορρά» (Βλ Καραγιάννη Γ. «»Εκκλησία και Κράτος. 1833-1977. Εκδ. «Ποντίκι», 1997). Το καλοκαίρι του ’44 κατέφυγαν στη μονή Εσφιγμένου γυναικόπαιδα της Ιερισσού για να γλυτώσουν από τα Τάγματα Ασφαλείας. Ο εκπρόσωπος της Ι. Κοινότητας ζήτησε να φύγουν. Ήταν τυχερές, αφού παλιότερα όπως άκουσε ο γνωστός Άγγλος περιηγητής συνταγματάρχης M. Leak, γυναίκες που πάτησαν στο απαγορευμένο βουνό, θανατώθηκαν αμέσως. Ο ηγούμενος της ρωσικής μονής Βασίλειος Κριβοσέϊν, συγγραφέας της «μυστικής διδασκαλίας του Γρ. Παλαμά», κάλεσε τους Γερμανούς να διώξουν τις ικέτιδες, αλλά συνάντησε την αντίδραση των υπολοίπων μοναχών. Ο καλόγερος ήθελε να είναι πιστός στο Τυπικό που περιέχεται στον βίο του αγ. Αθανασίου Μετεώρων, που ορίζει να μην δίνεται τροφή σε γυναίκα που παραβίασε το άβατο «κάν συμβεί υπό λιμού αποθανείν». Ο Βασίλειος που όπως όλοι οι Σλάβοι αγιορείτες επιδίωκε την διεθνοποίηση του όρους (είχαν στείλει σχετικό υπόμνημα στο Βερολίνο), καταδικάστηκε ερήμην για δωσιλογισμό σε διετή φυλάκιση το 1947, αλλά προήχθη σε αρχιεπίσκοπο Βρυξελών της εξόριστης ρωσικής Εκκλησίας. Δεν το πήρε ο πόνος το μετεμφυλιοπολεμικό κράτος να τιμωρήσει τους προδότες. Η καταδίκη αυτή αναντίστοιχη με την ατιμωρησία όλων των Ελλήνων δωσίλογων κληρικών, εξυπηρετούσε τις σκοπιμότητες ελληνικής κυριαρχίας στο Όρος. Στην καταδικαστική απόφαση αναφέρεται πως «ικανοποίει κατά συρροήν…όλας τας ορέξεις των κατακτητών» χαρίζοντάς τους λειτουργικά κειμήλια ( Γ.Μουστάκης, Δαυλός Απριλίου ’03). Η δράση του Βασιλείου δεν εμποδίζει σήμερα τον Κρητικό χωρεπίσκοπο Κνωσού Μακάριο να τον επικαλείται στις 5/8/2002 στη Μεταμόρφωση Ηρακλείου: «Γράφει ο Βασίλειος Κριβοσέϊν, στο περίφημο βιβλίο του «Μέσα στο Φως του Χριστού» αναλύοντας τον Άγιο Συμεών …: «Ο Χριστός παρουσιάζεται στην αρχή από μακρυά, σαν ένας μεγάλος ήλιος…….».

http://imga.gr/omilies_arthra/metamorfosi_i_doksa_tou_theou.htm

Χρυσόβουλλο (1300)του Μιχαήλ Θ΄ με το οποίον επικυρώνεται η κατοχή από την μονή Χιλανδαρίου του χωριού Καστρί στον Στρυμώνα)

Σε πείσμα όμως του Βασίλειου περί τις 100 αντάρτισσες πήραν μέρος στη μάχη των Καρυών (16.10.1948). Ήταν μια πράξη που περιέχει και τον συμβολισμό πως μια μέρα-νομίζω πολύ σύντομα-οι μισογύνηδες αφορολόγητοι καλόγεροι θα ανοίξουν θέλοντας και μη την πόρτα της αφύσικης αντρικής λέσχης που αποκαλούν «Περιβόλι της Παναγίας» στις γυναίκες οι οποίες τους ταϊζουν με τους φόρους που πληρώνουν. Λέω αφύσικης, όχι μόνο για την ολοκληρωτική απουσία της γυναίκας ερωμένης, αλλά για την απαγόρευση της γυναίκας μάνας αδελφής φίλης, που δεν της επιτρέπεται να σταθεί ούτε δίπλα στο άρρωστο παιδί αδελφό ή φίλο της..

Στις 3/3/1944 το ΕΑΜ Χαλκιδικής, έστειλε στις Μονές διακήρυξη και ζητούσε οικονομική ενίσχυση. Χρησιμοποίησε και τετριμμένες πατριωτικές και εκκλησιαστικές κορώνες ελπίζοντας πως θα μπορούσε να τουμπάρει τους πονηρούς ηγούμενους που κουβαλούσαν στην καμπούρα τους τις παγαποντιές αιώνων, όπως την προδοσία στους Οθωμανούς του επαναστάτη Εμμανουήλ Παππά, το 1821.

«Προς
Τας Ι Μονάς, Σκήτας και Κελλιά…… Άγιοι Πατέρες
….. Εις εν εκατομμύριον ανέχονται περίπου οι θάνατοι λόγω στερήσεων. Εις χιλιάδας οι θανατωθέντες εις τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Ολόκληραι περιοχαί έχουν γυμνωθεί τελείως από κλοπάς, καταστροφάς ………….. Η ιστορία του 1821 απέδειξε πως η Φυλή μας με επικεφαλής τον κλήρον εύρε τα πεπρωμένα της. Ποια Ελληνική ψυχή δεν κλίνει το γόνυ προ των Εθνομαρτύρων και Ηρώων Δεσπότου Πατριάρχου Γρηγορίου, Διάκου, …………….Ο σημερινός όμως γιγάντιος αγών απαιτεί και τεράστιες θυσίες. Ο Ελληνικός Λαός προσέφερε το παν. …..Αποτεινόμεθα λοιπόν και εις Υμάς Άγιοι Πατέρες, πιστεύοντες απολύτως ότι είσθε οι συνεχισταί των ηρωικών παραδόσεων του κλήρου……….Είμεθα βέβαιοι ότι δικαιώνοντες τον αγώνα μας θέλετε ενισχύσει τούτον ………Όλα για την Πίστην, πατρίδα και Ελευθερίαν.
Ζήτω η Ορθοδοξία Ζήτω το Έθνος.

Κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία οι ηγούμενοι ανταποκρίθηκαν αλλά οι επόμενοι έρανοι και η προσπάθεια του ΕΑΜ να συμμαζέψει το χάλι του Όρους και να προστατέψει τους λαϊκούς εργάτες που τους εκμεταλλεύονταν οι μονές, συνάντησαν όλο ένα και μεγαλύτερη αντίδραση. Οι απολογητές αυτής της στάσης του φιλάργυρου Όρους, που θεωρεί μέρος της αποστολής του την αποθήκευση τεράστιων θησαυρών («Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της Γης….»), μιλούν μειωτικά για τους άγαρμπους αντάρτες που στερούντο την υψιπετή πνευματικότητα των αγράμματων ρασοφόρων της ορθόδοξης Λεγεώνας των Ξένων που έγλειφαν τον κατακτητή και αρνιόντουσαν να συνδράμουν την απελευθερωτική προσπάθεια. Το ΕΑΜ προσπάθησε να προσεταιριστεί τους μη προνομιούχους εξαρτηματικούς μοναχούς που ζούσαν μόνοι τους σε Κελιά και να αλλάξει τον Καταστατικό Χάρτη του όρους. Στους κόλπους των πιο ταπεινών μοναχών βρήκε απήχηση. Αρκετοί μοναχοί συμπάθησαν τους αριστερούς αντάρτες είτε από υποτυπώδη ταξική συνείδηση, είτε από ένστικτο ή από πατριωτικό συναίσθημα. Μοχλός της επιδιωκόμενης αλλαγής και του εκδημοκρατισμού ήταν ο παπά Στέφανος του Χιλιανδαρινού (Σέρβικο) Κελιού του «Αποστόλου Θωμά», που επιδίωξε εναρμονισμό του Όρους με τις αρχές του ΕΑΜ. Το ΕΑΜ πίστεψε αφελώς, πως οι τιμές με τις οποίες έγινε δεκτή η ομάδα των ανταρτών του τον Σεπτέμβρη του ’44, σηματοδοτούσε μια προοδευτική στροφή «της πιό μεγάλης βρωμιάς, του άντρου της αντίδρασης». Άλλωστε λίγους μήνες πριν οι αγιορείτες που είχαν πέσει ακόμη κι αυτοί θύματα του πλιάτσικου των Ταγμάτων Ασφαλείας, τα είχαν αποκαλέσει «πραγματικήν μάστιγα της υπαίθρου, αποβράσματα του Άδου». Αυτό όμως δεν σήμαινε τίποτα άλλο παρά το ότι οι αγιορείτες δεν ανεχόντουσαν κανέναν που απειλούσε τα πλούτη τους, όσο δεξιός κι αν ήταν. Του κάκου στήθηκαν 3μελείς επιτροπές του ΕΑΜ σε κάθε μοναστήρι και γινόντουσαν συνελεύσεις και ψηφοφορίες των μοναχών.

Οι ηγούμενοι και τα τσιράκια τους έδειξαν το πραγματικό τους πρόσωπο αρνούμενοι να δώσουν τρόφιμα στους αντάρτες και ακόμη και την βοήθεια του Ερυθρού Σταυρού στους εργάτες-σκλάβους των μονών. Στα τέλη του ’44 ο Δημοκρατικός Στρατός αναγκάστηκε να εκτελέσει για παραδειγματισμό τους μοναχούς Ιωακείμ Παπαστεργίου και Αγαθάγγελο Λαυριώτη (Βλ. και «Ποντίκι», 25.8.’05).

Άραγε οι αντάρτες γνώριζαν ακριβώς με ποιούς είχαν να κάνουν; Τα τελευταία χρόνια έγινε ευρύτερα γνωστή η κατάπτυστη εικοσασφράγιστη επιστολή των καλόγερων προς τον Χίτλερ, μια μέρα πριν μπουν οι Ναζί στην Αθήνα. “Scripta manent”. Οι ηγούμενοι ζητούν την εύνοιά του και επικαλούνται με φτηνές κολακίες ξεδιάντροπα το γεγονός πως όλοι οι τύραννοι το προστάτευσαν:
«Αγίω Όρει τη 13/26 Απριλίου 1941.

Μονή Παντελεήμονος 1942, φωτογραφίες τσάρων, δεσποτάδων και του Φύρερ.

Προς την Αυτού Εξοχότητα τον Αρχικαγκελλάριον του ενδόξου Γερμανικού Κράτους Κύριον Αδόλφον Χίτλερ
Εις Βερολίνον
Εξοχότατε,
Οι βαθυσεβάστως υποσημειούμενοι Αντιπρόσωποι των Είκοσιν Ιερών Βασιλικών Πατριαρχικών καί Σταυροπηγιακών Μονών του Αγίου Όρους Άθω, λαμβάνομεν την εξαιρετικήν τιμήν ν’ απευθυνθώμεν προς την Υμετέραν Εξοχότητα καί παρακαλέσωμεν Αυτήν θερμώς, όπως, ευαρεστημένη, αναλάβη υπό την Υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν καί κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον Τόπον, του οποίου Ηγούμενοι καί αντιπρόσωποι τυγχάνομεν, διαδεχομένη εν τούτω τους ιδρυτάς καί Ευεργέτας του Ιερού τούτου Τόπου Βυζαντινούς Αυτοκράτορας καί διαδόχους τούτων. …. Το Αυτονομιακόν τούτο πολίτευμα περιεθριγκώθη δι’ αλλεπαλλήλων τυπικών καί Χρυσοβούλων των ιδρυτών καί ευεργετών των Ιερών μονών Βυζαντινών Αυτοκρατόρων Βασιλείου του Μακεδόνος(882), Ιωάννου Τσιμισκή(972), Κωνσταντίνου Μονομάχου(1046), Στεφάνου Δουσάν(1346) καί άλλων Σλαύων, Ουγγροβλάχων Ηγεμόνων καί των μετέπειτα Σουλτανικών Φιρμανίων τελευταίως δε υπό του Καταστατικού Χάρτου του 1926, ούτινος δύο αντίτυπα εσωκλείομεν. Το ουτωσί καθιερωθέν προνομιακόν καί αυτοδιοίκητον καθεστώς του Ιερού τούτου Τόπου, αποτελέσαν αντικείμενον συζητήσεων καί επικυρώσεων διαφόρων διεθνών συνθηκών περιεθριγκώθη τέλος, διά του 62ου άρθρου της Βερολινείου συνθήκης του έτους 1878, έχοντος ούτω, οι μοναχοί του Όρους Άθω οθενδήποτε καί αν κατάγωνται θα διατηρήσωσι τά κτήματα καί τα πρότερα αυτών δικαιώματα καί θ’ απολαύωσιν, άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως, πλήρους ισότητος δικαιωμάτων καί προνομίων. ……… παρακαλούμεν καί ικετεύομεν θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα όπως αναλάβη υπό την υψηλήν προστασίαν καί κηδεμονίαν Αυτής. Τον Βασιλέα των Βασιλευόντων καί Κύριον των Κυριευόντων εξ όλης ψυχής καί καρδίας ικετεύοντες, όπως επιδαψιλεύση τη Υμετέρα Εξοχότητι υγείαν καί μακροημέρευσιν επ’ αγαθώ του ενδόξου Γερμανικού Έθνους.
Υποσημειούμεθα βαθυσεβάστως………».

Η επιστολή των καλόγερων του Αγίου Όρους στον Χίτλερ

Αυτό το πιστοποιητικό της καλογερικής προδοσίας, όσο κι αν προσπαθήσει ο μαιτρ του εξωραϊσμού της εκκλησιαστικής ιστορίας κ. Γιώργος Μεταλληνός, δεν ξεπλένεται.

http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=11.10.2008,id=75178016,80972192,88743712
[« επιχείρησε από την τηλεοπτική εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου στο Alter (22/9/08) να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ισχυριζόμενος ότι με τις κινήσεις αυτές οι μοναχοί διέσωσαν κάτι πολυτιμότερο, δηλαδή τη «συνέχεια» του Όρους»].

Την ίδια δικαιολογία θα μπορούσαν να προβάλλουν όλοι οι προδότες, άλλος αμάρτησε για το παιδί του, άλλος σώζει κάποια παράδοση, άλλος κάποιον θησαυρό, κι όλοι μαζί το τομάρι τους.

Άλλωστε δεν είναι μόνο αυτό: Mε γράμμα του στον «Δαυλό» (τ. 251, 11.’02), ο τ. δημοτικός σύμβουλος της Αθήνας γνωστός συγγραφέας και θεολόγος Γ.Μουστάκηςαποκαλύπτει συγχαρητήρια επιστολή προς τον Χίτλερ της Ι.Επιστασίας των 20 εκλεγμένων αντιπροσώπων των αγιορείτικων μονών, με αφορμή την πτώση του Ζιτομίρ, σοβιετικού οχυρού στην Ουκρανία, στα χέρια των Ναζίστών: «…..αγαλλόμενοι κραυγάζομεν εν θαυμασμώ: Έπεσεν το Ζιτομίρ καί εσώθη η Χριστιανοσύνη…..Κύριος ο Θεός κρατύνη την υμετέραν εξουσίαν εις έτη πλείστα…..». Δεν πρόκειται για ένα τυπικό συγχαρητήριο γράμμα, που κι αυτό θα ήταν κατακριτέο. Οι αποστολείς είναι ενθουσιώδεις και μάλιστα επικαλούνται και τον θεό τους που σημαίνει πως είναι ειλικρινείς.

Στις 7.6.’44 δημοσιεύτηκε στο λογοκριμένο «Ελεύθερον Βήμα» είδηση στην οποία εξαίρεται η άριστη συνεργασία που είχαν με τους αγιορείτες ηγουμένους οι γερμανικές αρχές και αναφέρεται πως οι μονές δεν πείνασαν «χάρις εις τας μεγάλας εισαγωγάς τροφίμων εκ μέρους του Γερμανικού στρατού εις το Όρος…». Σήμερα ο πολυγραφότατος αγιορείτης Μιχαήλ Χατζηαντωνίου που έφυγε από τον Άθω, εξηγεί: «Από την επίσημη αρχή του Αγίου Όρους, ο Χίτλερ θεωρήθηκε φιλόθεος, αφού κατέτρεχε κι εξόντωνε τους Εβραίους«. Ο ίδιος αποκαλύπτει: «Επί πολλά χρόνια στην πανήγυρη μοναστηριού δημιουργείτο μεγάλο πρόβλημα διότι στο αρχονταρίκι υπήρχε τεράστια φωτογραφία του Μεταξά. Στις ενστάσεις πολλών επισκεπτών, ότι πρέπει να τον βγάλουν από εκεί οι μοναχοί απαντούσαν: «Αυτός έσωσε την Ελλάδα και ξάφρισε (sic) τους κομμουνιστές!…υπηρέτησε τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό!«.

Ο κατοχικός υπουργός Ν. Λούβαρις, καταδικασμένος από το δικαστήριο δωσιλόγων, διαπιστώνει στην «Πύλη του Ουρανού» του, πως «Ο Άθως είναι ίσως το μόνο τμήμα της Χώρaς, όπου εξaκολουθεί να ζή….το εθνικόν ιδεώδες…«. Πράγματι, ο Μιχαήλ καταθέτει και την μαρτυρία γιατρού του όρους πως αν ψήφιζαν οι αγιορείτες θα έπαιρνε 50% η Ν.Δ. και 50% η Ακροδεξιά. προσθέτοντας για την τελευταία «και λίγο έβαλα«. Ο αδελφός Μιχαήλ έφυγε από το Όρος και από τότε η συνείδησή του δεν τον αφήνει να κρατάει το στόμα του κλειστό:
http://www.dorcas.gr/syn/syn_e.htm
http://www.dorcas.gr/afier/pm.htm